Αύγουστος, του έρωτα και της μουσικής! Ο πιο τραγουδισμένος μήνας του χρόνου και όχι άδικα! Τον έχουν υμνήσει δεκάδες συνθέτες, τραγουδοποιοί και στιχουργοί.
Και αν έπρεπε να επιλέξουμε ένα μόνο τραγούδι της ελληνικής δισκογραφίας που να συνδέεται απόλυτα με αυτόν τον μήνα, είναι σίγουρα το ομότιτλο τραγούδι του Νίκου Παπάζογλου που κυκλοφόρησε το 1984 στον δίσκο “Χαράτσι”.
Με αυτόν τον δίσκο ο Παπάζογλου δεν κάνει απλά μια ακόμα έκπληξη, αλλά σφραγίζει την ελληνική μουσική των νεότερων χρόνων. Δίσκος σταθμός, επηρεάζει αρκετούς νεότερους τραγουδοποιούς και σε συνδυασμό με τους υπόλοιπους που κυκλοφορεί ο Παπάζογλου αργότερα, δημιουργείται η “σχολή της Σαλονίκης”, το “ρεύμα Παπάζογλου”… Ο χαρακτηρισμός αφορά καλλιτέχνες που ακολουθούν τα χνάρια του και διδάσκονται από το ύφος του. Στο “Χαράτσι” ο Νίκος παντρεύει τη ροκιά με το “αχ”, το μπαγλαμαδάκι με την ηλεκτρική κιθάρα και το τσέλο με το μπουζούκι σε ένα εκπληκτικό άκουσμα, αποδεικνύοντας πως ό,τι είναι γνήσιο δεν έχει όρια και κανονισμούς.
Το κομμάτι του δίσκου που ξεχώρισε είναι ο “Αυγουστος”. Μάλιστα είναι το κομμάτι που συγκίνησε τον Μάνο Χατζηδάκι και κάλεσε τον τραγουδοποιό να εμφανιστεί στις παραστάσεις του στο Zoom το 1987.
Ο “Αυγουστος” είναι ένας ύμνος στον ανεκπλήρωτο έρωτα, στον έρωτα που δεν μπορεί να εκφραστεί και να πάρει σάρκα και οστά, στον έρωτα που ένιωσε ο ίδιος ο δημιουργός του.
Βρισκόμαστε στα τέλη Ιουνίου του 1978, τότε που σημειώθηκε ο φονικός σεισμός στη Θεσσαλονίκη. Ένα από τα πολλά σπίτια που υπέστησαν ζημιές ήταν και εκείνο που έμενε ο Νίκος Παπάζογλου με την οικογένεια του. Ο Παπάζογλου θα προτείνει στη γυναίκα του Βαρβάρα να πάρει τη νεογέννητη τους κόρη και να πάνε να μείνουν σε συγγενείς τους στην Αμερική. Ο ίδιος έμεινε μόνος και με τον φίλο του Σαββόπουλο να τον προσκαλεί στο σπίτι του στο Πήλιο.
Ο Παπάζογλου δέχεται, και στο σπίτι του Σαββόπουλου θα γνωρίσει μια καλλονή η οποία τον μάγεψε. Ο Παπάζογλου την ερωτεύτηκε αμέσως, όμως οι τύψεις για τη Βαρβάρα και το νεογέννητο παιδί τους δεν τον άφηναν να παραδοθεί στο πάθος του. Μπήκε στο αυτοκίνητο του αποφασισμένος να επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη. Στη διαδρομή η μελαγχολία και οι σκέψεις του χτύπησαν κόκκινο. Ο “Αύγουστος” μόλις είχε συλληφθεί στο μυαλό του, στιχουργικά και μουσικά. Σε μόλις 20′ λεπτά.
«Το τραγούδι πότε δεν το έγραψα σε χαρτί. Το θυμόμουν απ’ έξω. Το μισό είναι για την κόρη μου και το μισό γι’ αυτήν την κοπέλα». δηλώνει ο ίδιος στην εκπομπή “Συναντήσεις” με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο.
Όταν επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη, ξεκίνησε να γράφει τον “Άυγουστο” στο στούντιο του στην Παπάφη, κατω απ’ το ταχυδρομείο.
Στην ίδια γειτονιά έμενε και ο Χριστιανόπουλος.
Μια μέρα, κατεβαίνει τις σκάλες του στουντίου και ζητάει από τον Παπάζογλου να του δείξει τι έγραφε.
Και κάπως έτσι τον έβαλε σε δουλειά 2-3 χρόνια, όπως είπε ο ίδιος σε συνέντευξή του στη Βίκυ Φλέσσα, γιατί άλλαξε την πρώτη στροφή που αρχικά ήταν “μα γιατί το τραγούδι να ΄ναι λυπητερό ενώ η ψυχή μου είναι σε τέτοια ανάταση, γιατί να μην γιορτάζει κι αυτή μαζί μου στην έκσταση, στην έξαψη” και του λέει ο Χριστιανόπουλος «έκσταση, έξαψη, έξω τα αφηρημένα ουσιαστικά έξω, είναι ευκολία…».
Είχε δίκιο… στη στιχουργική είναι ευκολία – δεν τα βλέπεις αυτά ούτε στα ρεμπέτικα ούτε στα δημοτικά.
Καλές ακροάσεις μέχρι την επόμενη ιστορία με ρεφρέν
* Η Μαρία Σουρουκίδου είναι ραδιοφωνική παραγωγός
