Αξιόλογη επανεμφάνιση

Στην επικαιρότητα και στο προσκήνιο ξανά ο κ. Αλέκος Παπαδόπουλος. Με συνέντευξη στην “Καθημερινή” προσέθεσε μια νότα στο πολιτικό τοπίο, ίσως για να μην χανόμαστε και για να διατηρούμε επαφή με την επικαιρότητα. Για την παραίτησή του απ’ το Υπ. Υγείας ο κ. Παπαδόπουλος είχε κάνει λόγο περί “πολιτικής αθλιότητας” και για κακή συμπεριφορά των ανθρώπων του Μ. Μαξίμου, στοχοποιώντας τον κ. Σημίτη. Για την απομάκρυνση του κ. Τσαυτάρη, ίσως “του καλύτερου μεταπολεμικού Υπ. Γεωργίας” είπε στη συνέντευξή του ότι είναι το χειρότερο “πολιτικό σκάνδαλο του ανασχηματισμού”. Τα βέλη απευθύνονται στους συνεργάτες του κ. Σαμαρά και στον ίδιο.
Η διαφορά είναι ότι ο κ. Παπαδόπουλος παραιτήθηκε, ενώ ο κ. Τσαυτάρης απεπέμφθη. Ο κ. Παπαδόπουλος στο Υγείας (Απρ. 2000 – Ιουν. 2002) εδραίωσε τη μεγαλύτερη μεταρρυθμιστική πολιτική που ήταν η πλήρης και αποκλειστική απασχόληση στο Ε.Σ.Υ. Είχε αρνητικά, αλλά περισσότερα θετικά αποτελέσματα. Υπήρξε αξιόλογος στο Υγείας, αν και βετεράνος σε άλλο “άθλημα” το οικονομίας, το οποίο ο κ. Σημίτης δεν ήθελε να δει και δικαίως κατηγορήθηκε ότι μπέρδεψε το φουτ μπολ με το μπέιζ μπολ. Εμεινε μερικά χρόνια ανενεργός στο ΠΑΣΟΚ και απεσύρθη, ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω του, όταν το 2007 κατηγορήθηκε απ’ τον κ. Πετσάλνικο ότι υπονομεύει το ασφαλιστικό, υποστηρίζοντας να μην υπάρχει “κανείς στη σύνταξη κάτω των εξήντα ετών”.
Ο επόμενος αντικαταστάτης του στο Υγείας κ. Στεφανής, όπως και οι μετέπειτα Νικ. Κακλαμάνης, Αβραμόπουλος, Λοβέρδος, ο ένας μετά τον άλλον έφτιαχναν “πασαλείμματα” μέχρι που πήγε ο κ. Γεωργιάδης και τάκανε “κουλουβάχατα” κατά την Κολοκοτρωναίικη έκφραση.
Στη διάρκεια της μακράς παραμονής του εκτός της ενεργού πολιτικής δράσεως ο κ. Παπαδόπουλος έδινε το “παρών” σε διάφορες εκδηλώσεις, κυρίως σε παρουσιάσεις βιβλίων οικονομικού περιεχομένου που είναι και το στοιχείο του.
Κάθε φορά ταρακούναγε κάπως τα νερά στο σύστημα εξουσίας, που συνεχίζει να είναι αναχρονιστικό που οι ίδιοι οι άνθρωποι ανακυκλώνονται και μεταλλάσσονται σ’ ένα σύστημα αναξιοκρατίας και διαφθοράς, χωρίς να μπορούν να οδηγήσουν τη  χώρα σε χαλάρωση από την ξέφρενη καταστροφική περιπέτεια. Και αν κάποιος αναδειχθεί ικανός και δείξει ότι τα πράγματα θα εξελιχθούν ευνοϊκά, τότε ο πρωθυπουργός τον αλλάζει.
Παλιότερα έλεγαν ότι τον “τρώει” και πριν τον “φάει” τον “γδέρνει”. Σήμερα τηρούνται τα προσχήματα και με την αποπομπή του απονέμεται εύφημος μνεία με τη συνηθισμένη ατάκα “Αλέκο ή Κώστα, η συνεργασία μας ήταν άψογη, σ’ ευχαριστώ για την προσφορά σου”!
Στην τελευταία συνέντευξή του, αναγνωρίζοντας ότι ο μέσος πολίτης έχει απομακρυνθεί απ’ το ΠΑΣΟΚ, θεωρεί ότι “η κεντροαριστερά κατάντησε αδόκιμος όρος” και ότι “ο λαϊκισμός” έχει εισχωρήσει σ’ όλα τα κόμματα, προκαλώντας σταδιακά πολιτική και ηθική βλάβη. Πιστεύει ότι “οι πρωτοποριακές δυνάμεις του ορθολογισμού θα μπουν σε διαδικασία αφύπνισης”.
“Δεν επιφυλάσσει στον εαυτό του κανένα λειτουργικό ρόλο”, αλλά διατηρεί το δικαίωμα “να διατυπώνει τις απόψεις του για την τύχη της χώρας του”.
Μερικοί θα μπορούσαν να τον κατηγορήσουν για τη διαφοροποίηση και αποχή του από τα κοινά. Ομως ο καθένας δικαιούται να τα παρατάει, όταν βλέπει ότι στο έργο του του βάζουν τρικλοποδιές, τον υπονομεύουν και η παραμονή του δεν ωφελεί σε τίποτα. Αλλά δικαίωμα έχουν και κείνοι, που γνωρίζουν τα πράγματα, να νοιώθουν αίσθημα απογοήτευσης όταν αξιόλογοι άνθρωποι αποστασιοποιούνται για λόγους ανταγωνισμού!