“Αξιοκρατία” από τους… Αναξιοκρατούντες

Τι τίτλος κι αυτός!
Όμως ίσως οι δυο αυτές, αντίθετες λέξεις να εκφράζουν απόλυτα την ουσία του πράγματος!
Και ποια είναι αυτή;
Ας δώσουμε ένα απλό, καθημερινό παράδειγμα, χαρακτηριστικό όλων των…αναξιοκρατούντων!
Αυτών δηλαδή, που κατέχουν θέσεις, κινούν υποθέσεις, αξιολογούν, αλλά ανίκανοι να φτάσουν στο ύψος των αντίπαλων τους, τους μειώνουν αφαιρώντας μέρος της αξίας τους.
Αποδεικνυόμενοι ταυτόχρονα, κατώτεροι των περιστάσεων …
Με ποιο τρόπο λοιπόν, δρουν οι αδύναμοι αυτοί;
Με δυσφήμηση ενίοτε…
Με ανυπόστατες συκοφαντίες, τόσο έντεχνα μεθοδευμένες που να έχουν άμεσο, τελειωτικό αποτέλεσμα…
Ή και με…κακή βαθμολογία!
Όπως στην περίπτωση της εκπομπής που παρακολουθήσαμε τις προάλλες, όπου ένας διαγωνιζόμενος -αφού πέρασε μ’ επιτυχία της κεκανονισμένη διαδικασία κι είχε όλα τα φόντα να νικήσει- βαθμολογήθηκε τόσο χαμηλά από τους μετρίου βεληνεκούς συμπαίκτες του, που σε καμμιά περίπτωση δεν θα μπορούσε να τους φτάσει….
Ρηχές κι ανούσιες οι δικαιολογίες που προέβαλαν οι διαγωνιζόμενοι, όταν όλοι ανεξαιρέτως με ύφος σκυθρωπό του έδιναν βαθμό εκεί γύρω στη βάση…
«Αδικία!» ήταν η πρώτη λέξη που πέρασε απ’ το μυαλό μας πριν πατήσουμε το κουμπί και κλείσουμε το μηχάνημα.
Αδικία παντού και πάντα, ωστόσο!
Σ’ αυτή την ζούγκλα όπου ζούμε, όχι μόνο «Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό», αλλά τελικά και «Πολλά μικρά συσπειρωμένα, τρώνε το μεγάλο»!
Για να υπάρχει ισορροπία επί παντός;
Ή για να κυριαρχεί παντού και πάντα «η…αξιοκρατία των… αναξιοκρατούντων» και τίποτα να μην γίνεται σωστά;