Η ιστορία του Caffe al Bicerin ξεκινά το 1763, όταν ο Giuseppe Dentis άνοιξε ένα μικρό Καφέ απέναντι από την εκκλησία Consolata. Εκείνη την εποχή το Bicerin ήταν διακοσμημένο ταπεινά, με απλά ξύλινα τραπέζια και λιτούς πάγκους. Το 1856 όμως το κτίριο αναδιαμορφώθηκε και σχεδιάστηκε εκ νέου από τον αρχιτέκτονα Carlo Promis αποκτώντας παράλληλα εντυπωσιακή διακόσμηση: οι τοίχοι επενδύθηκαν με ακριβό ξύλο, προστέθηκαν καθρέφτες και φωτιστικά, ενώ στο χώρο δέσποζαν χαρακτηριστικά μικρά στρογγυλά λευκά μαρμάρινα τραπέζια, ένα μπαρ με μαρμάρινο πάγκο και ξύλινα πολυτελή ράφια. Στο τέλος του δέκατου ένατου αιώνα προστέθηκε ένα μπροστινό παράθυρο με μεταλλικό σκελετό και πλευρικά γυάλινα παράθυρα. Ηταν η εποχή που το Bicerin αποκτούσε την ιδιαίτερη ταυτότητά του.
Η επιτυχία του Caffe al Bicerin στηρίχτηκε σίγουρα στο λανσάρισμα του ομώνυμου ροφήματος, του bicerin. Ουσιαστικά πρόκειται περισσότερο για την εξέλιξη ενός ροφήματος του 18ου αιώνα, του bavareisa παρά για νέα «εφεύρεση». Το bicerin είναι ένα ιδιαίτερα γευστικό και εκλεπτυσμένο ρόφημα που σερβίρεται σε μεγάλο γυάλινο ποτήρι και περιέχει καφέ, σοκολάτα, γάλα και σιρόπι. Αρχικά, η παρακευή του ήταν ιεροτελεστία καθώς τα τρία βασικά υλικά του φτιάχνονταν και σερβίρονταν χωριστά. Ωστόσο στις αρχές του 19ου αιώνα το bicerin σερβίρονταν σε ένα και μόνο ποτήρι, όπου διακρίνονταν οι «στρώσεις» των συστατικών του. Σήμερα υπάρχουν τρεις εκδοχές του παραδοσιακού bicerin: το «pur e fiur», με καφέ, σοκολάτα και παχύρευστη κρέμα γάλακτος, που μοιάζει με καπουτσίνο, το» pur e barba» με καφέ και σοκολάτα και το «’n poc ‘d tut» που σημαίνει… «λίγο απ΄όλα» και περιλαμβάνει και τα τρία συστατικά. Η τελευταία παρασκευή είναι η δημοφιλέστερη και τελικά επισκίασε τις δύο πρώτες. Σήμερα, στο Caffe al Bicerin σερβίρεται η τελευταία εκδοχή του ροφήματος, σε ποτήρι γυάλινο χωρίς «χεράκια», και το ρόφημα είναι τόσο διάσημο που και άλλα πολλά Καφέ το έχουν εντάξει στους καταλόγους τους.
Στις αρχές λειτουργίας του Καφέ, το ρόφημα ήταν ο,τι έπρεπε για τους πιστούς που έβγαιναν από την εκκλησία και πήγαιναν στο Caffe al Bicerin για να πιούν κάτι ζεστό και τονωτικό. Και επειδή η σοκολάτα δεν θεωρείτο τότε «τροφή», οι πιστοί μπορούσαν χωρίς θρησκευτικές «τύψεις» να απολαμβάνουν το ρόφημα ακόμα και σε περιόδους νηστείας.
