Ι. Ο ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ, είναι ο μήνας με τις περισσότερες αναδρομές που κάνουμε. Και είναι περίεργες αυτές οι αναπολήσεις, γιατί, μπορεί αυτός ο μήνας να είναι ο πιο φωτεινός, θερμός, μεγαλοπρεπής και «γευστικός», όμως εμείς θέλουμε στις 30 μέρες του να τα χωρέσουμε όλα. Και διακοπές και χαλάρωση και γιορτές της Παναγίας και επισκέψεις και ταξίδια και Πανσέληνο με ρομαντισμό και ποίηση και καλοκαιρινούς έρωτες!
ΚΙ ΑΚΟΜΗ, θέλουμε μέσα στον Αύγουστο, να λύσουμε τις αγωνίες και τους φόβους μας, να αναπληρώσουμε τις παραλείψεις του χειμώνα, να πραγματοποιήσουμε τις προσδοκίες (όσες μας απέμειναν), να αντιμετωπίσουμε τις… φορολογικές μας υποχρεώσεις! ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ να μας συμβεί ό,τι ευχάριστο δεν μας συνέβη τους υπόλοιπους έντεκα μήνες του χρόνου!
ΙΙ. Ο ΜΗΝΑΣ της Παναγίας, ο Αύγουστος, με το «μικρό» Πάσχα του καλοκαιριού, με τους προσκυνητές των νησιών, την κατάνυξη και την ταπείνωση, τον ανθρώπινο πόνο στο προσκήνιο, είναι ο μήνας του λαού. Σε μια γονυκλινή πορεία από το λιμάνι της Τήνου στην Εκκλησία της Μεγαλόχαρης, σκεφθήκατε άραγε τι κοινό έχουν οι άνθρωποι που υψώνουν τα χέρια στον ουρανό με εκείνους που χτυπούν το μέτωπο στη γη;
Ποιος κατοικεί μέσα στα πληγιασμένα σώματα των ασθενών; Ποιος μέσα σ’ εκείνους που οδηγούνται στην Παναγία με αναπηρικό καροτσάκι από μέλη της οικογένειάς τους;
ΠαντοΥ είναι ο άνθρωπος, ο συνάνθρωπός μας: της αρρώστιας ή της κρίσης, της ανημποριάς ή της δυστυχίας. Και για όλους αυτούς τους απόκληρους της κοινωνίας (και της πολιτικής) έχει πάντα κάτι η Παναγία.
