(2013 ΕΓΧ 134’)
Βιογραφία, βασισμένη σε αληθινά γεγονότα, αλλά και στο βιβλίο των Ρίτσαρντ Φίλιπς και Στέφαν Τέιτι: «A Captain’s Duty: Somali Pirates, Navy SEALS, and Dangerous Days at Sea»
Σκην.: Πολ Γκρίνγκρας Μουσ.: Χένρι Τζάκμαν Ηθ.: Τομ Χανκς, Κάθριν Κίνερ, Μπακχάντ Αμπντί, Μπαρκχάντ ΑμπντιραχμάνΜαχάτ Αλί
Η ιστορία μιας σύγχρονης πειρατείας, που αφηγείται το χρονικό της κατάληψης του αμερικανικού φορτηγού πλοίου «Maersk Alabama», το 2009, από Σομαλούς πειρατές και επικεντρώνεται στη σχέση ανάμεσα στον Κάπτεν Φίλιπς και τον Σομαλό ομόλογό του, που τον κρατά όμηρο. Οι δυο άντρες, εμπλέκονται σε μια σκληρή αντιπαράθεση, 145 μίλια μακριά από τις σομαλικές ακτές και βρίσκονται στο έλεος δυνάμεων που αδυνατούν να ελέγξουν…
Πρόκειται για μια συναισθηματικά φορτισμένη ιστορία, με πολλές και διαφορετικές προεκτάσεις, που ξεκινά από το Βερμόντ, εκεί όπου ο καπετάνιος αποχαιρετά την οικογένειά του για να σαλπάρει με ένα φορτηγό πλοίο, που μεταξύ άλλων μεταφέρει επισιτιστική βοήθεια.
Η ιδιαίτερη σκηνοθετική ματιά του Γκρίνγκρας καταγράφει μια αγωνιώδη, αλλά και εκλεπτυσμένη ταινία δράσης, για τις σύνθετες επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης. Από τις πρώτες της σκηνές, η ταινία πλέκει έναν πυκνό ιστό ανάμεσα σε δυο αντιπάλους, που βρίσκονται σε διαφορετικές γωνίες του πλανήτη, αλλά τελικά μοιάζουν να εξυπηρετούν το ίδιο σκληρό σύστημα. Από τη μια ένας συνηθισμένος Αμερικανός που τρέφει ανησυχίες για το επαγγελματικό μέλλον των παιδιών του, από την άλλη μια ντουζίνα Σομαλοί ψαράδες, που παλεύουν για μια θέση στην επιχείρηση πειρατείας, που στήνεται μπροστά στα μάτια τους.
Η κάμερα είναι στο χέρι, η ατμόσφαιρα δυσοίωνη, οι χαρακτήρες εγκλωβισμένοι και γύρω τους, ο ωκεανός απειλητικά κλειστοφοβικός. Ο Γκρίνγκρας, σκηνοθετεί με ακρίβεια και συνέπεια, διατηρώντας αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος, το οποίο κορυφώνεται με την αριστουργηματική ερμηνεία του Τ. Χανκς. Σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, η συνύπαρξη του διάσημου ηθοποιού με τους πρωτοεμφανιζόμενους και άπειρους Σομαλούς είναι υποδειγματική καθώς με την ευαίσθητη ερμηνεία του, σε καμία σκηνή δεν ‘μασκάρει’ την παράσταση, κάτι που ισχυροποιεί τη δημόσια εικόνα του στον χώρο και τον κατατάσσει ως έναν από σημαντικότερους ηθοποιούς της γενιάς του.
