Αβάντι…

Πήγα μια βόλτα χθες παραμονή, στα Χανιά. Είδα τα μαγαζιά, τους επιχειρηματίες και σκέφτηκα “πόπολο αβάντι”. Εμπρός, λοιπόν, να δώσουμε μια ώθηση, να ανασάνει η χώρα ολάκερη.
Πάντα ξετρελαινόμουν με τα Χριστουγεννιάτικα παραμύθια. Τελικά, αν δεν έχεις “άστρο”, δεν έχεις χώρα. Μόνο που να, η πραγματικότητα δεν πασπαλίζεται με μεταφυσική.
Κι όλοι οι γραφιάδες της οικουμένης, αν μαζευτούν, δεν μπορούν να αποδώσουν μια γιορτή με το μέτρο των λέξεων. Ξέρετε γιατί;
Γιατί μετά την γιορτή ακολουθεί πάντα η πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα καμιά φορά αποδιώχνει τον “μάγο με τα δώρα”.
Τέλος πάντων, κρατώ αυτό το “αβάντι” το “εμπρός”, το μέτρο της λογικής που διορθώνει την γιορτή. Μα εντάξει, χρονιάρες μέρες και τα πάρτι των νέων, με τους κόκκινους σκούφους, την γρανίτα από λεμόνι, ζωή ολάκερη και αυτά.
Φθάσαμε, λοιπόν, στην στροφή των Χριστουγέννων και φέτος. Την ίδια στιγμή που τα σύμβολα είναι εξόριστα, είναι και παρόντα.
Δες πως προκύπτουν οι μύθοι, δες -εκεί στην άκρη- τον Θεό, δες το νέο που τραγουδά, δες τον άλλο που ελεεί.
Αν δεν θες μην γράψεις…