Χαρούμενος κι ορεξάτος εσυπορπάτουνα οπροχθές με τσ’ αναμνήσεις μου από τα περασμένα, επαέ στη Γωνιά του Καφενέ, για το ξεσηκωμό μικιώ και μεγάλω για τσοι προετοιμασίες ουλωνώ για το πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου.
Hμουνε στη καλή χαρά, κι ετοιμαζούμουνε ν’ ακούσω τσοι ζυγιές τ’ όργανα απού θαν’ επαίζανε κείνηνα τη χρονιά στσοι καφενέδες να κουρντίζουνε τα όργανά ντωνε. Μ’ άξαφνα αρχινίξανε νάρχονται από γύρου γύρου κακά χαμπέρια· αδηφάγες πυρκαγιές καταστρέφουνε την όμορφη φύση σε διάφορα μέρη της πατρίδας μας και καίνε ανέγνοιαστους αθρώπους απού βρεθήκανε στο πέρασμά ντωνε.
Παραχρήμα το σκηνικό άλλαξε, κι ένα κατάμαυρο πέπλο δυστυχίας εσκέπασε τσ’ αναμνήσεις μου, κι οι χαρούμενες σκέψεις μου παραχωρήσανε τη θέση ντωνε στη λύπη, και τη μεγάλη ανησυχία. Σα τσοι μαυροκοράκους τα ΜΜΕ, με τσοι βραχνές φωνές τωνε, φέρνουνε κι άλλα κακά χαμπέρια στην επικαιρότητα, η δυστυχία χωρίς τέλος. Μακάβριο και απαίσιο το θέαμα και μεγάλη κι ανυπολόγιστη η καταστροφή. Θεέ μου, γιάντα τόσο να μεγάλη καταστροφή, τοσηνά δυστυχία!
Η σκέψη είναι αδύναμη κι ο νους ανήμπορος για να ψιθυρίσουν κάποιες δικαιολογίες. Αλήθεια! Πώς να χωρέσει στο νου μου, πως αθρώποι που πριν εδροσίζουντανε στη θάλασσα τώρα πνίγονται πανικόβλητοι στα ίδια νερά σφιχταγκαλιασμένοι με τσ’ οικογένειές τωνε; Πώς να τ’ αντέξει η σκέψη πως αθρώποι την ώρα απού ετοιμάζονται ν’ απολαύσουνε τη δροσιά, έρχονται και τσ’ αγκαλιάζουνε οι βάρβαρες φλόγες τση πυρκαγιάς! Κι εκειά απού πριν από λίγο έσφυζε ο τόπος από ζωή, με όνειρα για το αύριο, εδά απλώνεται νεκρική σιγή.
Παντού αποκαΐδια, χαμένες ζωές και όνειρα, χωρίς ελπίδα για το αύριο.
Κι όμως αγαπητοί μου συνάνθρωποι, ούλα τουτανά δε τα προκάλεσε κάποια θεομηνία με απρόβλεπτα ακραία φαινόμενα. Παρά η γι αιτία ήτανε κάποια αθρώπινη χέρα που έκαμε κάποιο λάθος, γη είχε κακή πρόθεση που τουτηνέ την εποχή απού η για αγραμματοσύνη παραχώρησε τη θέση τση στη μόρφωση, παρουσιάζονται τέτοια φαινόμενα. Γιάντα άτζεμπις Θεέ μου ξεφυτρώνουνε αθρώποι απού ρέπουνε οθέ το κακό; και την αυτοκαταστροφή; Δεν κατέω, μα φοβούμαι πως γίνονται συνειδητά όργανα του Σατανά… Πώς αλλιώς να εξηγήσω κάποιες πρωτοβουλίες που αποσκοπούνε σε ζημιές και καταστροφές.
Τουτηνέ την ώρα τση περισυλλογής και τση περίσκεψης, στο συμπέρασμα απού οδηγείται η σκέψη μου, είναι πως ο απολογισμός τση καταστροφής σε υλικές ζημιές και αθρώπινες ζωές είναι καλά μεγάλη. Και κιανείς απ’ όσους έχουνε στα χέρια ντωνε εξουσία, δε μπορεί να προβάλλει τον εαυτό ντου και να τολμήσει να ξεστομίσει δικαιολογίες.
