«Εξέγερση νέων, με κέντρο, λόγω, έργω και τόπω το Πολυτεχνείο. Εδώ Πολυτεχνείο, νεανικές φωνές από τα μεγάφωνα».
Μετά 41 χρόνια, Δευτέρα, 6 το απόγευμα, προσκλητήριο κάλεσμα θύμησης του ιστορικού γεγονότος, του Πολυτεχνείου. Συγκεντρώσεις δύο, την ίδια ώρα, σε διαφορετικούς τόπους, πλατεία της Δημοτικής Αγοράς, πλατεία 1866. Να τιμήσουμε και να διδαχθούμε από την τόλμη και την αποφασιστικότητα των νέων να μετατρέψουν τη σκλαβιά σε ελευθερία όλοι μαζί. Να γκρεμίσουν το καθεστώς της επιβολής και να χτίσουν το κράτος της προοπτικής όλοι μαζί. Τότε και τώρα συνένωση της οικονομικής ολιγαρχίας σε βάρος των λαών είχαμε και έχουμε. Τότε στο Πολυτεχνείο επικράτησε η παντοδυναμία της λαϊκής συνένωσης.
Ετσι, νίκησαν την ανθρωποφαγία της ολιγαρχίας και άνοιξαν τον δρόμο της ανθρωπολατρίας. Τώρα, γιατί η συνένωση ανήκει στο παρελθόν και τη θέση της έλαβε η διάσπαση των λαϊκών στρωμάτων; Οικονομικές ήταν και παραμένουν να είναι οι αιτίες των συγκρούσεων των λαϊκών στρωμάτων με την πλουτοκρατία. Τότε και τώρα οι ξένες δυνάμεις της οικονομικής αυτοκρατίας συνεργάστηκαν και συνεργάζονται με την ελληνική οικονομική ολιγαρχία. Τότε έκαναν χρήση του στρατού για να επιβάλουν τα δικά τους οικονομικά και εθνικά συμφέροντα, που επί μια 7ετία ο λαός υπέφερε τα δεινά. Τώρα κάνουν χρήση των δικών τους οικονομικών δυνάμεων, μέσω δανεισμών και βρίσκουν δικούς τους ανθρώπους από το πολιτικο-κομματικό στρατόπεδο και με τον εξοπλισμό της τεχνικής – πολιτικής παραπλάνησης του απλού κόσμου εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους.
Η οικονομική ολιγαρχία αφήνει στην άκρη τις επιμέρους διαφορές προκειμένου να παραμείνει στην κορυφή της συσσώρευσης του οικονομικού πλούτου. Οι λαϊκές δυνάμεις για την ανατροπή της πολιτικής εξυπηρέτησης των αδίστακτων οικονομοφάγων, αντί ενωμένες, διασπασμένες δίνουν τις μάχες των. Ενώ γνωρίζουν ότι ο λαός ενωμένος ποτέ νικημένος. Γιατί; Ας αναρωτηθούν οι διαφορετικότητες της λογικής του παραλογισμού.