Aποκλειστική συνέντευξη έδωσε ο πρόεδρος της εμπόλεμης Ουκρανίας Β. Ζελένσκι στην ΕΡΤ και τον Γιάννη Σουλιώτη, όπου, μεταξύ άλλων, μίλησε για την Ελλάδα και τους Έλληνες, αλλά και για τις αντιφάσεις στη στήριξη που δέχεται η χώρα του. Μίλησε για έναν πόλεμο που απειλεί την ειρήνη όχι μόνο στην Ανατολική Ευρώπη αλλά σε όλο τον κόσμο. Για πρώτη φορά επίσης κλήθηκε να δώσει απάντηση για το βίντεο που προβλήθηκε στην ελληνική Βουλή και εξήγησε τη θέση του για το Τάγμα Αζόφ, τονίζοντας πως σήμερα είναι μέρος των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανίας.
Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι επανέλαβε ότι η Ρωσία παραβίασε την εδαφική ακεραιότητα και κυριαρχία της Ουκρανίας και πως επεδίωξε την πλήρη εισβολή στη χώρα μετά την Κριμαία και τόνισε ότι «ο πόλεμος θα τελειώσει όταν νικήσει η Ουκρανία».
Μεταξύ άλλων τόνισε ότι «Στις 24 Φεβρουαρίου ξεκίνησε δραματικά η πλήρους κλίμακας επίθεση της Ρωσίας, ο πλήρους κλίμακας πόλεμος, η πλήρους κλίμακας κατοχή από την πλευρά της Ρωσίας στην επικράτεια της Ουκρανίας. Αυτός ήταν ο λόγος που επιβλήθηκαν οι σκληρές κυρώσεις: δολοφονίες, κατοχή, παράνομη εισβολή. Ο πόλεμος ακόμα δεν έχει τελειώσει, δεν έχουμε επιστρέψει στις περιοχές μας, δυστυχώς ακόμα η Ρωσία παραμένει στη γη μας, συνεχίζει να ασκεί πίεση. Τίποτα δεν έχει τελειώσει» υπογράμμισε ο Ουκρανός πρόεδρος. Σημείωσε ότι οι άμαχοι στο εργαστάσιο χάλυβα Αζοφστάλ στη Μαριούπολη «φοβούνται να βγουν γιατί τους σκοτώνουν», ενώ τόνισε ότι ο γ.γ. του ΟΗΕ τον διαβεβαίωσε ότι οι άμαχοι της Μαριούπολης θα φτάσουν σε ουκρανικό έδαφος.
Ο ίδιος δήλωσε: «Συνεχίζουμε και προτείνουμε την εκκένωση των ανθρώπων μας. Λειτουργούν μερικές διαδρομές. Μία είναι αυτή που μας πρότεινε η ΟΗΕ. Δυστυχώς η εν λόγω εκκένωση δεν αφορά στρατιώτες και τραυματίες. Δεν αναλαμβάνουν τέτοια ευθύνη. Ο ΟΗΕ μιλάει μόνο για τη βοήθεια σχετικά με την απομάκρυνση άμαχου πληθυσμού. Όταν δε μας εμπόδιζε η Ρωσία, ήδη βγάλαμε αρκετό κόσμο από τη Μαριούπολη. Τώρα μιλάμε για αμάχους που βρίσκονται στο Αζοφστάλ, είναι εκεί – οι άνθρωποι, που φοβούνται να βγουν, γιατί τους σκοτώνουν. Τώρα μιλάμε και ασχολούμαστε με αυτήν τη διαδρομή. Σήμερα όλα εξαρτώνται από τη ρωσική πλευρά. Όπως βλέπετε ακόμα και ο ΟΗΕ συμμετέχει. Παρ’ όλα αυτά η διαδικασία αυτή παραμένει δύσκολη. Γιατί; Επειδή δεν εμπιστευόμαστε τη Ρωσική Ομοσπονδία, επειδή η εμπιστοσύνη αυτή μειώνεται. Αυτό συνεχιζόταν ακόμα και όταν ο κ. Γκουτέρες ήταν εδώ και συζητούσαμε την ανθρωπιστική αποστολή σχετικά με την απομάκρυνση των αμάχων. Εκείνος ήρθε από τη Ρωσική Ομοσπονδία για να το επιβεβαιώσει. Αλλά ακόμα και εκείνη τη στιγμή 5 πύραυλοι χτύπησαν το Νομό του Κιέβου. Σε αυτό το κλίμα δουλεύουμε. Δεν ξεχνάμε κανένα και δε θα ξεχάσουμε. Και εάν μέσα στις επόμενες μέρες έχουμε κάποια δυνατότητα, θα το κάνουμε οπωσδήποτε».
