Ασυμβίβαστες επισκέψεις

Ακαρπη για τον ξένο Τύπο η επίσκεψη Ντάισελμπλουμ στην Αθήνα, παγωμάρα και δυσοίωνες εξελίξεις, ενώ για τον κ. Βαρουφάκη “εποικοδομητική”, αν και παρερμηνεύτηκαν και χάθηκαν τα λεγόμενά του στη μετάφραση. Δημοσιογραφικοί κύκλοι χαρακτηρίζουν τον κ. Βαρουφάκη «νευρικό υπουργό Οικονομικών», «γραφικό» και «εξτρεμιστή», «μυστικιστή οικονομολόγο και στοχαστή», που παίζει το παιχνίδι το επικοινωνιακό σαν “βεντέτα”.
Δεν είναι ευδόκιμο να σχολιάσει κανείς τώρα και να ασκήσει ανιδιοτελή κριτική για τον άνθρωπο, αλλά καλοπροαίρετα μπορεί να χαρακτηρίσει τον “ιδιοτροπισμό” του, από το ότι έκοψε το ένα από τα δύο νι του μικρού ονόματος (Γιάν(ν)ης).
Το ’γραψε λάθος από ηθελημένη ή μη ανορθογραφία, του άρεσε και το συνέχισε. Πάντως η αντισυμβατικότητα και η αιρετικότητά του συνέτειναν, βοηθούντων και των σπουδών του, να διατηρηθεί στην επικαιρότητα, μέχρι που μπήκε στην πολιτική, σαν “πειρατής” και έβαλε τον κ. Τσίπρα στον πειρασμό να τον κάνει υπ. Οικονομικών μήπως και ταρακουνήσει το γερμανικό κατεστημένο.
Θεωρήθηκε, λοιπόν, κακή η συνάντηση με τον κραταιό της Ευρωζώνης. Ησαν ανύπαρκτες η πολιτική και διπλωματική ευελιξία, έλειπε και η απαιτούμενη εμπειρία. Γνωστού όντος ότι η θεωρία απέχει απ’ την πράξη, δεν δικαιολογείται ο κ. Βαρουφάκης να το αγνοούσε. Στην απειρία ζημιωμένος πάντα είναι όποιος αποπειράται να χτυπήσει τη γροθιά στο μαχαίρι.
Ισως βιάστηκαν οι Ευρωπαίοι να επισκεφθούν την Αθήνα, αφού ήταν γνωστό ότι η νέα κυβέρνηση ήταν της άποψης για συζήτηση και συνεννόηση με έναν άλλου είδους διάλογο. Ας άφηναν ν’ ακούσουν πρώτα τις προγραμματικές δηλώσεις. Αλλά ήρθαν να προβούν στο προσφιλές τους άθλημα των πιέσεων και των εκβιασμών, να κάνουν υποδείξεις. Θέλουν να γίνεται το δικό τους είτε ακούσουν είτε όχι τις αντιρρήσεις των συνομιλητών τους. Τους είπε ο πρωθυπουργός ότι «εφαρμόζουμε ένα αποτυχημένο πρόγραμμα που έκανε τον λαό να υποφέρει άδικα». Εχουν, όμως, βουλοκέρι στ’ αφτιά τους, παρεμβάλλονται στη ροή της κουβέντας, διαταράσσοντας τη συζήτηση για να μην ακούσουν την αλήθεια των αριθμών, ότι το χρέος από 124% του Α.Ε.Π. έχει φθάσει στο 180% με την επιβολή της λιτότητας.
Και ο κ. Βαρουφάκης πρόταση έκανε για το χρέος να μιλήσει με θεσμοθετημένα όργανα της Ε.Ε. και όχι με διορισμένους υπαλλήλους, δηλαδή την τρόικα, την οποία ουσιαστικά αποδόμησε. Αλλη διαπραγμάτευση με το Δ.Ν.Τ. και άλλη με την Ε.Κ.Τ. και την Ε.Ε. Να πληρώσουμε το χρέος, όχι το τοκογλυφικό, ανάλογα με τις δυνατότητές μας και με παράγοντα την αύξηση του Α.Ε.Π. Και άμα δεν έχουμε, να μετακυλίεται στο μέλλον.
Δεν επιτρέπεται να εκνευρίζεται ο Ντάισελμπλουμ, να πετάει τα ακουστικά και ν’ αποχωρεί, επισκέπτης σε ξένη χώρα! Φαίνεται να διατηρεί την αποικιοκρατική νοοτροπία, καθεστώς των Ολλανδών σε υπανάπτυκτους. Ούτε ταιριάζει να βγαίνει δημοσίως και να λέει ο Σόιμπλε ότι «σπρώξαμε τη γενναιοδωρία μας στο απόλυτο όριο». Για ποια γενναιοδωρία ομιλούν οι Γερμανοί τη στιγμή που αρνούνται ν’ αποπληρώσουν το κατοχικό δάνειο;
Μπορεί να λέει ότι «χρειαζόμαστε αλληλεγγύη στην Ευρώπη», δηλαδή ύπαρξη αμοιβαίας ηθικής και υλικής υποστήριξης και να θεωρεί ότι αυτή η σχέση πρέπει να προέρχεται μόνο από τους άλλους και τους ίδιους να μην τους αγγίζει, συνδέοντας τις προτάσεις για την επίλυση της κρίσης ως πολιτικό “εκβιασμό” τον οποίο «δεν μπορούν να υποστούν»!
Αλλά οι Ευρωπαίοι φοβούνται μήπως παραδειγματιστεί όλη η Νότια Ευρώπη και ξεσηκωθεί. Βλέπουν τι γίνεται με τους “PODEMOS” στην Ισπανία. Κινητοποιούνται να σταματήσουν το “κακό” εν τη γενέσει του, να περιορίσουν, όσο μπορούν, τις ριζοσπαστικές θέσεις της νέας κυβέρνησης πριν απ’ τις προγραμματικές δηλώσεις και να περισώσουν ό,τι μπορούν από το μέγεθος μιας ηθικής ζημιάς και μιας ταπεινωτικής υποχώρησης.