Κύριε διευθυντά,
ό,τι δημοσιεύτηκε τον τελευταίο καιρό για τον θάνατο του Σήφη Βαλυράκη, δείχνει χωρίς αμφιβολία πως δολοφονήθηκε στα καλά καθούμενα από τον ένοπλο βαρκάρη. Έναν τύπο οπλισμένο, ετοιμοπόλεμο, ενώ ο Σήφης ανυποψίαστος ψάρευε στα νερά της Χαλκίδας.
Κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί πως αυτό το θηρίο, αυτός ο ψυχωμένος Χανιώτης, Κρητικός, θα ‘χε αυτό το άδικο τέλος. «Όταν πεθαίνουν παλικάρια σαν τον Μήτρο, πεθαίνει ολόκληρη η ζωή», έγραφε κάπου ο Παλαμάς. Όταν πεθαίνουν παλικάρια σαν τον Σήφη, πεθαίνει ολόκληρη η Κρήτη, λέω εγώ.
Τον γνώρισα τα μαύρα χρόνια των επίορκων συνταγματαρχών. Ζούσα τότε στη Σουηδία όπου υπηρετούσα την Αντίσταση κατά της Χούντας από τις γραμμές του ΠΑ.Μ. (Πατριωτικού Μετώπου). Ήμουνα γραμματέας της οργάνωσης στην Σκανδιναβία. Τότε μάθαμε πως τον Σήφη τον συνέλαβε το καθεστώς του Χότζα στην Αλβανία, όπου ο ψυχωμένος Κρητικός είχε φτάσει κολυμπώντας αφού δραπέτευσε από τις φυλακές της Κέρκυρας που ήταν δεσμώτης της δικτατορίας.
Οι Αλβανοί που τον συνέλαβαν, δεν πίστευαν πως ένας άνθρωπος είχε τόσες δυνάμεις, φυσικές και ψυχικές, να περάσει κολυμπώντας από την Ελλάδα στην Αλβανία. Τον θεώρησαν πράκτορα και σε κάθε περίπτωση ύποπτο.
Εμείς, οι Έλληνες της Σουηδίας κινητοποιηθήκαμε σύμπαντες. Σαν γραμματέας του ΠΑ.Μ. εγώ, μαζί με τον Παναγιώτη Πέτρουλα, ένα στέλεχος των Μαοϊκών της Σουηδίας, που είχαν σχέση καλή με το καθεστώς του Χότζα, πήγαμε στην Πρεσβεία των Τυράννων στη Στοκχόλμη κι εξηγήσαμε πως ο Βαλυράκης ήταν αντιστασιακός και όχι πράκτορας.
Ο Παναγιώτης Πέτρουλας, ήταν αδερφός του Σωτήρη Πέτρουλα, με σπουδές στην τότε Σοβ. Ένωση. Η επίσκεψή μας αυτή στην Πρεσβεία σε συνδυασμό με τις κινητοποιήσεις των άλλων ελληνικών οργανώσεων είχαν σαν αποτέλεσμα να ελευθερωθεί ο Βαλυράκης.
Ο Σήφης, όταν ελευθερώθηκε από τους Αλβανούς και ήρθε στην Στοκχόλμη είχε τεράστια προβλήματα. Τον είχε πειράξει η περιπέτεια που είχε περάσει. Ένας άλλος Έλληνας αντιστασιακός, ο Γιώργος Τσοκάνης, τον βοήθησε όπως μπορούσε και τον εγκατέστησε στο σπίτι του Τάκη Αγγελή και της δημοσιογράφου συζύγου του, στη Σόλνα της Στοκχόλμης.
Ένας από τ’ αδέρφια του Σήφη, ήρθε από την Ελλάδα στο σπίτι μας στη Στοκχόλμη και μου ζήτησε να τον πάω εκεί που εφιλοξενείτο ο Σήφης.
Τηλεφώνησα εγώ στον Αγγελή, και έφερα σε επαφή τα δυο αδέρφια. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Έπεσε η Χούντα, γίνανε εκλογές στην Ελλάδα, τις κέρδισε το ΠΑΣΟΚ του Παπανδρέου κι ο Σήφης γίνηκε υπουργός. Την τελευταία φορά που τον συνάντησα μαζί με τη γυναίκα του ήταν στις “Μούσες” στο παλιό Λιμάνι μαζί με τον Σωκράτη και ήπιαμε τα ούζα μας.
Θεωρώ πως ο Δήμος Χανίων έχει υποχρέωση να δώσει το όνομα του Σήφη Βαλυράκη στο δρόμο που βρίσκεται το πατρικό του σπίτι. Είναι τιμή στον δήμο Χανίων να έχει τέτοιους ψυχωμένους δημότες. Να ονοματίσει το δρόμο που ζούσε ο Βαλυράκης με το όνομα του Σήφη.
Γιαμαλάκης Ερρίκος
συνταξιούχος πανεπιστημιακός δάσκαλος
Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
Πολύ ωραίο το άρθρο του κου Γιαμαλάκη. Έτσι ακριβώς είναι.
Άμεσα ο δήμος Χανίων πρέπει να δώσει το όνομα του Σήφη Βαλυράκη στο δρόμο αυτό ή έστω σε έναν άλλο κεντρικό. (Αν και ο σημερινός δήμαρχος δεν φαίνεται να έχει την πολιτική υπόσταση αλλά κυρίως τη βούληση για τέτοιες πρωτοβουλίες)
Ο Σήφης Βαλυράκης αποτέλεσε κεφάλαιο για το νομό και τιμή για την Δημοκρατική Παράταξη.