Αύξηση θητείας – στράτευση στα 18

δισ. για όπλα και ο λαός στη φτώχεια και έρμαιο της πανδημίας

Κύριε διευθυντά,
oι προσλήψεις ιατρονοσηλευτικού προσωπικού εξαγγέλλονται, διαφημίζονται μα κανείς δε βλέπει τα νοσοκομεία να ξεκολλούν από την εγκληματική ανεπάρκεια. Τα ίδια με εκπαιδευτικούς και προσωπικό καθαριότητας στα σχολεία. Όμως εξαγγέλλονται 15000 προσλήψεις ΕΠΟΠ προς ενίσχυση του επαγγελματικού χαρακτήρα του στρατού, καθώς και αύξηση θητείας και στράτευση στα 18 για να ενισχυθεί το πνεύμα του μιλιταρισμού, ο εθνικισμός και η πολεμοκαπηλεία στις συνειδήσεις της νεολαίας.
Παράλληλα δίνονται 10 δις στους Γάλλους ιμπεριαλιστές για Rafale και φρεγάτες και σίγουρα θα χρειαστούν άλλα τόσα οι ΗΠΑ, όπως ευθαρσώς δήλωσε ο Τραμπ μπροστά σε ηγέτες χαμηλού αναστήματος (πέρα απ’ όλα τ’ άλλα) σαν τον Μητσοτάκη και τον Τσίπρα που κυβερνούν αυτούς τους δύσκολους καιρούς τον τόπο μας. Και ας μη ξεχνάμε και τους Γερμανούς και τα γιουροφάιτερ που θέλουν το μερίδιό τους. Και όπως άλλωστε ομολογείται, όλα αυτά κάθε άλλο παρά διασφαλίζουν την ειρήνη. Μάλιστα κατά την άποψή μου συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο και αυτό δεν το αναιρεί ο διατεταγμένος από τους ιμπεριαλιστές ελληνοτουρκικός διάλογος, έστω και αν υπάρξει. Η χώρα τα τελευταία χρόνια έχει μετατραπεί σε πολεμικό ορμητήριο των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, ενώ η εμπλοκή της σε πολεμικές ασκήσεις αλλά και πολεμικές δράσεις, με κέντρο συχνά τη βάση της Σούδας, την εμπλέκει ξεκάθαρα στη διακεκαυμένη ζώνη του πολέμου που εξελίσσεται στην ευρύτερη περιοχή.
Στρατός και ελληνικές φρεγάτες εκτελούν αποστολές από το Ιράν μέχρι την Αφρική, ενώ πριν λίγους μήνες ελληνικά F16 από τη Σούδα συνόδεψαν Β52 των ΗΠΑ σε εικονικό βομβαρδισμό ρώσικης βάσης στη Συρία. Με Τραμπ ή Μπάιντεν ο οξυμένος ανταγωνισμός των ΗΠΑ με Κίνα-Ρωσία είναι δοσμένος όπως και η συνέχιση των πολέμων δια αντιπροσώπων.
Η μακάβρια ακολουθία καταστροφής χωρών Ιράκ, Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Συρία, Ουκρανία, Λιβύη… το μόνο ερώτημα που αφήνει ανοικτό είναι ποια χώρα και ποιος λαός θα είναι το επόμενο θύμα.
Στη βάση αυτής της σχεδόν ολοφάνερης πραγματικότητας οι πολιτικές που μετατρέπουν τη χώρα σε πολεμικό ορμητήριο και την εμπλέκουν σε πολεμικά ιμπεριαλιστικά σχέδια είναι πολιτικές αστικού τυχοδιωκτισμού που αδιαφορούν για τον όλο και μεγαλύτερο κίνδυνο να υποστεί ο λαός μας και τα παιδιά του αυτά που ήδη υφίστανται μια σειρά λαοί της περιοχής.
