Ατυχήματα

Στις Αλπεις έπεσε προχθές ένα αεροπλάνο
κι άνθρωπος δεν εγλύτωσε απ’ όσους είχε πάνω.
Ανάμεσά τους και πολλά βρεθήκανε παιδάκια,
που μέχρι χθες επαίζανε με αεροπλανάκια.
Είχαν μπροστά τους μια ζωή, μα πίσω την αφήσαν,
προτού το καταλάβουνε τα όνειρά τους σβήσαν.
Τον κόσμο να γνωρίσουνε θελήσανε και κείνα,
τη Δύση, την Ανατολή, Αμερική και Κίνα.
Μα στο βουνό τους έστησε ο Χάροντας καρτέρι,
ποτέ δεν ξέρεις η στιγμή η άλλη τι θα φέρει.
Σε τίποτε δεν φταίξανε εκείνα τα παιδάκια,
που στη χαράδρ’ αφήσανε τα άψυχα κορμάκια.
Ευθύνες όμως πάντοτε ανθρώπινες υπάρχουν
κι αν δεν καταλογίζονται, φταίνε αυτοί που άρχουν.
Είπαν αποζημίωση θα δώσ’ η εταιρεία,
μα δεν υπάρχει τίμημα, ούτε και τιμωρία.
Είν’ ανεκτίμητ’ η ζωή και προ παντός των νέων,
που φεύγουνε απρόοπτα απ’ αγκαλιά γονέων.
Πολλές φορές έχει συμβεί, πλοία κι αεροπλάνα,
να φέρνουν τέτοιες συμφορές χωρίς να ’ναι στα πλάνα.
Οπως και σιδηρόδρομοι, που βγαίνουν απ’ τις ράγες
κι εκτροχιάζονται συχνά φαντάζουν… σαρκοφάγες.
Αμορφη μάζα γίνεται το σίδερο κι η σάρκα
μέσα και σ’ αυτοκίνητα, όποια κι αν είναι μάρκα.
Για τούτο σύνεση πολλή και προσοχή μεγάλη,
πρέπει να έχ’ ο οδηγός και καθαρό κεφάλι.
Δρόμοι, κρασί και κινητά είναι η πρώτ’ αιτία,
που έχει στ’ ατυχήματα η πόλις μας πρωτεία.