Ανέκαθεν μια αιφνίδια ασθένεια ενός πολιτικού προσώπου επέσυρε τη συμπάθεια του λαού, άσχετα με το πρόσωπο ή την ιδεολογική του ταυτότητα. Όταν ο άλλος -ο οποιοσδήποτε- “πέφτει”, όλοι τον θέλουμε να ξαναγίνεται καλά, να ξανασηκώνεται και να αγωνίζεται. Η ζωή είναι ένας διαρκής αγώνας και πρέπει να τον κερδίζουμε…
Ευχόμαστε στις κυρίες Φώφη (ΚΙΝΑΛ) και Ντόρα (ΝΔ) “περαστικά”! Είναι γυναίκες πολιτικοί που στάθηκαν ισότιμα ή και καλύτερα σε μια από παλιά ανδροκρατούμενη ελληνική πολιτική κονίστρα. Είμαστε σίγουροι πως, όπως κέρδισαν τόσες άλλες μάχες μέχρι σήμερα, θα κερδίσουν και τη μάχη της ζωής…
Περαστικά και σε όλους τους άλλους ανώνυμους καρκινοπαθείς. Σε εκείνους τους άγνωστους που δίνουν εξίσου δυνατές μάχες ζωής παραμένοντες στο παρασκήνιο της δημοσιότητας. Η αξιοπρέπεια ενός ανθρώπου φαίνεται στα δύσκολα· όχι μόνο τα δικά του, αλλά και των άλλων.
Η δε μεγαλοπρέπειά του έγκειται στο να εκφράζει τη συμπάθειά του ακόμη και απέναντι αυτών που δεν συμπαθεί, ή δεν συμφωνεί με τις -οποιεσδήποτε- απόψεις τους. Δεν πρόκειται για θέμα ευγενείας, είναι θέμα ανθρωπισμού και παιδείας που μας λείπουν.