Την εποχή εκείνη, τα Καφέ ήταν κυρίως ανδρική υπόθεση. Οι άντρες συναντιούνταν εκεί για να πιούν, να συζητήσουν και να καπνίσουν. Οι «καθώς πρέπει» γυναίκες δεν μπορούσαν να πάνε σε Καφέ. Όμως το Bicerin πρωτοπόρησε και σε αυτόν τον τομέα. Ιδιοκτήτης του ήταν άντρας, αλλά το «management» το ανέλαβαν γυναίκες. Αυτό, σε συνδυασμό με τη θέση του, απέναντι από την εκκλησία, το έκανε αμέσως αγαπημένο προορισμό και των γυναικών, που αισθάνονταν ασφαλείς στο χώρο του. Για πολλά χρόνια το Caffe al Bicerin ήταν ένα από τα ελάχιστα δημόσια μέρη όπου οι γυναίκες μπορούσαν να συχνάζουν. Στο Καφέ απολάμβαναν μπισκότα βουτύρου που βουτούσαν μέσα στο bicerin. Από το 1917 μέχρι το 1971 το Καφέ διαχειριζόταν η Ida Cavalli, με τη βοήθεια της αδελφής της και της κόρης της Olga και από το 1972 ως το 1977 το είχε αναλάβει η Silvia Cavallera. Οι κυρίες Cavalli ήταν ευρέως αγαπητές και «διάσημες» στο Τορίνο, αφού, όπως λέει η ιστορία, πάντα φρόντιζαν τους φτωχούς και άστεγους της πόλης προσφέροντάς τους «άσυλο» από το κρύο, στο Καφέ.
Το 1983 η Maritè Costa συνέχισε την «κληρονομιά» των γυναικών Cavalli διατηρώντας τη διεθνή φήμη του Καφέ. Επίσης, με προσύλωση αρχαιολόγου ερευνητή, μελέτησε και αναπαρήγαγε αυθεντικές παραδοσιακές συνταγές του Πιεμοντε για σοκολατένια γλυκίσματα τα οποία παρασκεύαζε στο Caffe al Βicerin. Αυτές οι γεύσεις αγαπήθηκαν και εξαπλώθηκαν σε όλο τον κόσμο, όπως ακριβώς και το bicerin και αποτέλεσαν πρόκριμα το Caffe al Bicerin να βραβευτεί με σειρά σημαντικών διακρίσεων.
Το Caffe al Bicerin φιλοξενεί διαχρονικά σπουδαίες προσωπικότητες των Τεχνών, των Γραμμάτων και της πολιτικές. Ανάμεσα στους θαμώνες του, ο Camillo Benso di Cavour, ο Αλέξανδρος Δουμάς, που η ιστορία λέει ότι λάτρευε το bicerin, o Νίτσε, που έζησε στο Τορίνο και έγραψε εκεί το «Αντίχριστος», το «Λυκόφως των ειδώλων» και το «Ιδου ο άνθρωπος», ο Giacomo Puccini, η βασίλισσα Maria Jose και ο βασιλιάς Umberto II, οι Guido Gozzano, Italo Calvino και Mario Soldati, ο Umberto Eco που στην ιστορική νουβέλα του «Το κοιμητήριο της Πράγας» έκανε μια εκτενή περιγραφή στο Caffe al Bicerin, με το Καφέ να «πρωταγωνιστεί» στο βιβλίο, οι Erminio Macario, Carlo Campanini, η σταρ Wanda Osiris , ο γλύπτης και ζωγράφος Mario Merz που αγαπούσε να κάθεται στο πρώτο τραπεζάκι δίπλα στην είσοδο, η γερμανίδα χορογράφος Pina Bausch, η Suzan Sarandon και πολλοί ακόμα!
Το Caffe al Bicerin έχει επίσης «πρωταγωνιστήσει» σε ταινίες όπως τις «Amore e ginnastica» με τη Senta Berger, «La meglio gioventù» του Marco Tullio Giordana, «Ora e per sempre» που αφορά στην ποδοσφαιρική ομάδα του Τορίνο, «Ciao ragazzi» της Liliana Cavani, «Noi credevamo», «Cuore», «Le cinque giornate», «A star is born» και άλλες.
Το Caffe al Bicerin με τη σπουδαία ιστορία και τη μακρά παράδοση αποτελεί –και όχι άδικα- ένα από τα εμβληματικότερα σύμβολα του Τορίνο.
CAFFE AL BIRECIN
Piazza della Consolata, 5
10122 Torino – Italia
www.facebook.com/HistoricCafesRoute
www.instagram.com/historiccafesroute
@historiccafesroute
* Πηγή φωτογραφιών https://historiccafesroute.com
*H στήλη «Βόλτα» στα Ιστορικά Καφέ του Κόσμου είναι μια συνεργασία των “Χ.Ν” και του Διεθνούς Πολιτιστικού Οργανισμού “Δρόμος Ιστορικών Καφέ”.