Να γιατί στο καθεστώς της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και της εκμετάλλευσης αντιστοιχούν στις μέρες μας ηγέτες χαμηλού αναστήματος. Διεκδικεί η αστική πολιτική ηγεσία ρόλο για την αστική τάξη της χώρας στην περιοχή και δίνει τα ρέστα της στην επικίνδυνη παραχώρηση σ’ ότι της ζητηθεί από τους ιμπεριαλιστές. Αυτή η πολιτική που έχει ιστορικό βάθος, έχει ενταθεί από τα χρόνια των κυβερνήσεων Γ. Παπανδρέου, Α. Σαμαρά, για να κλιμακωθεί πρωτόγνωρα με Τσίπρα, Μητσοτάκη.
Αυτή η διεκδίκηση ρόλου, πάντα στο πλαίσιο της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, γεννά τον όλο και πιο επικίνδυνο αντιδραστικό ανταγωνισμό με την αστική τάξη της Τουρκίας που διεκδικεί επίσης όμορους ρόλους από τα Βαλκάνια ως τη Μέση Ανατολή και ακόμη παραπέρα. Να ποια είναι η αληθινή σχέση των πραγμάτων. Δεν ξεκίνησε αμυνόμενη η ντόπια αστική τάξη, ούτε το 1922, ούτε στο κυπριακό δράμα του 1974 που ήθελε με το πραξικόπημα Σαμψών την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα αγνοώντας τους τουρκοκύπριους και έδωσε πάτημα για τον Αττίλα.
Στις μέρες μας χρόνια πριν η αστική τάξη της Τουρκίας απλώσει τις αρμάδες της και τα σεισμογραφικά της διεκδικώντας τη γαλάζια πατρίδα, από την εδώ μεριά οικοδομούνταν συμμαχίες με Ισραήλ – Αίγυπτο και σχεδιάζονταν ο East Med με ενεργειακό αποκλεισμό της Τουρκίας και με χάρτες που έδιναν πλήρη επήρεια ΑΟΖ στο σύμπλεγμα του Καστελόριζου, την ίδια ώρα που επί χάρτου βέβαια η ΑΟΖ της Τουρκίας περιορίζονταν λίγο έξω από τις ακτές της.
Πλέον στα πλαίσια του ρεαλισμού που επιβάλλουν οι ιμπεριαλιστές μα και οι τουρκικές φρεγάτες, από τους ίδιους που μιλούσαν για «το μέγα της θαλάσσης κράτος» με τη μεγαλύτερη ΑΟΖ της Μεσογείου, όλα αυτά χαρακτηρίζονται μαξιμαλισμοί.
Το πολιτικό προσωπικό ξέρει τις κωλοτούμπες όμως ήδη έχουν δημιουργηθεί επικίνδυνα προηγούμενα. Δε μπορώ να γνωρίζω αν θα υπάρξει διάλογος ή έστω συνυποσχετικό για τη Χάγη, όμως είναι φανερό πως ο αντιδραστικός ανταγωνισμός καλά κρατεί με την ενίσχυση του ρόλου και του γνωστού «διαίρει και βασίλευε» των ιμπεριαλιστών.
Κάθε άλλο παρά διαδέχεται την πολεμικού χαρακτήρα ένταση ένα εποικοδομητικό κλίμα σε ειρηνική κατεύθυνση. Σε κάθε περίπτωση για το λαό και τη χώρα μας οι πολεμικοί κίνδυνοι είναι δοσμένοι είτε σε σχέση με την κόντρα των αστικών τάξεων Ελλάδας- Τουρκίας (και το θέτω έτσι γιατί οι λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα, αντίθετα τους ενώνει ο πόθος για ειρήνη) είτε σε σχέση με την όλο και πιο βαθειά εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια.
