Η καγκελάριος Μέρκελ, αν και δεν ομολογεί το τι πιστεύει για το ΝΑΤΟ, συζήτησε με τον γ.γ. Στόλντεμπεργκ για τα ελληνοτουρκικά, ενώ φαίνεται πως συντάσσεται με τον πρόεδρο Μακρόν που πιστεύει ότι «η συμμαχία είναι εγκεφαλικά νεκρή». Ακόμα και ο ένοικος του Λ. Οίκου θεωρεί, ότι η συμμαχία «είναι χάσιμο χρόνου και χρημάτων» γι’ αυτό έχει τη χορηγία των ΗΠΑ στο ελάχιστον. Το ότι διατηρείται εν ενεργεία οφείλεται στους διπλωμάτες αξιωματούχους, που χρησιμοποιούν παραπλανητική παραμυθολογία, να πείσουν περί την αναγκαιότητα συνέχισης της ύπαρξης του ΝΑΤΟ και επειδή δεν ευνοούν να σηκωθούν απ’ τις καρέκλες τους.
Οι κατέχοντες υψηλά αξιώματα, μεγαλόσχημοι του ΝΑΤΟ ισχυρίζονται, ότι η συμμαχία καλύπτει στρατηγικές ανάγκες κοινής ασφάλειας και άμυνας και «συντελεί στην ειρήνη και τη σταθερότητα».
Ο όρος “κοινή ασφάλεια” δεν υπάρχει. Εάν το ΝΑΤΟ ιδρύθηκε για να διασφαλίζει την “ειρήνη και τη σταθερότητα” και στο καταστατικό του δεν περιλαμβάνεται όρος, τι γίνεται σε περίπτωση εμπλοκής σε πόλεμο δύο μελών του, τότε υπάρχει ακάλυπτο κενό.
Η Τουρκία, που μπήκε στο ΝΑΤΟ το 1952 μαζί με την Ελλάδα, τον τελευταίο καιρό εκτρέπεται εκ των κανόνων και των θεσμών της συμμαχίας, χωρίς να της επιβάλλεται καμία κύρωση. Οι μεγαλοσχήμονες αρκούνται σε παρατηρήσεις και… λόγια. Διατηρεί στρατεύματα κατοχής σε τρίτη χώρα την Κυπριακή Δημοκρατία, που δεν την αναγνωρίζει ως κράτος. Παραβιάζει θαλάσσιες ζώνες όμορων χωρών απειλώντας και υβρίζοντας. Δεν τηρεί το εμπάργκο που έχει επιβληθεί από το ΝΑΤΟ για τη Λιβύη, ενώ δημιουργεί επεισόδιο με φρεγάτα της συμμάχου στο ΝΑΤΟ Γαλλίας. Και νά ’ταν μόνο αυτό! Προμηθεύεται τους S400 από χώρα εχθρική προς το ΝΑΤΟ, τροφοδοτεί με πολεμικό υλικό τη Λιβύη και συζητά με εχθρούς της συμμαχίας. Να σημειωθεί, ότι η γεωπολιτική της Αγκυρας για το ΝΑΤΟ εθεωρείτο, όταν μεσουρανούσε ο ψυχρός πόλεμος, το ενεργούμενον εναντίον της Ρωσίας. Τώρα που δεν διαφαίνεται ψυχρός πόλεμος διερωτάται κανείς, τι αξίζει η Τουρκία για τη Δύση τη στιγμή, που η στροφή, στο νεοοθωμανισμό προσκρούει στα συμφέροντα Αμερικανών και Ευρωπαίων.
Απαντήσεις δεν έχουν δοθεί, ούτε θα δοθούν για τη στάση ανοχής, που τηρεί το ΝΑΤΟ έναντι της Τουρκίας. Το ερώτημα παραμένει, τι συμμαχία είναι αυτή και τι είδους ανάγκες καλύπτει το στρατηγείο του Βορειοατλαντικού Συμφώνου στις Βρυξέλλες. Εχει αποδειχθεί διαχρονικά, ότι το ΝΑΤΟ είναι “φιλοτουρκικό” και ότι ο Στόλντενμπεργκ με τις παρεμβάσεις του μεσολαβεί ως διαιτητής, έχει δημιουργήσει καταστάσεις, που προκαλούν αναταράξεις στη συμμαχία και κάθε του ενέργεια για τα ελληνοτουρκικά, είναι μετέωρη, αφού γίνεται χωρίς προσυνεννόηση με την Αθήνα.
Αν στο καταστατικό ιδρύσεως του ΝΑΤΟ υπήρχε ρήτρα ασφαλείας των μελών του από εξωτερική επίθεση, τώρα έχει καταντήσει γράμμα κενό εξαιτίας της συμπεριφοράς του Ερντογάν. Αυτός αν δεν γελοιοποιεί τη Συμμαχία, την απαξιώνει κάτι πιο επικίνδυνο από την υποτιθέμενη ρωσική απειλή. Και το εύλογο ερώτημα απευθύνεται στους μεγάλους, που διαφεντεύουν το ΝΑΤΟ.
Εχει λόγο ύπαρξης η Τουρκία στη Συμμαχία; Πρέπει ν’ απαντήσουν!