Διάλειμμα! Δεκέμβριος 2003! Όλα κυλούσαν ομαλά και ωραία εκείνη τη μέρα! Στα Σχολεία, πάντα, είχα μια κακή προαίσθηση ότι όταν επικρατούσε ηρεμία, κάτι θα συνέβαινε! Ίσως κάτι απρόοπτο, συνταρακτικό, κάτι σαν αέρας, θα έπαιρνε την ηρεμία, τα χαμόγελα, την θετική ενέργεια! Το διάλειμμα, το αγαπημένο των μαθητών, εξίσου το έχουν απόλυτη ανάγκη και οι δάσκαλοι, γιατί:
1. Ξελαμπικάρει το μυαλό
2. Ισορροπεί η σκέψη και μπαίνει σε μια… τάξη
3. Γίνεται η χρονική μετάβαση από το προηγούμενο μάθημα στο επόμενο.
Δεν είχαν περάσει λίγα λεπτά και μια βουή, που έμοιαζε με τον ήχο που συνοδεύει τον σεισμό, πλημμύρισε τους διαδρόμους, πέρασε τις πόρτες, τα τζάμια, τους τοίχους και μπήκε στο γραφείο των δασκάλων! Ταυτόχρονα, αλλοπρόσαλλες φωνές των παιδιών, ανακατεμένες με κραυγές, ράγισαν την ησυχία της ατμόσφαιρας! – Κύριε, τρέξτε, βοήθεια! Πετάχτηκα από την καρέκλα μου, όπως και άλλοι συνάδελφοι. – Τι συμβαίνει παιδιά; Αυτό μόνο πρόλαβα να ρωτήσω. Οι πληροφορίες ήταν συγκεχυμένες! Η εστία του κακού βρισκόταν στον πάνω όροφο – Κύριε, μια μητέρα…
Έβαλα φτερά στα πόδια, ανέβηκα τρία τρία τα σκαλοπάτια κι έτρεξα στο βάθος του διαδρόμου, στο τμήμα της ΣΤ΄ τάξης. Το θέαμα που αντίκρισα ήταν συγκλονιστικό: Μια μητέρα είχε μπει κρυφά και παράνομα, εισέβαλε στην τάξη του γιου της και είχε «πλακώσει» στο ξύλο ένα συμμαθητή του! Γεμάτη οργή και θυμό, εκστομίζοντας φράσεις… πεζοδρομίου, καταφερόταν εναντίον του μαθητή, τον είχε ρίξει κάτω και αυτή από πάνω του! – Αν ξαναχτυπήσεις τον γιο μου, αλήτη, θα σε… σκοτώσω και άλλα τέτοια! Σαν κινηματογραφική σκηνή, με πρωταγωνιστές μητέρα και παιδί, αλλά και κομπάρσους τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς του Σχολείου. Παρά την έντονη διαμαρτυρία μου, να σταματήσει, ούτε άκουγε, ούτε καταλάβαινε! Είχε μάλλον πάθει αμόκ! Αστραπιαία την έπιασα από την μέση και με όλη μου τη δύναμη την απαγκίστρωσα από τον μαθητή, από τον οποίο, ωστόσο, έρρεε αίμα, από τη μύτη και το στόμα του! Είχε γίνει θηρίο ανήμερο! Την κρατούσα, ενώ της εξηγούσα παράλληλα πώς αυτό που έκανε ήταν παράνομο και ανεπίτρεπτο! Είναι απαράδεκτο να μπει στην αίθουσα διδασκαλίας κάποιος ή κάποια, να ασκεί οποιαδήποτε βία σε ένα παιδί και μάλιστα με τέτοιο άσχημο τρόπο! Ειδοποιήθηκε, εν τω μεταξύ, η αστυνομία, η οποία συνέλαβε τη γυναίκα για παραβίαση άσυλου του Σχολείου, για άσκηση βίας ανήλικου, για διατάραξη ησυχίας και ήρεμου σχολικού περιβάλλοντος.
Το ζήσαμε κι αυτό και δεν είναι η πρώτη φορά που γονέας μαθητή βγάζει θυμό, γίνεται επιθετικός, εξαπολύει τα απωθημένα του εναντίον των εκπαιδευτικών ή άλλων μαθητών! Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, με την οικονομική κρίση, αλλά και με τις απαγορεύσεις της πανδημίας του Covid 19, τα νεύρα τέντωσαν περισσότερο κι έγιναν …τσατάλια! Επιδείνωσαν πιο πολύ το οικογενειακό κλίμα, τις κοινωνικές επαφές και σχέσεις, τον εργασιακό χώρο, αλλά κυρίως επηρέασαν τον ψυχολογικό τομέα. Αυξήθηκαν κατακόρυφα οι επισκέψεις σε ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς, πολλαπλασιάστηκαν τα ψυχοφάρμακα και οι αυτοκτονίες!
Τα Σχολεία και σήμερα δεν πληρούν βασικές προδιαγραφές ασφάλειας, δεν έχουν φύλακες, είναι προσβάσιμα από κάθε άσχετο που θέλει να μπει και να δημιουργήσει θέμα, ενώ καραδοκούν πάντα κίνδυνοι εξωσχολικών που περιφέρονται στον περίγυρο των Σχολείων! Χρειάζεται, άμεσα επανασχεδιασμός της προσβασιμότητας και της ασφάλειας των Σχολείων! Επίσης θα πρέπει να παρθούν πολύ δραστικά μέτρα φύλαξης, ώστε να μειωθούν οι πιθανότητες εισβολής κάθε ατόμου που θέλει να εξωτερικεύσει τα εσώψυχά του. Έχουμε δει σε προηγμένα κράτη, τα Σχολεία να φυλάγονται όλο το εικοσιτετράωρο, αλλά και να λειτουργούν, δίνοντας προτεραιότητα στην ασφάλεια, με πολύ αυστηρούς κανόνες!
*δάσκαλος
