Τούτες τις Αυγουστιάτικες Ημέρες πάντα έρχονται στο μυαλό μου παλιές θύμησες της νεανικής εποχής του 1960 .
Ειδικά την εποχή που ως μαθητής αλλά και ως φοιτητής κάναμε δύσκολους πατριωτικούς αγώνες, σχετικά με την ανεξαρτησία της Κύπρου .
Η Κύπρος τότε στέναζε κάτω από την Βρετανική κυριαρχία και εμείς συνταχτήκαμε κάτω από τα φτερά της τότε ιδρυθείσης πατριωτικής οργάνωσης ΕΟΚΑ με στόχο και σκοπό να προσφέρουμε ,τις όποιες υπηρεσίες μπορούσαμε, για την ανεξαρτησία και την ένωση με την Ελλάδα.
Σκληροί οι πατριωτικοί αγώνες, αλλά έχουν μέσα τους δύναμη ψυχής και περίσσευμα πατριωτικής αγάπης .
Δεν θα ξεχάσω την αγωνία μου, παράλληλα με τη χαρά μου ,να πηγαίνω πρωί πρωί έξω από τον κινηματογράφο «ΠΑΝΘΕΟ» των Χανίων, να στήνω το τραπεζάκι μου και να παρακαλώ με δύναμη ψυχής ,όλους τους Έλληνες να βάλλουν υπογραφή για να μην εκτελεστούν, δι αγχόνης, οι Ήρωες της ΕΟΚΑ «ΚΑΡΑΟΛΗΣ και ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ»
Την καθημερινή αυτή συγκέντρωση χιλιάδων υπογραφών, να την καταθέτω καθημερινά στο αγγλικό προξενείο των Χανίων, αλλά δυστυχώς ο Άγγλος στρατάρχης στην Κύπρο ποτέ δεν πόνεσε, ποτέ δεν άκουσε το κλάμα της ΜΑΝΑΣ, παρά μόνον ακολουθούσε τα απάνθρωπα ένστικτά του .
Οι προσπάθειες και οι αγώνες κράτησαν χρόνια, μέχρι που ήρθεν η πολυπόθητη νύχτα της 15ης προς την 16η Αυγούστου του 1960, στις 2 τα ξημερώματα κατά την οποίαν υπεγράφη η συμφωνία, βάσει της οποίας ανακοινώθηκε η εγκατάλειψη της αγγλικής κυριαρχίας από την Κύπρο.
Για κείνη την Αυγουστιάτικη Νύχτα, που, η ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΠΑΛΟΥΡΙΩΤΙΣΣΑ της Κύπρου, λευτέρωσε με την μεσιτεία του Υιού ΤΗΣ, το ΝΗΣΙ, κατέλαβε το μυαλό μου μια έμμετρη οιστρηλασία!!! Τι σου είναι το μυαλό!!!
Και τι δεν σου θυμίζουν αυτές οι πανσέληνες αυγουστιάτικες νύχτες !!
Χαρές μέσα στσι θύμησες, γεμάτη η καρδιά μου
γιατί με γλέντια και χορούς, άρχιξεν η βραδιά μου
Ήταν βραδιά αυγουστιάτικη κι ημέρα ήταν Τρίτη
δυο αδερφές π’΄εσμίξανε, η Κύπρος με τη Κρήτη !
Στσι εικόνες εκείνης τση βραδιάς, ένας Ιερωμένος
ΜΑΚΑΡΙΟΣ με τ’ όνομα,
να στέκει ευτυχισμένος
Ορθός γενναίος γελαστός, τ’ αγώνα ο μπροστάρης
Της Κύπρου αρχιστράτηγος, της εκκλησιάς Πορτάρης.
Στο πρόσωπο του εδιάκρινα, να τρέχει ένα δάκρυ
να σταματά να κρουσταλλιά, στων αμαθιών την άκρη.
Τα δάκρυα πολλές φορές, τρέχουν χαρά σαν εχουν
αφού εκείνο απού ποθούν, μ’ αγώνα το κατέχουν
Κείνη τη μέρα οι Κρητικοί, είπαν στους Κυπριώτες
αδέρφια αναντρανιστά, έτσα είναι οι πατριώτες.
Φωτογραφίες στην καρδιά, έχω του Αυξεντίου
του ήρωα Καραολή, μα και του Δημητρίου .
Κι οι τρεις τους ήταν μαχητές, δεν θέλαν την Αγγλία
γι αυτό και δεν γλιτώσανε, του Χάρντινγκ τη μανία.
Ω Παλουριώτισσα γλυκιά, Δέσποινα Παναγία
τους ήρωες, την Κύπρο μας, στη σκέπη σου Αγία.
και τον Εθνάρχη απούφερε, στην Κύπρο την ελπίδα
με τους αγώνες τους πολλούς, στην ένδοξη Πατρίδα.
Τους ήρωες να τους τιμάς, ως Ήλιου την ακτίδα
όποιος ξεχνά τους ήρωες,
ξεχνά και την Πατρίδα
