Η ατραπός της αναζήτησης

Ποιoς επιλέγει τις αξίες της ζωής μας και τον στόχο μας;
Η κατάσταση σήμερα παγκόσμια οδηγείται ή καθοδηγείται σε περίεργες ατραπούς. Στην Βρετανία για παράδειγμα οι 5 πλουσιότερες οικογένειες κατέχουν μεγαλύτερο πλούτο από το φτωχότερο 20% του πληθυσμού (δηλ. 12 με 15 εκατομμύρια ανθρώπους). Στις Η.Π.Α. έξι στους δέκα πλουσιότερους Αμερικανούς είναι κληρονόμοι. Λέτε να οδηγούμαστε αναπόφευκτα σε τάχα δημοκρατία της κληρονομικής ελίτ;
Υπάρχουν στιγμές που νοιώθουμε ότι μπορούμε να πετύχουμε τα πάντα. Αν όμως προσπαθήσουμε απλά να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι έστω για μια μέρα, διαπιστώνουμε με έκπληξη μεγάλη ότι αδυνατούμε να το καταφέρουμε. Πού είναι λοιπόν η δύναμή μας; Πού είναι το ακαταμάχητο στοιχείο που πιστεύει ότι μπορεί να πετύχει πολλά ενώ δεν έχει δοκιμάσει τίποτε;
Πόσο ευάλωτοι τελικά είμαστε μπροστά σε καταστάσεις ελέγχου, οικονομικής φύσεως ή αξιών ή ηθικών αρχών; Πόσο εύκολο είναι να σκεφθούμε λογικά;
Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση που διενεργήθηκε στην Ελλάδα, το 80% περίπου των ερωτηθέντων δήλωσε απογοητεύμενο από την ζωή και την πορεία των πραγμάτων και απαισιόδοξο για το αύριο. Είμαστε λοιπόν πιο ευκολοεπιρέαστοι, πιο ευάλωτοι;
Είναι σαφές ότι διεξάγεται ένας αόρατος πόλεμος με έπαθλο την ίδια μας την ζωή, την ψυχή. Οι δυνάμεις που συγκρούονται διεκδικούν την εμπιστοσύνη μας και μέσω αυτής την εξουσία. Όλοι μιλάνε για την δική μας ευημερία!
Πόσο εύκολο είναι να επιβεβαιώσουμε την πραγματικότητα των ειδήσεων σήμερα; Ποιός επιλέγει σήμερα το τι θα δούμε ή τι θα διαβάσουμε, όταν σε παγκόσμιο επίπεδο 6 πολυεθνικές ελέγχουν το 90% της πληροφορίας στον δυτικό κόσμο; Ποιός αποφασίζει αν θα δούμε την τηλεπερσόνα Κιμ Καρντάσιαν κι όχι τον Ινδό Ishwar Patel με ένα τεράστιο αγαθοεργό έργο; Ποιός κρίνει το τι είναι σημαντικό και τί όχι;
Μήπως τελικά αυτή η επιλεκτικά κατευθυνόμενη είδηση τροποποιεί χωρίς να το παίρνουμε είδηση τον κώδικα αξιών μας; Μήπως γίνεται ένας προγραμματισμός που είναι ισχυρότερος όταν και το μέσο είναι “έγκυρο”, σημαντικό;
Ποιος κανονίζει το επίπεδο της ζωής μας; Οι ίδιοι εμείς, ή έμμεσα ή άμεσα κάποιοι άλλοι; Μας απομακρύνει κάποιος από τις αυθεντικές πηγές που δίνουν νόημα στην ζωή, κι έτσι η ανάπτυξή μας να γίνεται μη φυσιολογική;
Σήμερα υπάρχουν άνθρωποι με μεγάλη οικονομική και κοινωνική δύναμη ώστε να μπορούν να διαμορφώσουν αξιακά συστήματα των κοινωνιών. Οπως ο προγραμματιστής αλλάζει τη γλώσσα του υπολογιστή έτσι κι αυτοί μπορούν να επιβάλλουν ένα νέο τρόπο θέασης του κόσμου.
Ποιός τελικά πρέπει να αλλάξει; Εμείς ή οι άλλοι;
Πόσοι άραγε αναρωτιούνται απέναντι στην κρίση που βιώνουμε “γιατί δουλεύω;”, “γιατί διασκεδάζω;”, “τί σκοπό εξυπηρετούν όλα αυτά που κάνω;”, “γιατί εντέλει ζω;”. Χρειαζόμαστε ένα άλλο είδος κατανόησης. Χρειάζεται να αντιληφθούμε ότι προκειμένου να ζήσουμε την ζωή που επιθυμούμε, πρέπει να αλλάξει η δομή των αντιλήψεων, των σκέψεων, των συναισθημάτων μας. Διότι το κρίσιμο δεν είναι το τι μας συμβαίνει αλλά η στάση μας απέναντι σ’ αυτά που μας συμβαίνουν.
Να θυμόμαστε ότι η δύναμη της σκέψης είναι πολύ δυνατή κι επιδρά με ανυπολόγιστη αποτελεσματικότητα.
Πρέπει να είμαστε αδιάκοπα άγρυπνοι, γιατί αλλιώς θ’ αποτύχουμε. Και ας μην κρίνουμε τα πράγματα από την φαινομενική τους αξία. Ας αναζητήσουμε την Ατραπό που εκεί θα βρούμε τα πράγματα που πραγματικά αξίζουν.