» Ένα ακόµα µάθηµα αυτοδιοικητικό για τους ψηφοφόρους και τους υποψήφιους ∆ηµάρχους του Αποκόρωνα
«Σα θες να κάµεις το καλό
δε λογαριάζεις κόπους,
χρέος στον τόπο που αγαπάς
δύναµη στους ανθρώπους»
Ο Βύζας ο Μεγαρεύς, συνοδευόµενος από οµάδα Μεγαρέων, καθοδηγούµενος από θεϊκό χρησµό του Μαντείου των ∆ελφών, ίδρυσε στον µυχό του Κεράτειου Κόλπου, την Μεγαρική αποικία, το ‘’Βυζάντι’’, όπως αναφέρει ο µέγας γεωγράφος Στράβων, στα Γεωγραφικά του (64 π.Χ. – 23 µ.Χ.).
Ο χρησµός αποκαλούσε ‘’τυφλούς’’ τους συµπολίτες του που ίδρυσαν την πόλη Χαλκηδόνα, στην Ασιατική ακτή του Βοσπόρου και δεν είχαν αντιληφθεί την ιδανικότερη γη στην είσοδο του Βοσπόρου, η οποία µε την Γεωπολιτική της θέση βοηθούσε τη διεξαγωγή εµπορίου και την αλιεία και ενώνει Ευρώπη και Ασία.
Εκεί ο Βύζας, θεµελίωσε το Βυζάντιο, που έγινε µια από τις σηµαντικότερες πόλεις στην ιστορία του ανθρώπου. Υπενθυµίζω ότι όλη η γύρω περιοχή ονοµάζετο Επτάλοφος.
Επτάλοφος ονοµαζόταν και η περιοχή γύρω από του Μπαµπαλή το Χάνι (Άγιοι Πάντες) και ιδιαίτερα βόρεια όπου σήµερα βρίσκεται το κοιµητήρι των Αγίων Πάντων, ο Άγιος Σπυρίδονας.
Η παράδοση λέγει : γύρω εκεί υπήρχε οικισµός, ονοµαζόµενος ‘’Κουκιανά’’ και από εκεί οι κάτοικοι έβλεπαν κάποιο φώς απέναντι εκεί που σήµερα είναι το Νεροχώρι ( Παιδονερόχωρα). Πήγαν και βρήκαν την εικόνα της Αγίας Μαρίνας και έτσι δηµιουργήθηκε το Νεροχώρι (τόπος να ζείς), το χωριό του Παππού της Κρήτης, Ειρηναίου.
Στο πρώτο παγκόσµιο συνέδριο Αποκορωνιωτών το 1987, από του βήµατος του Κοινωφελούς Ιδρύµατος Αγία Σοφία, είχα πει: ‘’ Το χώρο αυτό διάλεξε ο Ειρηναίος για να θεµελιώσει το Ίδρυµα γιατί θεωρούσε ότι είναι ο οµφαλός του Αποκόρωνα, για να γίνει το Σπίτι και η Βουλή του Αποκόρωνα.’’ Προέβλεπε δε, µια αγροτόπολη στη γύρω περιοχή, το έβλεπαν και οι επιχειρηµατίες των Χανίων για να φτιάξουν τη ‘’Λιµνούπολη’’ και έψαχναν κατάλληλο χώρο και άλλοι επιχειρηµατίες για να φτιάξουν το θεραπευτικό κέντρο ‘’Ολύµπιον’’ αλλά δε βρήκαν ανταπόκριση. Στην περιοχή ήθελαν να φτιάξουν ‘’τουβλάδικο’’ και το Βιοτεχνικό Πάρκο Χανίων, αλλά δε βρήκαν κατανόηση. Εδώ έλεγαν οι Αποκορωνιώτες ότι θα έπρεπε να είναι το Κέντρο Υγείας Αποκορώνου. Εδώ έπρεπε να είναι η έδρα του ∆ήµου Αποκορώνου. Στην πλατεία των Αγίων Πάντων, λέω εγώ, θα πρέπει να στηθεί το Παναποκορωνιότικο Πατριωτικό Μνηµείο κληρικών και λαϊκών του Αποκόρωνα που αγωνίστηκαν για την αποτίναξη του Τουρκικού ζυγού που επί σειρά ετών εισηγείται ο Σύλλογος των Καταγόµενων από την Κοινότητα Παιδοχωρίου Χανίων ‘’ Η ΠΑΝΑΓΙΑ’’.
Ήταν και είναι ‘’τυφλοί’’; ∆ε βλέπουν ότι ενώνει την κορυφή των Λευκών Ορέων, ‘’της Γριάς ο σορός’’ µε τη ∆ραπανοκεφάλα; Τη θάλασσα Καλυβών µε αυτή της Γεωργιούπολης; Τα Χανιά µε το Ρέθυµνο; Εγκατέλειψε λοιπόν ο ‘’Καλλικράτης’’ και ο ‘’Κλεισθένης’’ την ενδοχώρα για να γίνει βοσκότοπος. Τα γύρω χωριά διαρκώς ερηµώνονται, τα σπίτια το ένα µετά το άλλο κλείνουν. Τα ∆ηµοτικά καταστήµατα κρέµονται να γκρεµιστούν. Το φυσικό περιβάλλον αγνοείται, αγροτικοί και αντιπυρικοί δρόµοι ανύπαρκτοι. Το ιδιαιτέρου φυσικού κάλους φαράγγι της Σκοτεινής, που επί ‘’Καποδίστρια’’ είχε αρκετά περάσµατα, λησµονήθηκε. Το µέλλον τους λοιπόν είναι αόρατο εις δόξαν της ανάπτυξης των παραλιών του Αποκόρωνα, Γεωργιούπολης – Κεφαλά- Αλµυρίδας και Καλυβών. ∆ε γνωρίζουν ότι στο Μελιδόνι είχαν πάει πρώτοι Ευρωπαίοι πολίτες (Γάλλοι). ∆ε γνωρίζουν ότι Ελληνοαµερικανός της περιοχής ήθελε να φτιάξει τελεφερίκ να ενώνει πεδιάδα και βουνό; ∆ε βλέπουν ότι µπορεί να ευδοκιµήσει το προϊόν ‘’τουρισµός’’ και στην ενδοχώρα; Ας τα έχει αυτά υπόψιν του ο νέος ∆ήµαρχος Αποκορώνου που θα εκλεγεί την Κυριακή 8 Οκτωβρίου ή την εποµένη. ‘’Καλή αντάµωση στου Μπαµπαλή το Χάνι!’’ , ήταν το πρώτο καφενείο στις αρχές του 1900 και το ‘’Χάνι’’ του Μπαµπαλή είναι σκεπασµένο µε βάτους και περιµένει την αναστήλωση και αναβίωση του. Υπάρχουν επίσης υπολείµµατα καλντερίµια του ιππήλατου δρόµου των Σφακιανών και Αποκορωνιωτών. Ας ψάξουν να τους βρούν.
Παρόµοιες ευαισθησίες, αγωνίες µε εµένα, υπάρχουν από ανθρώπους και από τις άλλες πρώην κοινότητες του πρώην ∆ήµου Φρέ. Ο νέος ∆ήµαρχος ας φροντίσει να µάθει την ιστορία, την παράδοση και τον πολιτισµό αυτού του τόπου που λέγεται Αποκόρωνας. Υπάρχουν πολλοί Αποκορωνιώτες που δε θέλουν να χάσει το χωριό τους την ψυχή του.
