“Aξέχαστες γειτονιές”

» Παγώνδας Σάμου
Τα βιβλία μας ταξιδεύουν…
Μας παν παντού!
Σε χρόνους και τόπους, και κυρίως εκεί που θα θέλαμε να βρισκόμαστε και δεν μπορούμε!
Eτσι κι εγώ, τώρα… είμαι αλλού!
Έχω ανοίξει ξανά το άλμπουμ που μου έστειλε ο καλός μου φίλος, ο Σάμιος λογοτέχνης-σκιτσογράφος Γιάννης Γ. Αντωνιάδης, το ξεφυλλίζω και… βαδίζω.
Έφθασα εδώ πριν λίγο…
Ξεπέζεψα στη μεγάλη στροφή έξω απ’ το χωριό, το είδα ν’ απλώνεται αμφιθεατρικά μέχρι πάνω στον κατάφυτο Μπουρνιά, θαύμασα την ομορφιά των πέτρινων σπιτιών του και του πράσινου που κυριαρχεί ολόγυρα, κι ανηφόρισα απ’ τον Παράκο προς το νεκροταφείο.
Μικρή στάση για να θυμιάσω τους αγαπημένους νεκρούς, κι ύστερα δρόμο για τα πολλά στενά με τ’ ατέλειωτα καλντερίμια και τα σπιτάκια τους, σιμά το ένα στ’ άλλο…
Περνώ με ταραχή έξω απ’ το Περιβόλι, το καλοκαιρινό σπίτι της γιαγιάς Μυρσινιάς με τις  πηγές και τα πολλά νερά του
-τόπο αναμνήσεων τριών γενιών- παίρνω την κατηφόρα και βγαίνω στα στενά της πρώτης συνοικίας, του Αγίου Γεωργίου.
Το Φθινόπωρο ξεψυχά και το δροσερό αεράκι με τη μυρωδιά των πεύκων από πάνω που έρχονται κατά κύματα από ψηλά και μου θυμίζει πως βρίσκομαι δυο βήματα απ’ το βουνό. Από πάνω μου κρέμονται τα σπιτάκια του πευκιά, πολλά απ’ αυτά εγκαταλελειμμένα. Διαβαίνω ένα-ένα τα στενάκια, περνώ απ’ το αρχοντικό του συγγραφέα, ανηφορίζω προς τη Μεγάλη Βρύση -το δημόσιο πλυσταριό κι υδραγωγείο του χωριού- κατηφορίζω γοργά για την μικρή πλατεία της Λότζας κοντά στα πατρικά μου, καθυστερώ στα δρομάκια που βγάζουν στην συνοικία του Χριστού και παίρνω τον δρόμο για την Κεντρική Πλατεία και το παλιό Σχολείο, που είναι σήμερα ένα θαυμαστό Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο…
Μικρή στάση κι εδώ για  ν’ αναπολήσω, ύστερα ακολουθώ το πρώτο δρομάκι, που θα με βγάλει στην περιοχή της επιβλητικής Αγίας Τριάδας και στα λεγόμενα Χάνια!
Απ’ εδώ κάτω βλέπω το Πλαγάκι, απ’ όπου προμηθεύτηκαν οι παλιοί όλη αυτή την πέτρα για να χτίσουν τον μουσειακό πλέον τόπο, όπου κάποτε κατοικούσαν 3000 άνθρωποι…
Ναι! Θα πάω κι εκεί…
Δεν θ’ αφήσω τίποτα να μη το δω!
Έστω κι αν σ’ αυτή τη νοερή περιήγηση, η θέα των κλειστών σπιτιών, των πεσμένων παραθύρων, η απουσία των αγαπημένων προσώπων, θ’ αφήσει μια πικρή γεύση…
Ας είναι καλά ο αγαπητός μας Σάμιος λογοτέχνης και ζωγράφος, ο δάσκαλος Γιάννης Αντωνιάδης, που πρωτοστάτησε επίσης, στη δημιουργία του Ιστορικού Μουσείου Παγώνδα!
Τον ευχαριστούμε θερμά, που με την αμέριστη αγάπη του για το γενέθλιο τόπο,  τα βιβλία, τα επιτυχημένα σκίτσα που διασώζουν κάθε αξέχαστη γειτονιά, και τα πολλά δημοσιεύματά του μας… ταξιδεύει, κι… αν μας ταξιδεύει!