1. – Κοντά 6 (έξι) χρόνια πορευόμαστε ως λαός πάνω στην καυτή άμμο μιας ατελεύτητης «ερήμου»: μιας πολύπλευρης, δηλαδή, πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής και αξιακής κρίσης. Που, εκτός των άλλων, κατάφερε να απομυθοποιήσει τις παλιές κλασικές, «ακλόνητες» πολιτικές ιδεολογίες μας. Εκείνες που γεννούσαν τους κοινωνικούς αγώνες μας…
Σκεφθείτε μόνο τι σημαίνουν σήμερα νεοφιλελευθερισμός, σοσιαλδημοκρατία, αριστερά, κέντρο, δεξιά. Όλες έχουν ισοπεδωθεί, δυστυχώς, κάτω από τις… ερπύστριες των μνημονίων! Που κι αν ακόμη τα ονομάσουμε «συμφωνίες», δεν αλλάζουν ούτε σε σκληρότητα, ούτε σε ωμότητα φόρων, αντιλαϊκών μέτρων, ανεργίας και κοινωνικής αποσάθρωσης.
2. – Είκοσι τρία τα εκατό (23%), λέει, ο Φ.Π.Α. στη γνώση, όπως και στον τουρισμό σε ορισμένα -για την ώρα- νησιά! Ένα δυσβάσταχτο μέτρο για τις φτωχές οικογένειες. Κάτι που ξεπερνάει τα όρια κάθε φαντασίας, αφού η εφαρμογή του θα στερήσει αυτόματα από εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά τόσο την πολύτιμη (επιπρόσθετη) γνώση, όσο και το αναγκαίο δώρο της θερινής ξεκούρασης: αγαθά που κατακτήθηκαν με αγώνες και αίμα από προηγούμενες γενιές.
Τέρμα, λοιπόν, οι ψευδαισθήσεις -αν ακόμη υπάρχουν τέτοιες- τέρμα οι εξεγέρσεις (τώρα εναντίον τίνος, άραγε;), τέρμα και οι τεχνητοί διαχωρισμοί των πολιτών σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς. Αλλά, τέρμα και στις κάθε είδους προεκλογικές υποσχεσιολογίες, όταν υπάρχει ένα και μοναδικό σφιχτό πρόγραμμα προς εφαρμογή.
Ετσι, τα πάντα σήμερα είναι ρευστά. Σαν την κινούμενη άμμο, σαν τα ρεύματα αέρος που φυσούν από δω και από κει.
Κάθε δε απόπειρα σωτηρίας μας, με δήθεν ιδεολογικό περίβλημα, είναι άλλος ένας αντικατοπτρισμός στην «έρημο» της κρίσης. Που φυσικά χάνεται μπροστά στη σκληρή, την οδυνηρή πραγματικότητα της αναζητούμενης πορείας προς την έξοδο.
Και να λείπει και ο σωτήριος, ο «από μηχανής Θεός»!
