Κατά τη διάρκεια πέντε αγωνιστικών σεζόν η Auto Union κατασκεύασε τέσσερα μοντέλα που τα διέκρινε με τα γράμματα Α, Β, C, και D. Ολα ήταν δημιουργήματα του Φέρντιναντ Πόρσε. Το μοντέλο C ήταν το αγωνιστικό όχημα που εκπροσώπησε τον γερμανικό οίκο τα έτη 1936 – 1937.
Mε την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, τον Ιανουάριο του 1933 οι Ναζί αποφάσισαν πως τα γερμανικά αυτοκίνητα θα έπρεπε να γίνουν τα καλύτερα στον κόσμο. Για να πετύχουν τον σκοπό αυτό σκέφτηκαν να ιδρύσουν τη Volkswagen, μία εταιρεία που θα κατασκεύαζε αξιόπιστα οχήματα σε συμφέρουσες τιμές, ενώ θα υπήρχε και μια δεύτερη εταιρεία που θα κατασκεύαζε ισχυρά αγωνιστικά οχήματα. Υπεύθυνος και των δύο προγραμμάτων ήταν ο Φέρντιναντ Πόρσε. Στις αρχές του 1933 ιδρύθηκε η Auto Union. Κάτω από αυτό το όνομα ενώθηκαν τέσσερις μικρότερες γερμανικές εταιρείες: οι Wanderer, DKW, Horch και Audi. Το σύμβολο που υιοθέτησε ο νέος οίκος ήταν οι τέσσερις κύκλοι της Audi. Το πρώτο μοντέλο, το Auto Union Typ Α, παρουσιάστηκε τον Μάρτιο του 1934 στην πίστα του Αβους στα περίχωρα του Βερολίνου. Επρόκειτο για ένα επαναστατικό μοντέλο με οπίσθιο κινητήρα με το οποίο την ίδια ημέρα ο Χανς Στουκ πέτυχε τρία παγκόσμια ρεκόρ. Την πρώτη χρονιά ο Στουκ με το Typ Α κέρδισε σε τρία σημαντικά Γκραν Πρι καθώς και σε άλλους αγώνες που θεωρούνταν δευτερεύοντες.
Οι πρωτες νικες στα Γκραν Πρι
Το 1935, με μοντέλο Auto Union Typ Β, οι Χανς Στουκ και Mπέρνι Ρόζεμαγερ κέρδισαν σε ένα Γκραν Πρι ο καθένας. Στις αρχές του 1936 η αυτοκινητοβιομηχανία Auto Union παρουσίασε ένα καινούργιο μοντέλο, το Typ C, τo οποίο ξεχώρισε κυρίως στην πίστα της Μανίσα. Οι Γερμανοί Στουκ και Ρόζεμαγερ, μαζί με τον Ακίλε Βάρτζι ήταν οι πρώτοι που οδήγησαν το νέο όχημα, ενώ ακολούθησαν ο Ερνστ φον Ντέλιους, ο Ρούντολφ Χάσε και ο Ρούντοφλ Χάιντελ. Ολοι οι προαναφερόμενοι οδηγοί πήραν μέρος σε Γκραν Πρι. Ο Χάιντελ έπεσε θύμα σοβαρού δυστυχήματος στο Γκραν Πρι της Μάνισα και υπέκυψε στα τραύματά του. Η πρώτη νίκη ήρθε στις 9 Απριλίου χάρη στον Στουκ, σε έναν αγώνα που πραγματοποιήθηκε στο Κολ ντε λα Τουρμπί της Γαλλίας. Επειτα από τέσσερις μέρες τα οχήματα Auto Union Typ C παρουσιάστηκαν στο Γκραν Πρι του Μόντε Κάρλο που προσμετρούσε για το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Ο Φον Ντέλιους κατέστρεψε το όχημά του στα δοκιμαστικά, ενώ ο Στουκ παρατάχθηκε στην 4η θέση στη γραμμή εκκίνησης, ο Ρόζεμαγερ στην 5η και ο Βάρτζι στην 7η. Ο αγώνας ξεκίνησε με καταρρακτώδη βροχή. Ο Ρόζεμαγερ βγήκε εκτός πορείας στον δέκατο τρίτο γύρο και βρέθηκε εκτός αγώνα. Επειτα από τέσσερις ώρες, ο Βάρτζι τερμάτισε δεύτερος πίσω από το Mercedes που οδηγούσε ο Ρούντολφ Καρατσόλα, ενώ ο Στουκ, ο οποίος σημείωσε ρεκόρ γύρου, ήρθε τρίτος. Καθόλου άσχημα για πρώτο αγώνα. Επειτα από έναν μήνα οι τρεις σπουδαίοι οδηγοί της αυτοκινητοβιομηχανίας Auto Union πήραν μέρος στο Γκραν Πρι της Τρίποδης. Γι άλλη μια φορά ο Ρόζεμαγερ βγήκε από τον δρόμο. Την πρώτη θέση την κατέκτησε ο Ακίλε Βάρτζι που τερμάτισε με τέσσερα δευτερόλεπτα διαφορά από τον Στουκ, ο οποίος με τη σειρά του πέρασε τον τρίτο με διαφορά δύο λεπτών.
