Υπόγειες διεργασίες πολλές. Με πολλά κόμματα και κομματίδια… Παλιά η «τέχνη», αφού η εξουσία είναι γλυκειά κι όποιος την έχει δεν τη χάνει με τίποτε, πριν γίνουν κανονικά οι εκλογές.
Έτσι ένα κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ, που κατέβηκε στην πολιτική κονίστρα με αριστερές περγαμηνές (πραγματικές ή ιδεοληπτικές) και μεγαλαυχίες, και κέρδισε δυο φορές τις εκλογές για να εφαρμόσει ένα ριζοσπαστικό «αριστερό» πρόγραμμα (Θεσσαλονίκη, 2015), σήμερα, μετά από δυομιση χρόνια στην εξουσία, μάλλον είναι αγνώριστο.
Τα μνημόνια που επέβαλαν οι δανειστές -και οι στυγνοί όροι συνέχισης του δανεισμού- είναι τόσο επαχθή, ώστε αναρωτιόμαστε αν έμεινε ίχνος «αριστεροσύνης» στην κυβέρνηση: πολλοί και συχνοί οι αποπροσανατολισμοί της κοινής γνώμης (ν. αλλαγής φύλου), λίγες όμως οι ψηφοθηρικές επιτυχίες.
Είναι αστείο να μιλάμε για «αριστερά» έξω από το ΚΚΕ. Μετά τον πόλεμο και την ήττα του ελληνικού κομμουνισμού στον εμφύλιο, πλην της ΕΔΑ δεν υπήρχε καμιά επίσημη «αριστερή» έκφραση στον τότε πολιτικό χώρο. Η Αριστερά ήταν απαγορευμένη και παράνομη.
Το ίδιο δεν ευδoκίμησε στη χώρα μας και η Σοσιαλδημοκρατία, για λόγους ιστορικούς (προτεκταράτο των ΗΠΑ) και οικονομικούς (στρεβλός καπιταλισμός). Στην Ευρώπη αναπτύχθηκε ένας ευρωκομμουνισμός (Ιταλία, Γαλλία) με διαφορετική πορεία από τη Μόσχα, ενώ τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα γεννήθηκαν μέσα από την εργατική (αργότερα την αστική) τάξη και έχοντας πάντα ισχυρά ερείσματα στα συνδικάτα.
… νέο ΠΑΣΟK;
Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα δεν ήταν κι ούτε θα μπορούσε στη δεκαετία του 1980 να είναι κλασικός «μαρξισμός». Απλά είχε την ικανότητα ο Ανδρέας να απορροφήσει ιδέες και στελέχη της Αριστεράς αποδυναμόνωντάς την και αφαιρώντας της πολλά συνθήματα.
Με το να εμφανίζεται το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας 1970-1980 ως “ο μοναδικός φορέας της Αλλαγής” και υιοθετώντας πολλά «αιτήματα» άλλων, περιθωριοποίησε την Αριστερά!
Διεκδίκησε καλύτερους όρους (και τους πέτυχε) στην τότε ΕΟΚ, από τη στιγμή που δεν μπορούσε να αναιρέσει το «Ανήκομεν εις την Δύσιν» του Κ. Καραμανλή! Αφόπλισε δε το αριστερο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας με το να αναγνωρίσει την Εθνική Αντίσταση και να καταργήσει τους φακέλους «κοινωνικών φρονημάτων». Στην οικονομία καθιέρωσε την ΑΤΑ, ψήφισε νέο δημοκρατικό συνδικαλιστικό νόμο, στην Υγεία δημιούργησε το πρωτοποριακό ΕΣΥ και στην Παιδεία γενίκευσε την πρόσβαση σ’ αυτήν.
Από τα παραπάνω ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να είναι ούτε παλαιό ούτε νέο ΠΑΣΟΚ, αφού αυτοπροσδιορίζεται ως φορέας της Αριστεράς του 21ου αιώνα! Συνίσταται ακόμη από πολλές συνιστώσες. Το δε έμβλημά του αποτελείται από τρία χρώματα: το κόκκινο της εργασίας, το πράσινο της οικολογίας και το μωβ του φεμινισμού.
Επιπλέον, ενώ το ΠΑΣΟΚ είχε δεχθεί στους κόλπους του σημαντικά υγιή στελέχη της Αριστεράς, ο ΣΥΡΙΖΑ -όπως λέει κι ο καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και υποψήφιος για την ηγεσία της ανερχόμενης Κεντροαριστερά, κ. Κ. Γάτσιος- απορρόφησε απ’ το ΠΑΣΟΚ σχεδόν «όλους εκείνους οι οποίοι ήταν φορείς των κρατιστικών αντιλήψεων του παρασιτισμού και του πελατειακού κράτους».
…Αλλοι καιροί, λοιπόν, άλλες οι ανθρώπινες ανάγκες, άλλες οι ιδεολογίες και οι προοπτικές, άλλοι οι συσχετισμοί και οι δυνατότητες, άλλη η οικονομία, άλλες οι πολιτικές. Τότε υπήρχε η ελπίδα, σήμερα τα μνημόνια!
(Στ.Γ.Κ., www.stcloris.gr)
