Κάθε χρόνο όταν επίσημοι φορείς Υπουργεία, Σύνδεσμοι Εξαγωγέων, Επιμελητήρια της Κρήτης ανακοινώνουν στοιχεία για την πορεία των εξαγωγών από την Κρήτη ακολουθούν… διθυραμβικές ανακοινώσεις για “αυξήσεις”, “μεγαλύτερη διείσδυση των αγροτικών προϊόντων μας στις Ευρωπαϊκές αγορές” κ.ά.
Και μετά, κοιτάς τα στοιχεία και βλέπεις κάθε χρόνο πως ο μεγάλος όγκος των εξαγωγών αφορά κυρίως τη γειτονική Ιταλία, το προϊόν που εξάγεται είναι σχεδόν αποκλειστικά ελαιόλαδο και αυτό… χύμα!
Αγοράζεται, δηλαδή, στην τιμή των 5 ευρώ στην καλύτερη περίπτωση φέτος (λόγω της μεγάλης καταστροφής στην ισπανική παραγωγή γιατί τα προηγούμενα χρόνια οι συνήθεις τιμές ήταν από 2,50 έως και 3 ευρώ) από τις ιταλικές βιομηχανίες ελαιολάδου, αναμειγνύεται με τα δικά τους ελαιόλαδα και πουλιέται σε τιμές που φτάνουν και τα 20 ευρώ το λίτρο στη λιανική! (Ο γράφων συνάντησε τέτοιες τιμές όταν βρέθηκε προ μηνών στη γειτονική χώρα).
Απολαμβάνουν δηλαδή όλη την υπεραξία οι ιταλικές βιομηχανίες και εμείς… πανηγυρίζουμε γιατί τους δώσαμε το λάδι χύμα!
Θα πει εδώ κάποιος πως εδώ ορισμένοι συσκευαστές πανηγυρίζουν που κέρδισαν τον Χ΄ ή τον Ψ΄ Διαγωνισμό Ελαιολάδου που διοργανώνουν διαφημιστικές εταιρείες (κάτι ανάλογους με αυτούς που κερδίζουν Δήμοι για τις “έξυπνες πόλεις τους”) και που είναι έτσι φτιαγμένοι ώστε όλοι οι μετέχοντες να παίρνουν βραβείο έχοντας βέβαια πληρώσει και την ανάλογη συμμετοχή.
Την ίδια ώρα η συμμετοχή των ελαιολάδων μας σε πραγματικούς διαγωνισμούς όπως αυτός του Διεθνούς Συμβουλίου Ελαιολάδου (Mario Solinas) κάθε χρόνο μειώνεται, μόλις 4 φέτος έναντι 63 της Ισπανίας, 19 της Τυνησίας, 16 της Πορτογαλίας, 6 της Ιταλίας, ενώ για τα βραβεία… ας το αφήσουμε καλύτερα! Μηδέν το 2023 μόλις 3 από το 2010 μέχρι σήμερα!
Αλλά κατά τα άλλα, ας πανηγυρίσουμε όλοι μαζί… για τις εξαγωγές!