«Καλύτερα να κρατάς τον εαυτό σου καθαρό και φωτεινό. Είσαι το παράθυρο από όπου πρέπει να βλέπεις όλο τον κόσμο».
Μπέρναρντ Σω
Είναι της μόδας να λέμε για κάποιους ανθρώπους ότι ανήκουν στην κατηγορία των «τοξικών ανθρώπων». Τα Oxford Dictionaries ανακήρυξαν ως λέξη τής χρονιάς του 2018 (the word of the year) την ελληνικής προελεύσεως λέξη toxic.
Ιδού η ετυμολογία της: τοξικός «δηλητηριώδης»
Η αρχ. φρ. τοξικὸν φάρμακον (πβ. Αριστ. Περὶ θαυμασ. ἀκουσμ. 837a· αργότερα τοξικὸν βέλος), που δήλωνε το δηλητήριο με το οποίο οι Κέλτες και οι Σκύθες άλειφαν τα βέλη τους, υπήρξε η αφετηρία τής σημ. «δηλητηριώδης», η οποία πρωτοαπαντά (για το επίθ. τοξικός) στον ιατρό Διοσκουρίδη (1ος αι. μ.Χ.).
Τοξικοί άνθρωποι λοιπόν, είναι οι άνθρωποι που όταν είσαι κοντά τους ή όταν μιλάς μαζί τους, δεν αισθάνεσαι άνετα. Αυτό σημαίνει ότι αυτά που λένε, αυτά που κάνουν και αυτά που σκέφτονται, είναι πράγματα δυσάρεστα και δεν έχουν τη βάση τους στην ευγένεια την καλοσύνη και την αγάπη. Πίσω από τις συμπεριφορές των τοξικών ανθρώπων κρύβονται μεγάλες ανασφάλειες, συνήθως πολύ πίκρα, ενοχή και τρομακτική απουσία αγάπης. Όλα αυτά είναι ελλείψεις δικές τους, οι οποίες όμως, δεν μπορούν να αναγνωριστούν από τους ίδιους και έτσι καταλήγουν σε όποιον έχουν απέναντι τους. Το πιο οδυνηρό όμως είναι, ότι αυτοί οι άνθρωποι ,πολύ δύσκολα αποκτούν επίγνωση της κατάστασης τους έτσι ώστε να τη βελτιώσουν και έτσι παραμένουν όλη τους τη ζωή στην ίδια θέση να αναρωτιούνται τι πάει στραβά στη ζωή τους και καταλήγουν στην εύκολη σκέψη πως για όλα όσα τους συμβαίνουν φταίνε πάντα μόνο οι γύρω τους. Επιπρόσθετα το αίσθημα του ανικανοποίητου που τους διακατέχει, τους κάνει δυστυχισμένους και η δυστυχία που βιώνουν αυτοί οι άνθρωποι, είναι μεγάλη και η προσπάθεια να την μεταθέσουν στον άλλο, επίσης αποτελεί μια κραυγή για βοήθεια. Πόσο εύκολο ή πόσο δύσκολο είναι να βοηθήσεις έναν τέτοιο άνθρωπο… Ίσως είναι αδύνατο όσο κι αν τον αγαπάς και όσο πολύ κι αν το επιθυμείς. Μέσα στην οικογένεια δε, τα πράγματα είναι δραματικά. Η ζωή και των άλλων μελών της οικογένειας, κοντινών ή μακρινών, μετατρέπεται σε χάος, γιατί είναι επίσης πολύ δύσκολο να αποχωριστείς ή να διώξεις έναν άνθρωπο από το οικογενειακό σου περιβάλλον. Η απόφαση του να ανεχτείς, άρα να προσπαθήσεις να αντέξεις να συνυπάρχεις με τέτοιους ανθρώπους, είναι κάτι το οποίο δεν θα βοηθήσει ούτε εσένα αλλά ούτε κι αυτούς. Η κατανόηση και η αγάπη που χρειάζονται είναι κάτι που είναι αδύνατο να τους το προσφέρεις όσο είσαι δίπλα τους. Αρχικά δε στο επιτρέπουν και ύστερα είναι ένας αγώνας χωρίς νίκη και χωρίς ήττα. Η λύση της απομάκρυνσης, η λύση της αποδοχής χωρίς όμως την επαφή, η λύση της αγάπης είναι η μοναδική. Το δηλητήριο που τόσο πολύ αρέσκονται να πετάνε στους γύρω τους είναι αυτό που τους συντηρεί κι αυτό ακριβώς είναι αυτό που πρέπει να τους αρνηθούμε. Έτσι μπορεί να υπάρξει μια ελπίδα ενδοσκόπησης που να τους οδηγήσει στην αλλαγή.
