Αυτή η Γέννηση…

…Αυτή η Γέννηση, φέτος, αυτή η Γέννηση που έπεται, αναμένεται ν’ ανταμωθεί με την λαχταρισμένη καρτερία, όσο ίσως, ποτέ άλλοτε στον σύγχρονο κόσμο μας…
Στον “ανταριασμένο πλανήτη” που ζει εδώ και πολύ, πάρα πολύ καιρό, τον φόβο του θανάτου, με τον θάνατο τον ίδιο, πλησμόνως επαναλαμβανόμενο, στην καθημερινότητα των κοινωνιών…
Με τον πόνο, το πένθος, τον βίο, α-βίωτο, ενίοτε!
…Ο Χριστουγεννιάτης, φτάνει με τα “αμφία” του, το ψύχος και την βροχή, στην 25η μέρα του. Μεγάλη Μέρα του! Τη νύχτα της Θείας Γέννας, όπου τα Σύμβολα της Χριστιανοσύνης, “καθεύδουν” στην ωραιότητα και την Λάμψη του Ιερού Τόκου που απολύει τις Άγιες Οδύνες της Θεο-τόκου, στο προαιώνιο Σπήλαιο! Εκεί, όπου “αγιογραφήθηκε” η αγωνία της Παρθένου. Εκεί όπου, θ’ αφυπνιστούν τα εμβλήματα που λάτρεψε η Πλάση, και τα επαναλαμβάνει δοξαστικά και εθιμικά στις τελετουργίες της!
Με θρησκευτική, αισθηματική και αισθητική αγάπη, τρέφουσα τις ψυχές, κι αιματώνοντας επαρκώς τις κατανύξεις της· στο προσκύνημα και την ωδή!!
Οι ψαλμοί των χρυσοφτέρουγων, που ανεβοκατεβαίνουν τις ουράνιες σκάλες, και άδουν ονειρεμένα, τον Ερχομό Του!
Οι ζεστές ανάσες των ζώων εντός της φάτνης, για να κρατούν χλιαρή την ατμόσφαιρα, θαλπερή, φιλόξενη.
Η Άχραντη γύμνια του Μεσσία με τα μελλοντικά υπεσχημένα του Πατρός Του στον κόσμο, για την τριαντατρίχρονη διάρκεια ζωής του στην Ενανθρώπιση! Ο “Σαρκωμένος Λόγος” ύπατο οικουμενικό κάλλος.
Ο Αστήρ… Ο λαμπρός! Το αστέρι που οδήγησε με το “σταθερό φωτισμό” τους τρεις Μάγους!
Τα Δώρα-ταυτίσεις στον καιρό…
Το χρυσό, τα σμύρνα, το λιβάνι…
Ο τέταρτος Μάγος, περιπλανηθείς, πρόλαβε ωστόσο, να προσκυνήσει τα ματωμένα πόδια του Ναζαρηνού, πολύ αργότερα, στον Γολγοθά Του κι έγειρε δίπλα, να σβήσει ήσυχος, γαλήνιος, σιωπηλός…
… Κύριε και Θεέ μας, Υπερούσιε, Περιούσιε κι Επιούσιε, ως ο καθ’ ημέραν Αρτος, Ζωής, καλώς να ορίσεις στο πληγιασμένο “Υφήλιο Σώμα” για να στάξεις την “Υδαρή πανάκεια” της Αγιοσύνης Σου, σ’ αυτά τα “δυσεπούλωτα δήγματα” του Λοιμού, του Λιμού και της Αδικίας.
…Καλά Χριστούγεννα, Χρόνια Πολλά