Δεύτερο χωριό μετά τα Χανιά παρέμενε ο Μακρύ Τοίχος από τα μέσα της δεκαετίας του 1920 που κατοίκησαν εκεί πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, διατηρώντας το χρώμα του χωριού μέχρι και τη δεκαετία του 1970.
Την ονομασία αυτή πήρε το χωριό από τον μεγάλο σε μήκος τοίχο του κτισμένο από πέτρα. Στα μεταγενέστερα χρόνια συνεχίστηκε η επιμήκυνση του τοίχου προς τα δυτικά για ένα ορισμένο ύψος αλλά με διαφορετική αρχιτεκτονική και είδος πέτρας που δημιουργεί ανομοιομορφία. Παρά ταύτα, ένα μέρος του τοίχου έχει “βουλίσει” εδώ και πάρα πολλά χρόνια προκαλώντας αντιαισθητική εικόνα.
