ΚΑΛΩΣ ΜΑΣ ΗΡΘΕΣ ΑΥΓΟΥΣΤΕ,
ΑΠ’ ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ… ΠΡΟΕΡΧΕΣΑΙ !
Aς ζήσουμε για να θυμόμαστε και ας θυμηθούμε για να ξαναζήσουμε ….
Την πιο ωραία, χαρισματική και απολαυστική περίοδο του ενιαυτού. Και αυτό μαρτυρείται και από τη λαϊκή ρήση “Αύγουστε καλέ μου μήνα να ‘σουν δυο φορές το χρόνο” .
Την περίοδο, που είναι αφιερωμένη στα μπάνια του λαού! Αυτό βέβαια πάντα με την αυστηρή έννοια ότι κάθε εργαζόμενος έχει δικαίωμα μιας περιοδικής ανάπαυλας-ξεκούρασης .
Την περίοδο της γιορτής της Μάνας Παναγιάς!
Σε Σένα Παναγία μου τα χέρια μου σηκώνω.
ΣΕ ικετεύω ΜΑΝΑ μας διώξε μας κάθε πόνο.
Την περίοδο του ΠΑΣΧΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ !!
Την περίοδο της ανεπανάληπτης Αυγουστιάτικης απόλαυσης του Φεγγαριού της Πανσελήνου!!
“Φεγγάρι Αυγουστιάτικο, να’ ναι η ζωή σας μόνο
Ολόγιομη από χαρές, χωρίς κανένα πόνο.”
Την περίοδο με τα εύγευστα φρούτα κ.λπ. και όχι μόνον… Και τον Αύγουστο ο κολιός!!
Την περίοδο της ξενοιασιάς και της απόλαυσης, του έρωτα και της υπόσχεσης.
«Δεν σπώ το κεφαλάκι μου για έγνοιες που με’ χουν γεράσει
κι αφήνω την καρδούλα μου ελεύθερη πια να πετάξει!»
Την περίοδο της δημιουργίας των αναμνήσεων με τα ολοκόκκινα ηλιοβασιλέματα.
«Ηλιοβασιλέματα και τι δεν μου θυμίζουν….»
Την περίοδο, που μας προσφέρει τόσα και τόσα αρκεί εμείς να τα δεχτούμε και να τα απολαύσουμε με ξεγνοιασιά, ηρεμία, ραστώνη, ραθυμία και … τεμπελιά !!
Βέβαια όλες οι περίοδοι του χρόνου, έχουν τη δική τους χάρη, αλλά ας ζήσουμε για να θυμόμαστε τη συγκεκριμένη Αυγουστιάτικη περίοδο, η οποία έχει μια ιδιαιτερότητα, αν κρίνει κάποιος τα παραπάνω ιδιαίτερα…
της περιόδου.
Εχουν διακοπές από τις εργασίες τους οι περισσότεροι των εργαζομένων .
Υπάρχουν τα πιο εύγευστα φρούτα: Σταφύλια, αχλάδια, καρπούζι, φραγκόσυκα, (που καθαρισμένα δεν μπορούν να φύγουν από το μυαλό ενός παιδιού!!) πεπόνι, δαμάσκηνο, μπουρνέλες, κορόμηλα, μούσκλια, σύκα διαφόρων ποικιλιών .
Ακόμη τούτο τον μήνα, μην ξεχνούμε και τα ιδιαίτερα γευστικά που απλώνονται: Τη μουσταλευρέ ή Μουσταλευριά, τον Ξινόχοντρο ή τραχανά και την αποξήρανση των βοτάνων: Χαμομήλι κ.ά. για χειμερινή χρήση .
Αλλά το πιο απολαυστικό, το πιο αγαπητό και το πιο ξέγνοιαστο είναι, ήταν και θα παραμένει το παιχνίδι με τα ήρεμα ή αφρισμένα γαλάζια κύματα και τα αναρίθμητα παιχνίδια στη ζεστή αμμουδιά, που στο παιχνίδι αυτό μπορείς να τα απολαύσεις όλα τα παραπάνω, αρκεί να θέλεις και να μπορείς..!
