Αυξάνεται το ενδιαφέρον για τη μελισσοκομία στον νομό Χανίων με όλο και περισσότερους αγρότες και όχι μόνο να θέλουν να ασχοληθούν με τη συγκεκριμένη δραστηριότητα είτε για βασικό, είτε για συμπληρωματικό εισόδημα.
Σημαντικό εφόδια για τους μελισσοκόμους αποτελεί η καλή φήμη του ντόπιου μελιού λόγω της ποιότητας του.
Όπως εξηγεί στα “Χ.Ν.” η κ. Χρύσα Μακράκη- Χαριτάκη, προϊσταμένη του τμήματος φυτικής- ζωϊκής παραγωγής της Διεύθυνσης Αγροτικής Οικονομίας της Π.Ε. Χανίων
«διαπιστώνουμε πως στις προκηρύξεις για τα σχέδια βελτίωσης είχαμε πάρα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον από αγρότες που θέλουν μέλισσες και επιθυμούν να αποκτήσουν εμπειρίες στη μελισσοκομία. Στην Περιφερειακή Ενότητα Χανίων η μελισσοκομία είναι δυναμικός κλάδος της Γεωργίας και ενισχύεται χρόνο με το χρόνο».
Με βάση τα στοιχεία της Διεύθυνσης Αγροτικής Οικονομίας το 2020 παρότι ήταν μια ιδιαίτερη χρονιά λόγω κορωνοιού οι κυψέλες αυξήθηκαν – από 95.000 έγιναν 110.000 – , ενώ υπήρξε αύξηση και του παραγόμενου προϊόντος.
«Το 2020 με βάση τα στοιχεία που συγκέντρωσαν οι συνάδελφοι Κωνσταντίνος Παπαδάκης και Παναγιώτης Γουλεάκης η παραγωγή μελιού στα Χανιά έφτασε τους 1100 τόνους θυμαρίσιου και στους 900 τόνους φυσικού μείγματος πευκόμελου και θυμαρίσιου (πευκοθυμαρόμελο) που είναι τα βασικά είδη μελιού που παράγονται εδώ. Οι μελισσοκόμοι που είναι εγγεγραμμένοι στο μητρώο της υπηρεσίας μας είναι 1190 και διατηρούν περίπου 110.000 κυψέλες. Η μέση απόδοση ανά κυψέλη είναι 15 κιλά παραγώμενου προϊόντος» τονίζει η κ. Χαριτάκη.
Για την ενίσχυση της μελισσοκομίας είναι σε εξέλιξη εδώ και πολλά χρόνια δύο προγράμματα ενίσχυσης που αφορούν τη μετακίνηση των κυψελών και την αντικατάστασης κυψελών όπου χρηματοδοτείται η αντικατάσταση μέχρι του 10% των κυψελών.
ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ Η ΠΡΟΩΘΗΣΗ
Πάντως και στα Χανιά το μεγαλύτερο πρόβλημα για τους μελισσοκόμους είναι η διάθεση του προϊόντος τους καθώς όπως είχαν επισημάνει τα μέλη του Δ.Σ. του Συλλόγου Μελισσοκόμων Ν. Χανιών στα “Χ.Ν.” το 99% των ξενοδοχείων δεν αγοράζει τοπικά μέλια για τα πρωϊνά του και τα παρασκευάσματα της κουζίνας του, ενώ πέρα από το ΣΥΝΚΑ και κάποια μικρά καταστήματα οι μεγάλες αλυσίδες των super market δεν φιλοξενούν στα ράφια τους χανιώτικο και κρητικό μέλι των παραγωγών παρά σε ελάχιστες ποσότητες, ενώ κυριαρχούν τα μέλια των εμπόρων και των τυποποιητών. Είναι χαρακτηριστικό πως για την τιμή πώλησης του στον καταναλωτή ο παραγωγός εισπράττει το 50% αφού το υπόλοιπο πηγαίνει στον πωλητή που έχει μεγάλα περιθώρια κέρδους.