Αναφερόμενος στις καταστροφές από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, τόνισε ότι το κόστος των ζημιών σε κατεστραμμένα σπίτια και υποδομές ξεπερνά τα 60 δισ. δολάρια και χαρακτηριστικά είπε: «οι απώλειες – σήμερα μπορούμε να μιλήσουμε μόνο για τον αριθμό των κατεστραμμένων σπιτιών και υποδομών, που ήδη υπολογίζεται γύρω στα 60 δισεκατομμύρια δολάρια. Αυτό είναι για σήμερα, χωρίς τις κατεχόμενες περιοχές, όπου δεν μπορούμε να αναλύσουμε τίποτα. Από τα εδάφη όπου αποκαταστάθηκε η κυριαρχία της Ουκρανίας τι είναι ξεκάθαρο – ο αριθμός των κατεστραμμένων γεφυρών, δρόμων, υποδομών, εργοστασίων κ.λ.π. Το κράτος έχασε 600 δισεκατομμύρια δολάρια. Δεν μιλάω για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, διότι θα υπολογιστεί μετά το τέλος του πολέμου. Σήμερα χρειαζόμαστε τον απολογισμό από τον ιδιωτικό τομέα – ποιος και τι έχασε, πόσα έχασε. Λένε ότι οι απώλειες του ιδιωτικού τομέα για σήμερα είναι ένα τρισεκατομμύριο. Δεν μπορώ να το πω, διότι χρειάζομαι συγκεκριμένα στοιχεία, ποσά, τότε μπορούμε να μιλάμε για τις απώλειες. Όσον αφορά τις ζωές που χάθηκαν, πιστεύω ότι δεν υπάρχει τίμημα».
Επίσης, Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι σημείωσε ότι το Τάγμα Αζόφ σήμερα «είναι μέρος των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανίας», ενώ σημείωσε ότι τη Μαριούπολη δεν την προστατεύει μόνο το Τάγμα Αζόφ.Ειδικότερα, κληθείς να να δώσει απάντηση για το βίντεο που προβλήθηκε στην ελληνική Βουλή, εξήγησε τη θέση του για το Τάγμα Αζόφ: «Από την αρχή του πολέμου υπήρχαν πάρα πολλές πληροφορίες από την πλευρά της Ρωσίας σχετικά με ομάδες εθελοντών και εθελοντικά ουκρανικά τάγματα. Αυτό ήταν το 2014, όταν οι εθελοντές από διάφορες γωνίες του κράτους μας ενώθηκαν για να προστατέψουν την Ουκρανία. Τότε δεν είχαμε τόσο δυνατό στρατό όπως έχουμε σήμερα. Πράγματι ήταν εθελοντές, πολεμούσαν απλοί άνθρωποι και οι ένοπλες δυνάμεις. Και πράγματι ποίκιλαν οι αντιδράσεις σχετικά με τις δηλώσεις των εν λόγω εθελοντικών ταγμάτων. Διότι πολλές από αυτές τις δηλώσεις ήταν αρκετά ριζοσπαστικές όσον αφορά τη Ρωσική Ομοσπονδία. Ήταν εθελοντές. Ήταν η προσωπική τους άποψη και τα προσωπικά τους βήματα».
Και συμπήρωσε ότι «Υπάρχουν και οι ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας, και θέλω να καταλάβουμε όλοι τη διαφορά. Υπάρχει και το Τάγμα Αζόφ, το οποίο δεν αποτελείται από εθελοντές, αλλά είναι μέρος της Εθνικής Φρουράς του κράτους μας. Σήμερα είναι μέρος των ενόπλων δυνάμεων και όλοι τους είναι επίσημος στρατός του κράτους μας. Κάποιοι από αυτούς που υπήρξαν εθελοντές στην αρχή του πολέμου στράφηκαν προς την πολιτική και έμειναν εκεί. Εκείνοι που πήραν την απόφαση να συνεχίσουν στις ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας, έγιναν στρατιωτικοί και αποτελούν μέρος των ένοπλων δυνάμεων της Ουκρανίας. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Τη Μαριούπολη την προστατεύουν οι επαγγελματίες στρατιώτες, την προστατεύει όχι μόνο το Τάγμα Αζόφ. Εκεί είναι και εθνική φρουρά, φύλακες συνόρων, καταδρομείς, εκεί είναι οι ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας. Και με όλο το σεβασμό για οποιουσδήποτε εθελοντές, οι οποίοι έκαναν πάρα πολλά από την αρχή του πολέμου, πρέπει να κατανοήσουμε ότι κανένας δεν μπορεί να πολεμήσει έτσι, όπως το κάνουν οι ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας. Όπως και να ήταν οι εθελοντές – τους είμαστε ευγνώμονες, αλλά με τόσο θάρρος να προστατεύει το Αζοφστάλ και τη Μαριούπολη μπορούν μόνο οι επαγγελματίες στρατιώτες».
