Αξιολόγηση και “ταμείο”

Κάποτε ένας Αμερικάνος προπονητής του μπάσκετ είχε πει ότι διαλέγεις παίκτες για τη θέση του σέντερ, με κριτήριο το ύψος και όχι τις γνώσεις στα μαθηματικά ή τη φιλολογία.
Απλά, ωραία λόγια, νοικοκυρεμένα.
Σε αυτό το πνεύμα λοιπόν νομίζω ότι οι πολίτες επιλέγουν ηγεσίες για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της καθημερινότητος, αλλά και τα μεγαλύτερα ζητήματα όταν η χώρα βρίσκεται σε κίνδυνο.
Ο κίνδυνος είναι απευκταίος, αλλά μπορεί να συμβεί· όλα είναι μέσα στο παιχνίδι.
Eναν χρόνο τώρα, η χώρα πηδά από τη μια περιπέτεια στην άλλη.
Μέχρι στιγμής στέκεται όρθια και εξακολουθεί να μάχεται και στο πεδίο της καθημερινότητας και στο πεδίο της οικονομίας και στο πεδίο των εθνικών θεμάτων.
Ιχνη κατάρρευσης του συστήματος δεν διακρίνω, γιατί πιστεύω πολύ στη λειτουργία του .
Αυτό όμως, ότι ζούμε σε ένα ροζ συννεφάκι και δεν εντοπίζουμε και τα λάθη διαχείρισης που έγιναν.
Αυτά τα εντοπίζουν και οι πολίτες, τα αξιολογούν και στο τέλος θα κάνουν “ταμείο”.
Οταν ξεσπά, όμως, η φωτιά, κοιτάς πρώτα να τη σβήσεις.
Δεν υπάρχει στην πολιτική ένα στατικό μοντέλο διακυβέρνησης ή ένα στατικό μοντέλο αντιπολίτευσης.
Οι πολιτικοί αρχηγοί κατά την κρίση τους πράττουν και ενεργούν.
Τα πάντα ρει.