Η αστική πολιτική ηγεσία μετατρέπει την Ελλάδα σε χώρα πρώτης γραμμής για το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ σε soft Israel, όπως έχει ειπωθεί. Οι φιλοπόλεμες συμμαχίες με ΗΠΑ- Γαλλία – Ισραήλ – Η.Α.Ε. – Αίγυπτο και άλλα αντιδραστικά αραβικά καθεστώτα, με συνεχή ενίσχυση των βάσεων και τα δις για νέα όπλα δεν είναι πολιτική αμυνόμενης χώρας όπως θέλει να την εμφανίζει το αστικό αφήγημα, που δυστυχώς το αναπαράγει το ΚΚΕ και πολλοί άλλοι στην αριστερά. Από τις μικρότερες ως τις μεγαλύτερες, οι αστικές τάξεις της περιοχής στο πλαίσιο της ιμπεριαλιστικής αναδιάταξης και του σφοδρού ανταγωνισμού, διεκδικούν ρόλους.
Οι εξαρτημένες από τον ιμπεριαλισμό αστικές τάξεις στριμώχνονται ολοένα και περισσότερο από τη μεταφόρτωση της κρίσης και γίνονται ιδιαίτερα τυχοδιωκτικές, ενώ οι φιλοδοξίες και οι μωροφιλοδοξίες τους αξιοποιούνται επικίνδυνα για τους λαούς από τους ιμπεριαλιστές. Οι ιμπεριαλιστές ΗΠΑ- ΡΩΣΙΑ- ΓΑΛΛΙΑ- ΑΓΓΛΙΑ- ΓΕΡΜΑΝΙΑ- ΚΙΝΑ συγκρούονται στην περιοχή για δρόμους ενέργειας και εμπορευμάτων και για συνολικότερα γεωπολιτικά συμφέροντα. Οι αστικές τάξεις της περιοχής διεκδικούν ρόλους στο πλαίσιο του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού και κομμάτι από την πίτα. Όμως οι λαοί μόνο δεινά μπορούν να υποστούν από τους αστικούς τυχοδιωκτισμούς που αξιοποιούνται συστηματικά από τα δολοφονικά ιμπεριαλιστικά σχέδια. Τα δις στους εμπόρους όπλων προκαλούν οικονομική αφαίμαξη. Ο εθνικισμός και η πολεμοκαπηλεία δίνουν στις αστικές τάξεις τη δυνατότητα έντασης της εκμετάλλευσης. Στο ίδιο πλαίσιο της διπλωματίας τάχα για την ειρήνη, δικαιολογούν ακόμη και τις βάσεις του θανάτου που επεκτείνονται συνεχώς. Ας το έχουμε ξεκάθαρο και στο ζήτημα του πολέμου και της ειρήνης μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό. Είναι επιτακτική ανάγκη και σε αλληλοτροφοδότηση με τα άλλα μέτωπα της λαϊκής πάλης η συγκρότηση αντιπολεμικού κινήματος κόντρα στα αστικά αφηγήματα που μιλούν για άμυνα και ειρήνη, ενώ μπλέκουν όλο και πιο βαθειά τη χώρα σε πολεμικούς κινδύνους που την απειλούν με καταστροφή. Είναι εξοργιστική υπεκφυγή τα μεταφυσικά αριστερά τάχα σχέδια αντιμετώπισης του πολέμου. Ο πόλεμος είναι τραγωδία για τους λαούς, δεν πρέπει να γίνει και απέναντι σε υπαρκτούς κινδύνους χρειάζεται δράση τώρα! Ο κόσμος της δουλειάς που έχει μάθει να ζει με τον ιδρώτα του δεν περιμένει να του μιλήσουν για πατρίδα οι πολεμοκάπηλοι και αυτοί που αποδέχονται το επικίνδυνο ξεπούλημα της χώρας στον ιμπεριαλισμό. Ο κόσμος της δουλειάς δε θέλει τα παιδιά του κρέας για τα κανόνια και αυτό αν το τολμήσουν κάποιοι στην αριστερά μπορεί να γίνει βάση ενός απολύτως αναγκαίου κινήματος ενάντια στον πόλεμο και υπέρ της φιλίας των λαών και στην κατεύθυνση της συγκρότησης των λαϊκών δυνάμεων για τα δίκια τους.

Ν. Κοκολαντωνάκης,
μέλος της Πρωτοβουλίας Αντίστασης
και του ΚΚΕ (μ-λ)