Ερωτηθείς για την αντίφαση η Τουρκία να θέλει να τηρήσει μια ειρηνευτική στάση στον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο ενώ ταυτόχρονα, χρησιμοποιεί τον στρατό της να προκαλέσει την Ελλάδα, ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι απάντησε: «Όταν είσαι σε πόλεμο, πρέπει να κάνεις το μέγιστο που μπορείς για να ενώσεις τα κράτη γύρω σου, ακόμα και εκείνα που ιστορικά έχουν δύσκολες σχέσεις. Πρέπει να κάνουμε τα πάντα, για να έχουμε όλα αυτά τα κράτη στο πλευρό μας, γιατί η Ουκρανία χρειάζεται εταίρους και φίλους. Διαφορετικά δεν θα μπορέσουμε να νικήσουμε τη Ρωσική Ομοσπονδία που μας επιτέθηκε. Θα είμαι απολύτως ειλικρινής μαζί σας – για παράδειγμα, έχουμε την υποστήριξη της Τουρκίας και έχουμε την υποστήριξη της Ελλάδας. Θα σας πω ειλικρινά, ότι έχουμε ερωτήματα και προς την Τουρκία και προς την Ελλάδα. Έτσι είναι η ζωή και το κάθε κράτος έχει τα δικά του ενδιαφέροντα και συμφέροντα. Από την άλλη – έχουμε την υποστήριξη της κυβέρνησης, της ηγεσίας του κράτους και έχουμε λάβει αυτήν τη βοήθεια. Είμαι ευγνώμων για αυτό. Εδώ βρισκόμαστε. Θα ήθελα να μας στηρίζουν όλοι στην Ελλάδα, θα ήθελα να επιλέξουν την πλευρά μας, έγινε ότι έγινε, το κυριότερο είναι ότι τώρα έχουμε την υποστήριξη. Και το πιο σημαντικό είναι ότι ο λαός της Ελλάδας μας υποστηρίζει και είμαι ευγνώμων για αυτό. Από την άλλη πλευρά καταλαβαίνω, ότι στην Ελλάδα ένα μεγάλο μέρος των εσόδων του προϋπολογισμού προέρχεται από τον τουρισμό. Φυσικά, ο ρωσικός τουρισμός έχει φέρει πολλά χρήματα στην Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια».
Ο ίδιος πρόσθεσε ότι «Πιστεύουμε ότι βγάζουν χρήματα, χύνοντας αίμα, και αυτά τα χρήματα ξοδεύουν. Το ίδιο ισχύει και για την Τουρκία. Αφενός η Τουρκία λειτουργεί ως μεσολαβητής και στηρίζει την Ουκρανία με σημαντικά βήματα και αφετέρου βλέπουμε, για παράδειγμα, να ετοιμάζει, παράλληλα, αρκετές τουριστικές διαδρομές. Ειδικά για τον ρωσικό τουρισμό. Το βλέπουμε και αυτό. Και εγώ ως Πρόεδρος, αν θέλουμε να έχουμε φιλικές σχέσεις, πρέπει να τα λέω αυτά, ότι δεν είναι δυνατόν να γίνεται έτσι. Δεν μπορείς να το αντιμετωπίζεις έτσι, είναι διπλά στάνταρντ. Δεν είναι δίκαιο αυτό. Γι’ αυτό εφιστώ την προσοχή της Τουρκίας σε τέτοια ενδεχόμενα, πιστεύω ότι δεν μπορεί να είναι έτσι, γιατί πρέπει να γίνει επιλογή – είστε υπέρ της αλήθειας ή όχι».
