Η ζωή δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας αγώνας για την ύπαρξη με την βεβαιότητα ότι στο τέλος θα νικηθούμε.
Σοπενχάουερ
Το να αγωνίζεσαι για τα όνειρα σου είναι πολύ δύσκολο αφού σημαίνει ότι παραμερίζεις τον εγωϊσμό σου και παραδέχεσαι ότι αυτό που προσπαθείς είναι πιο σημαντικό από το «εγώ» σου. Σημαίνει να πληγώσεις ή να ανυψώσεις τον εαυτό σου μέσα από τη διαδικασία. Αυτό όμως δεν είναι το νόημα και η αξία της ζωής;
Να ζεις τόσο παθιασμένα και επικίνδυνα που να ξεχνάς ότι κάποια μέρα έτσι κι αλλιώς θα πεθάνεις. Χωρίς αγώνα ποτέ δεν θα μπορούσαμε να εκτιμήσουμε τα καλά και όμορφα πράγματα ούτε κατά το ήμισυ. Εάν ο ήλιος έλαμπε κάθε μέρα και ποτέ δεν έβρεχε τότε οι ηλιόλουστες μέρες θα ήταν νόρμα. Η βάση όλης της ζωής είναι ο αγώνας. Χωρίς αυτόν δεν θα ωριμάσουμε. Η ανθρωπότητα βρίσκεται σε αυτή τη κατάσταση και ένας λόγος είναι αυτός. Οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει να αγωνίζονται για οτιδήποτε. Κι όμως όσα υπάρχουν γύρω μας είναι αποτέλεσμα ενός συνεχούς αγώνα ισορροπίας δυνάμεων. Η ενέργεια είναι αρνητική ή θετική και είναι αδύνατο να τη διαχωρίσεις γιατί αγωνίζεται ώστε να κερδίσει η μία ή η άλλη. Κάθε δράση έχει μετά από αγώνα την ίση αντίδραση της, κι έτσι έρχεται ισορροπία.
Όλα αγωνίζονται. Τα λουλούδια να ανθίσουν, τα φυτά να μεγαλώσουν, ο ήλιος να λάμψει, το φεγγάρι να προβάλλει. Όλη η φύση αγωνίζεται. Ο αγώνας, λοιπόν, δεν είναι μόνο το νόημα της ζωής αλλά και το νόημα ολόκληρης της ύπαρξης μας. Αγωνιζόμαστε και αυτό μας οδηγεί στο να ωριμάσουμε και να τελειοποιήσουμε το καλό ή το κακό που έχουμε μέσα μας. Το σίγουρο είναι πως η ζωή χωρίς αγώνα είναι μια χαμένη ζωή.
