“Capital Controls”

“Capital Controls”. Δεν το ’χαμε ξανακούσει ούτε γνωρίζαμε τι σημαίνει. Μπήκε ξαφνικά στη ζωή μας. Να ’χουμε τη δυνατότητα με ένα εξηντάρι την ημέρα να καλύψουμε από έξοδα συντήρησης μέχρι εξόφληση κάθε λογαριασμού. Για τους μυημένους, που γνωρίζουν σε βάθος τις ορολογίες και χειρίζονται άριστα το οικονομικό λεξικό της χρεοκοπίας, ο όρος σημαίνει “έλεγχος τραπεζικών εκροών”.
Κατά τη μαρξιστική έννοια “Κάπιταλ” είναι η κινητήρια δύναμη της αγοράς. Οι οικονομολόγοι της εποχής θεωρούν ότι η σημασία του κεφαλαίου δεν σχετίζεται με το χρήμα, αλλά είναι το ίδιο, σαν να λέμε “κεφαλαιουχικά αγαθά”, που χρειάζεται να καταναλωθούν για την παραγωγή άλλων αγαθών. Στην έννοια αυτή μπορεί να ενταχθεί κάθε σπόρος, που πρέπει να “καταναλωθεί”, να χωθεί στο χώμα για να βγάλει καρπό. Αυτό, λοιπόν, το κεφάλαιο θεωρείται κυρίως ως η “νομισματική έκφραση”, που αποτελεί την πεμπτουσία της εξουσίας.
Ποιος όμως σκέφθηκε αυτό το τεστ αντοχής, αλλά και ποιος διέταξε την επιβολή του; Υπήρχαν υπόνοιες επικείμενης δυσμενούς εξέλιξης κι έκαναν πρόβα να δουν πώς θα την αντιμετωπίσουν οι τράπεζες; Το ευρωπαϊκό ιερατείο, από δηλώσεις αρμοδίων, αρνήθηκε να κάνει τέτοιους ελέγχους σε ευρωπαϊκές οικονομίες με υψηλότατα χρέη για να μην αποκαλυφθούν οι αδυναμίες της Ε.Κ.Τ., στην οποία υπάγονται οι τράπεζες των χωρών της Ευρωζώνης και τις οποίες οφείλει να κρατά όρθιες. Εκαναν, όμως, μία πρόβα στην Κύπρο και παρά του ότι το κυπριακό με το ελληνικό θέμα διαφέρουν ριζικά, εφάρμοσαν σχέδιο κι εδώ, αφού διαμόρφωσαν συνθήκες, έτσι ώστε η επιβολή να καταστεί αναγκαίο κακό απ’ τις τοπικές Αρχές.
Το τεστ μπορεί να πέτυχε για τους Ευρωπαίους, αλλά για την Ελλάδα συνετέλεσε, ώστε η ύφεση να βαθύνει ακόμα περισσότερο, την ώρα της κορύφωσης της τουριστικής περιόδου. Στην καθημερινή ζωή των πολιτών τα “Capital Controls” μπήκαν πολύ απότομα. Με θρησκευτική ευλάβεια δίδονταν τα “εξηντάρια” κι αν δεν υπήρχαν “εικοσάρια”, έπαιρνες μόνο πενήντα την ημέρα. Και για να μην πηγαίνει να στήνεται στην ουρά ο πολίτης κάθε μέρα, το ελληνικό δαιμόνιο ανακάλυψε τρόπο να ελαττώσει το μαρτύριό του. Εβλεπες πλήθη στα ΑΤΜ στην κόψη του μεσονυχτίου να παίρνουν τη δόση της ημέρας και να περιμένουν υπομονετικά να γυρίσει το ρολόι ένα λεπτό, μετά τη 12η, για να πάρουν το εξηντάρι της επομένης.
Κράτησε το μαρτύριο τρεις εβδομάδες περίπου, για να μην ξεχάσουμε αυτό το καλοκαίρι του 2015, με τον ιουλιανό καύσωνα. Γιατί είδαν τα χάλια, την ταλαιπωρία του κόσμου, τις ζημιές του εμπορίου και την υστέρηση εσόδων του Δημοσίου και με Π.Ν.Π. βελτίωσαν αυτό το “τεστ αντοχής”, για να επιστρέψουμε κάπως στην ομαλότητα της ρευστότητας της αγοράς. Και πάλι οι πολίτες πλήρωσαν τη ζημιά. Του επέτρεψαν να πηγαίνει και μια φορά στις 7 ημέρες. Να “ρέει το χρήμα”(!) μέχρι 420 €, κάτι που ίσως κρατήσει και μήνες, γιατί “ουδέν μονιμότερον του προσωρινού”!
Ποιοι είναι πίσω απ’ αυτή την ιστορία; Μα οι πολιτικοί, που, δυστυχώς, όποιοι κι αν είναι, όταν γίνονται κυβέρνηση, είχαν την εντύπωση ότι είναι η απόλυτη εξουσία. Λάθος, γιατί δεν μπορούν να την ασκήσουν προς όφελος του πολίτη. Οι πραγματικοί εξουσιαστές σου βάζουν στο τραπέζι ένα πλάνο μέτρων, που εφάρμοσαν σε άλλες χρεοκοπημένες χώρες και σου λένε, αυτά θέλουμε. Κι εσύ διαλέγεις τα λιγότερο χειρότερα. Αυξάνεις την προκαταβολή φόρου ως 100% στον ελεύθερο επαγγελματία και δεν σε αφήνουν να βάλεις φόρο 8% στα ποσά πάνω από 500.000 €, ενώ μπαίνει Φ.Π.Α. 23% στα τρόφιμα, που ξέρουν ότι θ’ αγοράσει ο κόσμος, γιατί πρέπει να φάει! Αυτά είναι μέτρα ακροδεξιά, που προτάσσονται να εφαρμοστούν από κυβέρνηση της Αριστεράς. Εκεί φθάσαμε!