Πρώτη Αυγούστου σήμερα, καλό μήνα! Με Οδυσσέα Ελύτη το ξεκίνημα. Κόντρα στη “μαύρη μαυρίλα” που άφησαν οι πυρκαγιές τον Ιούλη. Για να πάρουμε κάποιες ανάσες. «Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά./ Κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά./ Αύγουστε, μήνα και θεέ, σε σέναν ορκιζόμαστε/ πάλι του χρόνου να μας βρεις στον βράχο να φιλιόμαστε./ Απ’ την Παρθένο στον Σκορπιό, χρυσή κλωστή να ράψουμε/ κι έναν θαλασσινό σταυρό στη χάρη σου ν’ ανάψουμε./ Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά/ κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά». (Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης, Μουσική: Λίνος Κόκοτος, Πρώτη εκτέλεση: Ρένα Κουμιώτη). Να το τραγουδώ ξανά και ξανά στις αρχές της δεκαετίας του 1970, με το που κυκλοφόρησε, με θυμάμαι. Αγαπημένο! Όπως κι όλα τα “ρω του έρωτα” του νομπελίστα ποιητή μας, άλλωστε.
Αύγουστε καλέ μας μήνα, να ’σουν δυο φορές τον χρόνο! Αύγουστε καλέ μας μήνα, να ΄σουν δυο φορές τον χρόνο! Αύγουστε καλέ μας μήνα, να ΄σουν δυο φορές τον χρόνο!.. Κατά λάθος εξεπίτηδες ή αν προτιμάτε, εξεπίτηδες κατά λάθος, έγραψα την ιδιαίτερα γνωστή παροιμία του Αυγούστου τρεις φορές. Για να την εμπεδώσουμε, όπως είχα γράψει και πριν από χρόνια στα πάλαι ποτέ “Πεταχτά”. Αύγουστος ο μήνας των διακοπών… Αύγουστος ο μήνας της επιστροφής των απανταχού στα πατρογονικά τους… Αύγουστος ο μήνας που τρέφει τους υπόλοιπους έντεκα… Αύγουστος που παχαίνει μέχρι και τις μύγες. Αύγουστος που όπως είχε αποφανθεί ο Ουμπέρτο Έκο δεν έχει ειδήσεις, με την έννοια ότι δεν υπάρχουν αυτιά για να τις ακούσουν ή μάτια για να τις δουν ή να τις διαβάσουν. Αύγουστος ο μήνας που πήρε τ’ όνομα του από έναν αυτοκράτορα και που ο Έλληνας Ποιητής τον έκαμε θεό.
«Αύγουστος είναι το τραγούδι του Νικόλα/ και κάποια νύχτα στη ζωή που τα ΄χεις όλα/ μια αγκαλιά και φορητό ραδιοφωνάκι/ να παίζει Μάλαμα, Περίδη και Λιδάκη.//Αύγουστος είναι και του Ρίτσου η σονάτα/ αλλά μπορεί κι ένα χωνάκι σοκολάτα/ του σεληνόφωτος αυτού η πανδαισία/ να ξεγελιέσαι πως υπάρχει αθανασία.// Αύγουστος είναι ο ρεμβασμός του Σκιαθίτη/ κι οι αναμνήσεις απ’ το φως του Πανορμίτη/ φλόγα κεριού σε ταπεινό προσκυνητάρι/ με το σπαθί του Αρχαγγέλου στο θηκάρι.// Αύγουστος είναι και το δεύτερο φεγγάρι/ προτού προλάβει ο Σεπτέμβρης να το πάρει/ πέντ’ έξι στίχοι π’ αγαπάς και τους θυμάσαι/ είσαι κι εσύ που ξαγρυπνάς κι όταν κοιμάσαι». Το τραγούδι “Αύγουστος είναι” (στίχοι: Ηλίας Κατσούλης) του Παντελή Θαλασσινού απ’ το “Καλαντάρι” του. Επίσης αγαπημένο. Και γιατί στου σεληνόφωτος του την πανδαισία “ξεγελιέσαι πως υπάρχει αθανασία”… “Αύγουστε, μήνα και θεέ”… “Όνειρο θερινής νυκτός”…
Και… στα πεταχτά
«Καλώς μας ήρθες Αύγουστε, με σύκα φορτωμένος,/ με τη γιορτή της Παναγιάς, μήνας ευλογημένος», μας λέει στην πρώτη σημερινή της μαντινάδα η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Για ν’ αναφερθεί στη συνέχεια στην πανσέληνο και να τη “δέσει” με τον έρωτα: «Τ’ Αυγούστου η Πανσέληνος απ’ τσ’ άλλες ξεχωρίζει/ με χρώματα του έρωτα τον ουρανό στολίζει». Κι αμέσως μετά «Φεγγάρι αυγουστιάτικο τση σκέψης μου στολίδι,/ της πόρτας των ονείρων μου κρατάς το αντικλείδι».
Ωστόσο… «Του χρόνου να ετοιμαζόμαστε για πιο ακραία καιρικά φαινόμενα», προειδοποιεί ο πρόεδρος της επιστημονικής επιτροπής για την αντιμετώπιση της Κλιματικής Αλλαγής, Κώστας Συνολάκης. Σε ρόλο Κασσάνδρας; Φωνή βοώντος εν τη ερήμω; Τι τακτική κι αυτή να φορτώνουμε όλες τις πυρκαγιές κι όλες τις πλημμύρες στην κλιματική αλλαγή!
«Ο κόσμος με τα μάτια της Ρωξάνης», ο τίτλος του πρώτου βιβλίου του συνεργάτη της εφημερίδας μας Μιχάλη Φραγάκη. «Το μυστικό της ζωής» ο τίτλος του δεύτερου που κυκλοφόρησε πρόσφατα, επίσης απ’ τις εκδόσεις “Κομνηνός”. Το διάβασα απνευστί, γεμίζοντας τα περιθώρια των σελίδων του με σημειώσεις, με το που έφτασε τις προάλλες στα χέρια μου – να ’ναι καλά ο συγγραφέας του που μου το έστειλε. «Ψάχνουν οι άνθρωποι να ανακαλύψουν το θαύμα της ζωής, ενώ αυτό βρίσκεται μέσα μας». Μια απ’ τις πολλές φράσεις του συγγραφέα που με απασχόλησε πολύ. Από καρδιάς οι ευχαριστίες μου, αγαπητέ μου συμπολίτη. Καλοτάξιδο!
