Ο Τούρκος πρόεδρος με το βλέμμα στραμμένο στις βουλευτικές και προεδρικές εκλογές την 14η Μαΐου προβαίνει σε κοινωνικές παροχές αυξήσεις μισθών και πακέτα βοήθειας των αστέγων.
Ολοκλήρωσε τον απόλυτο έλεγχο των Μ.Μ.Ε., διόρισε έμπιστους στο Ανώτατο Εκλογικό Συμβούλιο, η δικαιοσύνη επικύρωσε την καταδίκη του Οσμάν Καβαλά, επεχείρησε να εκμεταλλευθεί την εξωτερική πολιτική στέλνοντας τον Τσαβούσογλου στις ΗΠΑ για τα F-16, που γύρισε με άδεια χέρια και τον Ακάρ στο Λονδίνο για τα Γιουροφάιτερ. Οι δηλώσεις τοου υπουργού του αλλά και του ίδιου προκάλεσαν την αντίδραση έγκριτων εφημερίδων του εξωτερικού, να τον αποκαλούν “δικτάκτορα της Ανατολής”.
Έξι κόμματα της αντιπολίτευσης με το μεγαλύτερο του Κιλιτζάρογλου, το “Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα”, έχουν συνασπισθεί δημιουργώντας την “Εθνική Συμμαχία” εναντίον της παράταξης του Ερντογάν ΑΚΡ, μαζί δε με το κόμμα της Ακσενέρ έχουν ταχθεί, να διεκδικούν ελληνικά κεκτημένα. Η δυναμική της “Εθνικής Συμμαχίας” είναι στάσιμη. Δεν βρέθηκε ακόμα ένας κοινός υποψήφιος για τις προεδρικές εκλογές. Ο Ερντογάν κάνει ό,τι μπορεί, ν’ αποτρέψει κάτι τέτοιο, αρχής γενομένης απ’ τον ισχυρότερο αντίπαλό του δήμαρχο Κων/πολης Ιμάμογλου, τον οποίο έχει ήδη εξουδετερώσει.
Όσο πλησιάζει η ημέρα των εκλογών αναμετρήσεων, εκτιμάται από τους “Ερντογανιστές”, ότι ο πρόεδρός τους δεν έχει τη διάθεση, να εγκαταλείψει την προ εικασαετίας απόκτηση της εξουσίας. Θα βρει άλλους τρόπους, να τη διατηρήσει πάσει θυσία. Μια σύγκρουση με την Ελλάδα, όχι προ των εκλογών, υπηρετεί το Νεοοθωμανικό εμμονικό του όνειρο στο ταραγμένο μυαλό του.
Χαρακτηρίζεται ως “δικτάτορας της Ανατολής”, γιατί θέλει να μεταθέσει το σημείο, που πρέπει να εστιάσει το ενδιαφέρον απ’ τα πολιτικά στα κοινωνικά ζητήματα. Να συσπειρώσει τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους, ώστε να τον θεωρούν ως εγγυητή ενός νέου τρόπου ζωής κατόπιν προσπάθειας μεταβολής προς τον κοσμικό χαρακτήρα του Ισλαμισμού στη χώρα του.
Αν ο Ερντογάν υπερψηφισθεί, το ίδιο βράδυ των εκλογών θα κηρύξει τη νέα βουλή ως Συντακτική και θα διαμορφώσει νέο Σύνταγμα με αλλαγή των βασικών άρθρων του, να στεριώσει ένα κυβερνητικό διπολισμό Ρεπουμπλικανών – Δημοκρατικών αντιγράφοντας τα Δυτικά πρότυπα, κυρίως των ΗΠΑ. Σ’ αυτό δεν αντιδρά και συντάσσεται η αντιπολίτευση, η οποία θεωρεί τις απόψεις του Ερντογάν “κόκκινη γραμμή”, παρ’ όλο που ασκεί έντονη αντιπολιτευτική κριτική.
Ο Τούρκος πρόεδρος ακολουθεί μια φόρμουλα διοίκησης μη εκδημοκρατισμού, αλλά αυταρχισμού. Όπως τον μεταχειρίστηκε το Κεμαλικό κράτος, όταν ήταν δήμαρχος Κων/πολης, φυλακίστηκε και καθαιρέθηκε απ’ το δημαρχιλίκι, σήμερα χρησιμοποιεί τον ίδιο τρόπο εναντίον του εν δυνάμει αντιπάλου του Ιμάμογλου.
