Εκλογές στον ορίζοντα και νέα δεδομένα στο προσκήνιο μετά την απόφαση για την ονομασία του γειτονικού κρατιδίου και το μπέρδεμα είναι και πάλι μεγάλο. Από μήνα σε μήνα ο υποτιθέμενος εκδημοκρατισμός μετακομίζει από κόμμα σε κόμμα, μαζί με την πάγια αίσθηση πως σε αυτή την χώρα το δράμα ποτέ δεν τελειώνει και πως η πολιτική μετάλλαξη είναι το ίδιον των κομμάτων του κοινοβουλίου αλλά και των πολιτών των ίδιων που τα στηρίζουν.
Προκήρυξη εκλογών αναμένεται, σύμφωνα με τα ως τώρα δεδομένα, όχι τόσο για να αποφανθούν οι πολίτες για το μέλλον της χώρας, αλλά για να ξεκαθαρίσει το τοπίο στην ετερόκλητη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αλλά και στα υπόλοιπα κόμματα, που παλινδρομούν ανάμεσα σε υποτιθέμενους «δημοκρατικούς» ατραπούς και απροκάλυπτες ακροδεξιές νοοτροπίες, την στιγμή που ενώ κάποιοι εξαγγέλλουν εκ νέου «πρωτοπόρα» σχήματα τύπου Κινήματος Αλλαγής άλλοι αποχωρίζονται φράξιες και επιδίδονται σε αντίστοιχους εθνικιστικούς πολιτικούς παλληκαρισμούς.
Μιλάμε για μια εποχή όπου το να εκφράσει κανείς την σκέψη του, θέλει απλά πολλή σκέψη και το να ψηφίσει κάποιο κόμμα δεν σημαίνει ότι στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση θα το ακολουθήσει ξανά. Εποχές ενός ελεεινού ασύνδετου κομματικού πλουραλισμού, εποχές όπου το να πρεσβεύεις κάτι, αποτελεί απλά ουτοπία.