Τι αναμνήσεις, τι σκέψεις, τι συγκινήσεις, τι αμέτρητες παιδικές παρέες με τα γέλια, με το κλάμα, με τα πειράγματα και τόσα, που ο καθένας έχει να διηγείται με πολύ αναμνηστική συγκίνηση, που ίσως κι αυτός είναι ένας λόγος ιδιαιτερότητας του μήνα: Αύγουστου, γιατί…..!!
Είναι η περίοδος που μπορεί ο καθένας να επισκεφτεί τον τόπο της γέννησής του, τον τόπο καταγωγής του, τον τόπο διακοπών του.
Σε αυτόν τον τόπο που έζησε τα πιο ξέγνοιαστα και ανεπανάληπτα χρόνια της παιδικής, εφηβικής και μετέπειτα ηλικίας του και τα οποία σήμερα όταν τα επισκεφτεί, περνούν μπροστά του ως ταινία του παλιού σινεμά, ιδιαίτερα σε συγκεκριμένους τόπους, όλα εκείνα που έζησε και βίωσε σε εκείνους τους αξέχαστους χώρους. Θες παιχνίδια, φρούτα, παρέες, χορούς, τραγούδια, εφηβικούς έρωτες, αγάπες, λύπες, στεναχώριες τσακωμούς και τόσα άλλα, που κάθε άνθρωπος στη ζωή του βιώνει στους συγκεκριμένους τοπους.
Ακόμη αναθυμάται ο καθένας τις βραδινές παρέες στην αυλή του γείτονα, ή της οικογένειάς του, τις λεγόμενες αποσπερίδες, τις βεγγέρες στις οποίες άκουγες ό,τι δεν είχες ακούσει όλο τον… χρόνο!!! και όλα τα νέα του τόπου σου. Καλά, κακά, θετική ή αρνητική κριτική, σχολιασμός κ.λπ.
“Στα μέρη απου μεγάλωσα διδάχτηκα σοφία
Απ’ του χωριού μου τη ζωή και τη φιλοσοφία”.|
Όλα τα ήθη και έθιμα του τόπου εκεί τα συζητούσαν και ήταν, σαν να πούμε, μια εκδήλωση λαϊκού πολιτισμού, η όλη περιγραφή από τους γεροντότερους. Και είχε πολύ μεγάλη μελλοντική απήχηση στους νέους για την κατανόηση των ηθών και εθίμων της περιοχής. Και τούτο γιατί όλοι οι κάτοικοι του τόπου εκείνου ήταν σε εγρήγορση κατέχοντας τα μυστικά, ας πούμε, της κάθε εργασίας ή διαδικασίας: Άλλοι στα αλώνια, άλλοι στα αμπέλια, τρύγος, μούστος, τσικουδιά, άλλοι στους κήπους, άλλοι στα πανηγύρια, και έτσι η διαδικασία κάθε εργασίας είχε και τα ιδιόμορφα, ιδιότροπα, τις αντιλήψεις, τις πρακτικές, που αποτελούν παράγοντες της λαϊκής παράδοσης του τόπου .
Αλήθεια… μη μου πείτε ότι υπάρχει άλλη χρονική περίοδος, που μπορεί να τα ζήσει όλα αυτά ο καθένας;
Ετσι το μυαλό του καθενός είναι στην επίσκεψη του τόπου του, εκεί που έπαιζε κλέφτες κι αστυνόμους, εκεί που έπαιζε αμπάριζα, κρυφτό, εκεί που κρυφά πήγαινε στο στήσιμο τση πλάκας για να πιάσει κάποιο σπουργίτι, η καλογρίδα, κοτσύφι ή κάποιο άλλο πετούμενο, εκεί που πήγαινε στ’ αμπέλι, στην απιδιά, στη μάνα του νερού, για να δει αν υπάρχει νερό ποτίσματος, για να πάει στη μεγάλη κολύμπα (πισίνα!! της εποχής) να πέσει για να δροσιστεί και τόσα άλλα, που μια θύμηση δεν είναι αρκετή για όλα αυτά.