Το θέαμα επιεικώς είναι απαίσιο. Παντού απλώνεται η καμένη γη. Ολόγυρα αποκαΐδια και καινούρια απανθρακωμένα πτώματα ανακαλύπτονται. Τραγικές φιγούρες τα κατεστραμμένα αυτοκίνητα και τα σπίθια των αθρώπω απού με ιδρώτες και θυσίες αποκτήσανε. Είναι μεγάλη η καταστροφή και ανυπολόγιστες οι ζημιές. Αλήθεια, όμως, και συ άθρωπε υπερόπτη, πού ήσουνα; Εσύ που εγίνηκες κυρίαρχος στο σύμπαν κι επορπάτηξες στο φεγγάρι, γιάντα άφησες και γινήκανε τουτεσάς οι καταστροφές;
Όπως και τσοι προηγούμενες φορές. Είντα θα πείτε πάλι “οι γι άλλοι φταίνε;” μια ζωή τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου… Και τα δικά σας σκέδια, οι προγραμματισμοί κι οι προβλέψεις πού είναι; γιάντα δε τσ’ ενεργοποιήσατε;
Όταν περνά φευγαλέα από μια σπίθα γη κάποιο σπινθήρα, γη ένα σπίρτο ενός αθρώπου έστω με κακιές προθέσεις, φρίττω!!
Εσύ άθρωπε τσ’ ευθύνης, πού ήσουνε;;! που άτζεμπις Θεέ μου εκόμπαζες για τη παντοδυναμία σου και τα μοναδικά βιογραφικά σου. Ούλα τουτανά τα σκέπασε σαν ταφόπλακα το μηδενικό αποτέλεσμα στσοι προσπάθειές σου ν’ ανακόψεις τη πύρινη λαίλαπα της καταστροφής για άλλη μια φορά. Χρόνια και χρόνια γροικώ τα ίδια· η γι αιτία είναι τα λάθη τω προηγουμένω. Κι εσείς ποιά από αυτά εδιορθώσατε; Τουτηνέ την ώρα, η ταπεινότητά μου μόνο μια λέξη θα απευθύνω σ’ όσους είχανε αρμοδιότητες: Ντροπή σας! Κι εύχομαι από καρδιάς, η Θεία πρόνοια να μη σας καταλογίσει ευθύνες για αδιαφορία, γιατί οι απανθρακωμένοι και οι πνιγμένοι θ’ αναζητήσουνε οι ψυχές τωνε δικαίωση και τα δάκρυα των επιζώντων θα προκαλούνε οργή, απού θα φτάνει ως το Θρόνο του Παντοδύναμου Θεού.
Στα θύματα δε τουτησάς τση καταστροφής, απού εχάσανε μέσα σε λίγες ώρες ό,τι αποχτήσανε δουλεύοντας μια ολόκληρη ζωή, αλλά και πρόσωπα σεβαστά κι αγαπημένα, πώς να τολμήσω ο ταπεινός και άσημος γέρος, να απευθύνω λόγια παρηγοριάς στο ασήκωτο βάρος του πόνου ντωνε. Και γι’ αυτό παρακαλώ τον Μεγάλο Θεό απού προσπαθώ να πιστεύω, να ρίξει βάλσαμο παρηγοριάς στσοι βαρυπενθούσες και πονεμένες καρδιές σας κι Εκείνος με τη θεϊκή ντου δύναμη να σας δώσει κουράγιο κι η γι αθρώπινη αλληλεγγύη να σάς αγκαλιάσει με το ενδιαφέρον τση και τη στοργή τση.
Και σ’ ούλα τα τραγικά θύματα απού χάσανε τη ζωή ντωνε να τση κατατάξει ο Θεός τσοι χλοερούς τόπους τσ’ αιωνιότητας. “Ένθα ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ού στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος”.
Σ’ όσους εδά ασκούνε εξουσία σε τουτονέ το τόπο, θέλω να επισημάνω πως πρέπει να καταλάβουνε πως είναι καιρός να σοβαρευτούνε και ν’ αποχτήσουνε κύρος κι αξιοπρέπεια, γιατί κυβερνούνε αθρώπους και πρέπει να τσοι σέβονται και ν’ αφήκουνε κατά μέρος τσοι γελοιότητες και τα λογοπαίγνια, δεν είναι ώρα για πολιτικάντικα.
Σ’ όσους τσοι καταστρέψανε οι πυρκαγιές γη και θρηνούνε αθρώπινα θύματα, συγγενείς και φίλους, εύχομαι την εξ ύψους παρηγοριά και σ’ ούλους τσ’ αδικοχαμένους συναθρώπους μας την αιωνία ανάπαψη.
Το γεροντάκι
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
Οπροχθές = Προχθές
Ζυγιά = Το ζευγάρι τα όργανα (βιολί γη λύρα και λαούτο)
Γιάντα = Γιατί
Χέρα = Χέρι
Άτζεμπις = Άραγε
Είντα = Τι
Γροικώ = Ακούω