Την επόμενη εβδομάδα, τα τρία οχήματα Auto Union κατέλαβαν τις τρεις πρώτες θέσεις στη γραμμή εκκίνησης του Γκραν Πρι Τυνησίας, αλλά κανένα από αυτά δεν κατάφερε να κόψει το νήμα τερματισμού. Ο Ρόζεμαγερ και ο Βάρτζι έπεσαν θύματα σοβαρών δυστυχημάτων και σώθηκαν από θαύμα. Επειτα από την παρένθεση αυτή, στις 7 Ιουνίου, λίγο πριν το ξέσπασμα του ισπανικού εμφυλίου, τα Auto Union, με τον Ρόζεμαγερ και τον Βάρτζι, παρουσιάστηκαν στη Βαρκελώνη για να διεκδικήσουν το Γκραν Πρι του Πένια Ριν. Ο Βάρτζι προπονήθηκε με το κοντό μοντέλο, αλλά στον αγώνα διάλεξε να οδηγήσει το μεγαλύτερο. Οταν οι υπεύθυνοι του εξήγησαν ότι το όχημα αυτό ήταν προορισμένο για τον Ρόζεμαγερ, ο Βάρτζι εξοργίστηκε και αρνήθηκε να τρέξει. Στη θέση του διαγωνίστηκε ο Ερνστ φον Ντέλιους, ο οποίος και κατέκτησε την 4η θέση μπροστά από τον πρωταθλητή της ομάδας, Ρόζεμαγερ.
Oι τελευταιοι αγωνες του 1936
Στις 14 Ιουνίου ο Ρόζεμαγερ, ο Στουκ, ο Βάρτζι και ο Φον Ντέλιους πήραν μέρος στο Κύπελλο Αϊφελ που έλαβε χώρα στο Νίρμπουργκρινγκ και ο Ρόζεμαγερ πέτυχε την πρώτη νίκη της σεζόν. Επειτα από λίγες ημέρες, τερμάτισε δεύτερος πίσω από το Alfa Romeo που οδηγούσε ο Νουβολάρι στο Γκραν Πρι Ουγγαρίας. Στις 26 Ιουλίου πραγματοποιήθηκε ο δεύτερος αγώνας που προσμετρούσε για το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, το Γκραν Πρι Γερμανίας και πάλι στην πίστα του Νίρμπουργκρινγκ. Κέρδισε ο Ρόζεμαγερ, αφήνοντας πίσω του τον Στουκ. Τα άλλα δύο οχήματα της Auto Union τερμάτισαν στην τέταρτη (Χάσε) και στην έκτη θέση (Φον Ντέλιους). Τον Αύγουστο οι Ρόζεμαγερ, Φον Ντέλιους και Βάρτζι ανέβηκαν με αυτή τη σειρά στο βάθρο των νικητών του κυπέλλου Ατσέρμπο της Ιταλίας. Στις 23 Αυγούστου πραγματοποιήθηκε το Γκραν Πρι Ελβετίας, στο οποίο και πάλι θριάμβευσαν τα Auto Union. Στο βάθρο ανέβηκαν αυτή τη φορά οι Ρόζεμαγερ, Βάρτζι και Στουκ. Στις 13 Σεπτεμβρίου στη Μόντσα πραγματοποιήθηκε το Γκραν Πρι Ιταλίας, ο τέταρτος και τελευταίος αγώνας του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Στη γραμμή εκκίνησης παρουσιάστηκαν τέσσερα αυτοκίνητα Auto Union: τα οχήματα των Βάρτζι και Στουκ εγκατέλειψαν τον αγώνα μετά από δεκαεπτά γύρους, ενώ τα άλλα δύο μοντέλα κατάφεραν να τερματίσουν, με τον Ρόζεμαγερ να κατακτά την 1η θέση. Χάρη σε αυτή την επιτυχία ο Γερμανός οδηγός που είχε στο ενεργητικό του τρεις νίκες σε τέσσερις αγώνες, αναδείχθηκε πρωταθλητής Ευρώπης μπροστά από τον Στουκ, ενώ ο Βάρτζι έμεινε τέταρτος. Για τη σεζόν του 1937 η εταιρεία Auto Union τροποποίησε ελαφρώς το μοντέλο Typ C με το οποίο κέρδισε μόνο σε έναν έγκυρο αγώνα που προσμετρούσε για το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, χάρη στον Χάσε, ο οποίος επικράτησε στο Γκραν Πρι Βελγίου. Ο Στουκ βρέθηκε στην 5η θέση της τελικής κατάταξης, ενώ ο Ρόζεμαγερ και ο Χάσε στην 7η. Ο Βάρτζι είχε αφήσει ήδη την ομάδα και ο Φον Ντέλιους είχε σκοτωθεί στον αυτοκινητόδρομο του Νίρμπουργκρινγκ κατά τη διάρκεια του Γκραν Πρι Γερμανίας.
Ο Μπερντ Ρόζεμαγερ βρήκε τραγικό θάνατο τον Ιανουάριο του 1938 σε μία προσπάθεια να σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας οδηγώντας ένα μοντέλο Auto Union. To 1938 και το 1939 ο θρυλικός Τάτζιο Νουβολάρι εντάχθηκε στην ομάδα της Auto Union και πέτυχε ακόμα καλύτερα αποτελέσματα.