Όμως όλα αυτά, ως παιδιά, τα ζούσαν αυτή τη συγκεκομμένη χρονική περίοδο. Και τη Μεγάλη Ημέρα της ΠΑΝΑΓΙΑΣ, για να λάβουν ενεργό μέρος στην εκκλησία του χωριού τους, είτε ως ντυμένα παπαδάκια, είτε ως βοηθοί, είτε ως μικροί ταβερνιάρηδες, στα διάφορα δροσιστικά μέρη της γύρω περιοχής της εκκλησίας, όπου ο παππούς ή ο μπαμπάς έστηναν μια πρόχειρη “Ταβερνούλα” μόνο και μόνο για τη διασπορά χαράς, γέλιου, χορού, ευχών και σύσφιξης των σχέσεων των χωριανών, αφου ήταν η πιο κατάλληλη και ιερή συνάντηση όλων .
Να λοιπόν η χρονική στιγμή, που έρχεται στο μυαλό μας και όποιος μπορεί, γιατί ορισμένοι, λόγω του βάρους των χρόνων, δεν μπορούν πια να μεταβούν μονάχα με τη σκέψη, αλλά με πολύ παράπονο και συγκίνηση στα άγια χώματα που γεννηθήκαν, πραγματοποιεί τη λαχτάρα της καρδιάς.
“Δεν έχει γλύκα η ζωή δίχως καρδιάς αγάπη
Είναι αρρώστια τελικά που δε σηκώνει χάπι”.
Όμως έστω και με τη σκέψη, καθισμένοι σε κάποια καρέκλα, αναπολούν, συγκινούνται και μακαρίζουν τους αγαπημένους τους, τις στιγμές εκείνες, που έζησαν στον αγιασμένο τόπο της καταγωγής ή των διακοπών των παιδικών τους χρόνων.
“Κλουθώ (ν)του εγώ του έρωντα, μα κείνος μ‘αποπαίρνει
Και λέει μου στσι γέροντες, πολλές σκοτούρες φέρνει”.
Έτσι όμως είναι η μοίρα του ανθρώπου, όταν ξενιτευτεί από τα Άγια χώματα της Πατρίδας του, του τόπου που έζησε τα ομορφότερα χρόνια της ζωής του, να μη δύναται να ξαναπατήσει, όχι γιατί δεν θέλει, αλλά γιατί δεν διαθέτει την κατάλληλη μπόρεση, μονάχα τη μνήμη!!! Και τότε με ψυχραιμία μονολογεί: Μη σκαλίζεις το τζάμι του παραθύρου των αναμνήσεών σου, έχει… σκόνη και θα πέσει στα μάτια σου και θα δακρύσουνε…
Μόνο…!!
“Κρατάς γερά στη μνήμη σου, θύμισες π’ ανασταίνουν κι όντε θα ’ρθούνε στο μυαλό, πικρές στιγμές γλυκαίνουν”
“Τι κι αν η νιότης χάθηκε, τα γιασεμιά τση τ’ άσπρα,
Οι αναμνήσεις μείνανε, σαν τ’ ουρανού τα άστρα”
Έτσι όλοι… Ας ζήσουμε για να θυμόμαστε και ας θυμηθούμε για να ξαναζήσουμε την ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ .
Η ΜΑΝΑ ΠΑΝΑΓΙΑ
“Σε όλο τον κόσμο εύχομαι, να ΄ναι βοήθειά του,
στο σπιτικό, στη δούλεψη, στην οικογένειά του!”
“Μήτηρ Αγία ταις σαίς πρεσβείες,
πάσι παρέχεις πταισμάτων συγχώρησιν”.
Αύγουστος 2020
