Μια ακόμα εξαιρετική παράσταση παρακολουθήσαμε στο Βενιζέλειο Ωδείο πρόσφατα από τη θεατρική ομάδα δημοσιογράφων του Ηρακλείου (Ενωση Συντακτών Ημερήσιων Εφημερίδων Πελοποννήσου, Ηπείρου, Νήσων).
Ανέβασαν το “ΘΕΡΙΟ ΤΟΥ ΤΑΥΡΟΥ” του Τούρκου σατιρικού συγγραφέα Αζίζ Νεσίν* σε μετάφραση Ερμού Αργαίου και σκηνοθεσία Γιώργου Αντωνάκη.
Επρόκειτο για κάτι πολύ πιο πάνω απ’ αυτό που συνήθως λέμε “πολύ καλή προσπάθεια”.
Βλέπετε, πολλές φορές ένας ερασιτεχνικός θίασος μπορεί να κάνει θαύματα. Είναι το προσωπικό μεράκι; Είναι η σκηνοθετική διδασκαλία; Είναι μήπως το σενάριο που αβαντάρει ένα καλό αποτέλεσμα; Ισως όλα μαζί. Το ερασιτεχνικό θέατρο μοιάζει συχνά με τον σύζυγο που… μαγειρεύει μόνο τις Κυριακές, και κάνει “παπάδες”!
Ολοι ανεξαιρέτως οι καλλιτέχνες κέρδισαν αβίαστα το γέλιο μας, πείθοντάς μας για την αλήθεια, ακόμη και των πιο ακραίων θεατρικών συμβάντων. Εργο με σφιχτή πλοκή, που ο πρωταγωνιστής φύσει δειλός και θεοσεβούμενος φτάνει στο τέλος ν’ αναφωνήσει μαινόμενος “ετούτος ο κόσμος θέλει θεριά”! και να τρέψει σε φυγή τους εχθρούς του, ακόμα και χωρίς Καλάσνικοφ!
Αλλο ένα θετικό γεγονός τώρα στην πόλη μας, μέσα στα πολλά και δύσκολα που μας ταλανίζουν, ήταν και η σεμνή τελετή της Δευτέρας στο προαύλιο του 2ου Γυμνασίου Χανίων όπου βραβεύτηκαν τρεις άριστοι μαθητές** Στην τελετή αυτή, παράλληλα με μια υπέροχη έκθεση φωτογραφίας της παλιάς πόλης, που θα συνεχίζεται για μέρες, κεντρικά πρόσωπα, εκτός από τους μαθητές όλους που είναι και οι πρωταγωνιστές του μέλλοντός μας είναι: Ο ακούραστος γυμνασιάρχης κ. Αθανασάκης με το κουράγιο του και το προσωπικό του μεράκι, ο κ. Αντώνης Ξανθινάκης, παλιός γυμνασιάρχης και εξαίρετος φιλόλογος και μελετητής με το βιβλίο *** του οποίου βραβεύτηκαν οι αριστούχοι μαθητές και ο διακεκριμένος γιατρός Μανώλης Μιχαηλάκης, παλιός μαθητής του 2ου και θεμελιωτής του θεσμού αυτού που τόσα έχει προσφέρει σε όλες τις εκδηλώσεις του σχολείου. Παλιός μαθητής και εγώ του 2ου, βρέθηκα εκεί και σας μεταφέρω τα καθέκαστα!
*Ο Τούρκος φιλέλληνας Αζίζ Νεσίν (1915-1995) μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο, έγινε αξιωματικός του τουρκικού στρατού αλλ’ αποτάχθηκε νωρίς λόγω των κοινωνικών του φρονημάτων. Βαθύς ανατόμος της ανθρώπινης ψυχής, πολέμησε με τη δημοσιογραφική του πένα τις ανελεύθερες εξουσίες της γείτονος, κάτι που εξαργύρωσε με πεντέμισι χρόνια φυλακές και εξορίες. Εγραψε θεατρικά, διηγήματα, ποίηση και αναμνήσεις. Το 1991 τιμήθηκε στην Αθήνα με το βραβείο Ιπεκτσί Ελληνοτουρκικής Φιλίας.
** Τα ονόματα των αριστούχων μαθητών είναι: Αρτεμη Μακρή, Γιώργος Μαυράκης και Μαρία Ναούμ.
*** Αντωνίου Ξανθινάκη “Ερμηνευτικό και Ετυμολογικό Λεξικό του γλωσσικού ιδιώματος της Δυτικής Κρήτης”.
