Ατθίς

Λέξη συνυφασμένη με την έννοια της ποιότητος και ετυμολογικά με τη λέξη Αττική. Κόρη του Βασιλιά της Αθήνας Κραναού. Γκομενάρα με πολλά κυβικά. Το όνομα της όμορφης κόρης του Βασιλιά εκμεταλλεύτηκε η εταιρεία που αρχισε να βγάζει σωρηδόν φανέλες και σώβρακα. Α ρε Κραναέ, που κατάντησες από βασιλιάς… διακινητής σωβρακοφανέλας. Ας είναι, αφού κράτησες ψηλά την ποιότητα το δεχόμαστε.

Βλέπετε, πολλά ονόματα της αρχαιότητας πέρασαν και σε μας τους νεότερους. Ακούς πουθενά και κάπου να λένε τον άλλον Αγαμέμνονα, να τον λένε Λεωνίδα και σπανίως Παυσανία. Όχι συχνά, έτσι, για να μην παρεξηγούμαστε, καθ’ ότι δεν ήταν και τίποτα σπουδαία πρόσωπα. Κάτι τεράστιοι πατριώτες ήταν, κάτι γενναίοι πολεμιστές και κάποιοι ελαφρόμυαλοι διανοητές σαν τον Πλάτωνα, τον Δημόκριτο και τον Σοφοκλή. Αυτό και τίποτα παραπάνω, γι’ αυτό και αποφασίσαμε την αποκαθήλωση και αντικαταστασή τους, Δεν είναι φρόνιμο τώρα να σε φωνάζουν στον δρόμο, «ε ρε Πυθαγόρα», χάνεις το κύρος σου, ένας ψευτομαθηματικός ήταν. Σε λέει ο άλλος Μήτσο και ανεβαίνεις ένα μέτρο επάνω από τη γη. Ο Μήτσος, σε παράφραση του γενναίου Ρωμαίου αξιωματικού Δημήτρη έχει τεράστια αξία, διότι μαζί με τον συνάδελφό του Άγιο Γεώργιο, σκότωναν με τα ακόντιά τους εχθρούς και τους δράκους. Μη συζητάς, τους είχαν βάλει στο μάτι, τους ξεπάστρεψαν ολοσχερώς.

Έτσι κατάφερε η ανθρωπότητα να ορθοποδήσει και να περιορίσει τους κροκόδειλους μόνον στις περιοχές του Μισσισιπή και του Αμαζονίου, αλλιώς θα τους είχαμε ακόμη μέσα στα πόδια μας. Για τον εξολοθρεμό των άγριων ερπετών δίνουμε τα ονόματά τους στα παιδιά μας.

Όπως επίσης τα λέμε Θανάση και Κώστα, ονόματα με χρυσά γράμματα στην ιστορία της ευεργετηθείσης ανθρωπότητας. Ηταν προορισμένοι να σώσουν τους ανθρώπους από τους αιμοσταγείς Έλληνες, Μιλτιάδη και Παυσανία, οι οποίοι τσίπα δεν είχαν απάνω τους, αφού με βαρβαρότητα μακέλεψαν τον Περσικό στρατό. Δεν ήταν ταπεινοί. Τους ξεχάσαμε ως βάρβαρους και δίνουμε στα παιδιά μας ονόματα συνετών Πατριαρχών, οι οποίοι διάλεξαν να μην εμπλακούν στις ιντριγκες της πολιτικής και στις μάχες με τα κοφτερά σπαθιά. Μπορεί να βγάλεις κανένα μάτι. Καλύτερη απ’ τη λευτεριά είναι η σιγουριά.

Εμείς αυτό πολύ το εκτιμήσαμε και τους τιμήσαμε παραδίδοντας τα όπλα της λαμπρής ιστορίας μας. Βάλαμε μυαλό. Πολύ σωστά αποφύγαμε τα ονόματα του Βασιλιά Μενέλαου και του Σπαρτιάτη μαχητή των Θερμοπυλών, Διηνέκη και υιοθετήσαμε γνήσια ονόματα και νοήματα του Ισραήλ. Βέβαια, όλως περιέργως, εξακολουθούν στη Ρωσία και τη Νότιο Αμερική να τιμούν τα γιγάντια Ελληνικά ονόματα –Λεονιτ Μπρςζνιεφ, Αλεξαντερ Σολζενίτσιν, ο ποδοσφαιριστής Σώκρατες, ο άλλος ποδοσφαιριστής Ντιάζ, ο προπονητής Λουίς Φελίπε Σκολάρι ( Λέων Φίλιππος Σχολάρχης). Τι να πεί κανείς, εμείς υποχωρήσαμε, παραδοθήκαμε στην ανωτερότητα της φυλής των Μακκαβαίων και των κουρελήδων Φιλισταίων. Δεν αντιλαμβάνομαι, γιατί άλλοι λαοί τιμούν τον σοφό Αριστοτέλη και όχι τη Σάρα, από την οποία προσπορίστηκε τόσα κεφάλαια ο Αβραάμ μετά την εντεταλμένη τρυφερή διαμονή της πλησίον του Φαραώ. Ακατανόητα πράγματα.

Μην ξαναπεί κανένας την κόρη του Ήρα ή Αριάδνη. Παναγιώτα θα τη λέτε και Μαρία, τελείωσε. Οπως ακριβώς τελείωσε ο Ελληνισμός!