Αζωγυρές

Κύριε διευθυντά,
ἐπιτρέψτε μου νὰ γράψω (μὲ μικρὴ καθυστέρηση λόγω ἀπουσίας μου) δυὸ λόγια γιὰ ἐπιστολὴ ποὺ δημοσιεύσατε (13.3.2018, σελ. 34) τοῦ κ. Εὐτυχίου Ἀντ. Κουκουτσάκη. Ὁ ἐπιστολογράφος, ἐπανερχόμενος στὸ θέμα τῆς γραφῆς τοῦ τοπωνυμίου “Ἀζωγυρές”, πέραν τῶν ἄλλων, μνημονεύει δημοσίευμά μου στὴν ἔγκριτη ἐφημερίδα σας προσπαθώντας(;) νὰ ἀντικρούσει ὅσα εἶχα γράψει.
Διέφυγαν ὅμως τῆς προσοχῆς του δύο βασικὰ στοιχεῖα. Τὸ πρῶτο εἶναι τὸ ὅτι παρουσίασα τὸ θέμα ἀπὸ γλωσσικὴ ἄποψη ἀκολουθώντας δεοντολογία ἐπιστημονικῆς ἔρευνας. Τὸ δεύτερο τὸ ὅτι μέσα ἀπὸ τὴν ἔρευνα αὐτὴ προέκυψε ἡ σωστὴ γραφὴ τοῦ τοπωνυμίου, “Ἀζωγυρὲς” (μὲ ὠμέγα).
Εἶναι, βέβαια, δικαίωμα τοῦ κ. Κουκουτσάκη νὰ ἐξακολουθεῖ νὰ πιστεύει ὅτι ἡ συγκεκριμένη λέξη ἔχει γιὰ πρῶτο συνθετικὸ τὸ οὐσιαστικὸ “ζωή”. Εἶναι ὅμως ἄλλο ἡ προσωπικὴ ἐπιθυμία καὶ προτίμηση καὶ ἄλλο ἡ θεμελίωση ἑνὸς ἰσχυρισμοῦ σὲ ἐπιστημονικὰ δεδομένα – στὰ ὁποῖα, προφανῶς, δὲν συγκαταλέγεται ὁ συσχετισμὸς τῆς λέξης “(α)ζωντανός” μὲ τὸ ὄνομα τοῦ χωριοῦ.
Τέλος, δὲν ἀποφεύγω τὸν πειρασμὸ νὰ σημειώσω πὼς ἡ συζήτηση γιὰ τὴν ὀρθὴ γραφὴ τοῦ τοπωνυμίου οὐδεμία σχέση ἔχει εἴτε μὲ τὸ συναίσθημα (ποὺ εἶναι διάχυτο στὴν ἐπιστολὴ τοῦ κ. Κουκουτσάκη) εἴτε μὲ τὴν Ἱστορία τοῦ χωριοῦ καὶ μὲ τὶς λαμπρὲς ὄντως προσωπικότητες ποὺ ἔχει ἀναδείξει. Καὶ πὼς δὲν ἔχω ἀντιληφθεῖ νὰ βάλλεται τὸ χωριὸ αὐτὸ “από όλες τις κατευθύνσεις”. Ὅπως δὲν ἔχω ὑπόψη μου νὰ ὑπάρχουν κάποιοι λόγοι γιὰ τοὺς ὁποίους “ορισμένοι επιδιώκουν με τόσο πάθος την αλλαγή της ονομασίας μας”. Σὲ κάθε δὲ περίπτωση ἔχω τὴν ἄποψη ὅτι ἡ ψυχραιμία καὶ ἡ νηφαλιότητα, σὲ συνδυασμὸ μὲ ἀμάχητα ἐπιχειρήματα, προάγουν τὸ διάλογο καὶ τὴ γνώση, ἀποτρέπουν δὲ ἀπὸ αὐθαίρετες καὶ ἀόριστες ἐπιθέσεις ἐναντίον “κάποιων ανιστόρητων ή ανήξερων των εποχών εκείνων…” – ἀνάμεσα στοὺς ὁποίους καὶ διαπρεπεῖς ἐπιστήμονες καὶ καθηγητὲς Πανεπιστημίου.
Μὲ τιμή
Γ. Ἰ. Λουπάσης
Φιλόλογος