Αυξανόμενη βία

Το φαινόμενο της αυξανόμενης Βίας στον πλανήτη σε διάφορες μορφές, εκτάσεις και εντάσεις αποτελεί ίσως το πιο απειλητικό κοινωνικό φαινόμενο εγκυμονώντας φρικτές προοπτικές επικίνδυνα επιταχυνόμενης αποκτήνωσης του ανθρώπινου είδους.

Μαζί με τη κρίση της κλιματικής αλλαγής, μπορεί να θεωρηθεί ως το πλέον ανησυχητικό πρόβλημα επιβίωσης του ανθρώπου. Και τα δύο αποτελούν, κατά κάποιο τρόπο, εκρήξεις της Φύσης στην ευρεία της έννοια. Η Βία, ως έκρηξη υπερβολικής διονυσιακής ενέργειας, η οποία εν παραδρομή ολισθαίνει σε ποικίλους ατραπούς βίας

Ως γνωστόν, ο αθλητισμός στην αρχαία Ελλάδα, που αναπτύχθηκε και αναδείχθηκε  σε υψηλόφρων ανθρώπινη δραστηριότητα, είχε μια βαθιά παιδαγωγική και πολιτιστική αξία,που εντάσσονταν στα μεγάλα ιδεώδη του αρχέτυπου Ελληνικού πολιτισμού  Διεπόταν από το πνεύμα της ευγενούς άμιλλας, χωρίς ίχνη ανταγωνισμού, που αποτελεί το βάρβαρο  στοιχείο της. αγωνιστικής δραστηριότητας του αθλητισμού  Να μη ξεχνούμε ότι.ο πραγματικός αντίπαλος του αγωνιζόμενου αθλητή ήταν ο ίδιος ο εαυτός του, τον οποίον καλείτο να υπερβεί με τη πρόκληση του αντιπάλου του, για τον οποίον.ο ίδιος  διενεργούσε  τον αντίστοιχο ρόλο, Στόχος του, η επιτυχής πραγμάτωση της υπέρβασης, η επίτευξη της μοναδικής νικηφόρας πρωτιάς και η στέψη του με τον ιερό κότινο ελιάς στους Ολυμπιακούς αγώνες, όπως είχαν υποδείξει οι Δελφοί, και με τον κότινο μηλιάς στα Νέμεα, τα Πύθια και τα Ίσθμια. Σύμβολα επιβραβεύσεων πράξεων Αρετής, χωρίς προσδοκίες υλικών αμοιβών.

Λαμβάνοντας υπόψη ότι ο ενάρετος ανήρ θεωρείτο ο ιδεώδης πολίτης για τη δημιουργία μιας υγιούς κοινωνίας,  καθώς η αρετή αποτελούσε το μεγαλύτερο  επίτευγμα του ανθρώπινου χαρακτήρα. και, κατ’ επέκταση, της κοινωνίας.

Παρ’ όλο που υπήρχαν στοιχήματα και κάποιες εμπορικές σκοπιμότητες και συναλλαγές κατά τη διάρκεια των αγώνων, που δεν συνάδουν με τη πνευματική τους διάσταση, η διεξαγωγή τους διαπνεόταν από τις βαθιές τους θεσμικές και θρησκευτικές αρχές. Μέχρι που άρχισαν να χάνουν δια μέσου των αιώνων το υψηλό τους φρόνημα και να εκτραχύνονται στο διάβα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας για να καταργηθούν τον 6ον μ.Χ. αιώνα από τον Ιουστινιανό κατά τη διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Ο αθλητισμός, χάνοντας τον πολιτιστικό του χαρακτήρα, νοθεύτηκε δια μέσου αιματηρών και σκοταδιστικών περιόδων του Μεσαίωνα από νοοτροπίες βίας και εμπορικής εκμετάλλευσης, με κάποια ύφεση, αρχής γενομένης την Αναγέννηση και συνεχιζόμενης τον 17ον αιώνα. Τον αιώνα των Εγκυκλοπαιδιστών. Τον αιώνα της συστηματικής συλλογής της ανθρώπινης γνώσης  κατά τη διάρκεια του οποίου το γνωστικά πεδίο του ανθρώπου διευρύνθηκε, οι αποκτημένες γνώσεις εξόπλισαν και όξυναν τη διανόηση του, οδηγώντας τον σε γνωστική ενημέρωση, αναζήτηση και έρευνα μέχρι βαθμού διαφώτισης τον 18ον αιώνα  Τον αιώνα του Διαφωτισμού. Για να περάσει στον 19ον αιώνα, τον αιώνα του Ρομαντισμού. Τον αιώνα των επαναστάσεων, της έντονης διαμαρτυρίας και εξέγερσης ενάντια στην τυραννία, τον δεσποτισμό. την άδικη εξουσία και κοινωνική ανισότητα. Και παράλληλα, του αιώνα του εξευγενισμού των ανθρώπινων συναισθημάτων και της περαιτέρω εξάπλωσης της παιδείας. Η Παιδεία ούσα η λυδία λίθος εκπολιτισμού λαών και η μόνη οδός που μπορεί να οδηγήσει την ανθρωπότητα σε μια παγκόσμια Ηθική τάξη, όταν έλθει η στιγμή της εσωτερικής ωρίμανσης του ανθρώπου. Τότε θα επέλθει και ο επιθυμητός εξαγνισμός του αθλητισμού, μαζί με την εξάλειψη της ανεπιθύμητης βίας σε όλες τις εκφάνσεις της. Πάντοτε, με μια βαθιά μελετημένη, ενδελεχώς οργανωμένη και συνεχώς ανανεωμένη Παιδεία, που συστεγάζεται με τον Πολιτισμό στη Πολιτική, η οποία, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, “ως έλλογη ομιλία δεν είναι θέμα ιδιοτέλειας ή συγκρούσεις ομάδων.

Είναι ο τρόπος με τον οποίον η ανθρώπινη φύση τελειοποιείται”.

Και η τελειοποίηση της ανθρώπινης φύσης είναι το ζητούμενο, αλλά και το δυσχερέστερο.εγχείρημα.