Αυτή στο χώμα… κι εμείς;

Ξημερώνει και βραδιάζει πάντα στον ίδιο τον σκοπό!
Τούτος ο σκοπός δεν είναι μουσικός! Δεν είναι αυτός που αγιάζει τα μέσα!
Αυτός ο σκοπός είναι πια ανελέητο σφυροκόπημα στα μηλίγγια κάθε νοήμονα ατόμου που αδυνατεί να κατανοήσει των καιρών τα φαινόμενα!
Δεκατρείς γυναίκες, δεκατρείς ψυχρές δολοφονίες από την αρχή του χρόνου έως και σήμερα στη χώρα μας!
Έως και σήμερα!
Δυστυχώς τελούμε εν αναμονή της δέκατης τέταρτης, της δέκατης πέμπτης της νιοστής! Δεν χρειάζονται μαντικές ικανότητες! Τα σημεία, οι συμπεριφορές το αποδεικνύουν!
Ποιος μπορεί να το κατανοήσει, να το ανεχθεί, να “συμφιλιωθεί” με το άκουσμα τέτοιου είδους είδήσεων: “Έπεσε νεκρή από το χέρι του άντρα της!”. “Τη σκότωσε ο εν διαστάσει σύζυγός της!” “Την πυροβόλησε ο σύντροφός της!”.
Καμία απολύτως σημασία δεν έχουν τα άκλιτα μέρη του λόγου “πρώην”, “νυν”, “τέως”!
Κι άλλη μία γυναίκα κείτεται στο χώμα, άλλη μια σύντροφος, άλλη μια ερωμένη, μια μάνα, μια Παναγιά!
Στο “θολωμένο” του μυαλό κατόρθωσε να τη στείλει στο χώμα, στο θολωμένο του μυαλό, κατόρθωσε να βρει τη… δικαίωση, τη δικαιολογία για την πράξη του να κατακρεουργήσει την “άπιστη”! Κι όταν αυτό ξεθολώσει -αν ξεθολώσει- θα ζητήσει ίσως συγγνώμη και συγχώρεση!
Αυτός που δεν είναι ο πρώτος διδάξας, αυτός που ακολουθεί μια… πεπατημένη!
Αδύνατον να κατανοηθούν όλα αυτά…
…Απανωτά τα σφυροκοπήματα στα μηλίγγια του κοινού που… δεν βρίσκει δικαιολογίες για τον δολοφόνο!
Κανένα “σφυροκόπημα” όμως σε ένα άλλο κοινό που προσπαθεί να βρει αιτίες, αφορμές για αυτήν την πράξη· αυτούς τους τελευταίους να φοβάστε, αυτούς που τάσσονται με τον θύτη, με την ανίερη αυτή πράξη! Μέ κάθε είδους ανίερη πράξη!
Μιλήστε ξεκάθαρα, μην τους αφήσετε να ελεινολογούν, μην τους αφήνετε να… συγκαλύπτουν το θύτη ενώ αυτή κείτεται νεκρή στο χώμα!