» Αναφορές σε εκδήλωση στα Χανιά
Υπαρκτό πρόβλημα είναι η ηθική παρενόχληση στους χώρους εργασίας αλλά το ποσοστό καταγγελιών δεν είναι υψηλό. Αυτό επισημάνθηκε στο περιθώριο εργαστηρίου για το συγκεκριμένο θέμα που πραγματοποιήθηκε χθες στο Εργατικό Κέντρο Χανίων. Οπως ανέφερε στα “Χ.ν.” ο σύμβουλος απασχόλησης στο Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ (περιφερειακό παράρτημα Κρήτης), Μάνος Πετράκης, «στην Κρήτη και γενικότερα πανελλαδικά δεν μπορούμε να μιλήσουμε για πολλές καταγγελίες. Η τελευταία ετήσια έκθεση του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας με πραγματικούς αριθμούς έδειξε ότι ο αριθμός των καταγγελιών που φτάνουν και σε εκδίκαση εργατικών διαφορών ήταν το 2023 κάτω από 200 πανελλαδικά. Αυτό από μόνος του μας λέει πολλά. Οι καταγγελίες δεν είναι πολλές. Και το ερώτημα είναι γιατί. Εδώ οι απαντήσεις είναι πολλές γιατί το ίδιο το φαινόμενο είναι πάρα πολύ σύνθετο. Μία εξήγηση έχει να κάνει με το γεγονός ότι συνήθως τα περιστατικά ψυχολογικής βίας, δηλαδή ηθικής παρενόχλησης στους χώρους εργασίας, είναι ένα φαινόμενο σε κλειστές πόρτες. Γεγονός που δυσκολεύει την καταγγελία. Δεν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία. Οπότε αυτό δυσκολεύει τη διαδικασία απόδειξης του φαινομένου. Από εκεί και πέρα, είναι προφανώς ο φόβος που έχει να κάνει κατά κύριο λόγο με το τι θα πάθω εάν καταγγείλω το φαινόμενο αυτό».
Ο ίδιος σημείωσε ότι «συνήθως έχουμε στο μυαλό μας ότι η παρενόχληση γίνεται από έναν ιεραρχικά ανώτερο. Η ηθική παρενόχληση δεν έχει μόνο σαν θύτη τον εργοδότη αλλά έχει γενικότερα και άτομα τα οποία έχουν μια κυρίαρχη θέση στον χώρο. Μπορεί να είναι ένας παλιός συνάδελφος ή κάποιος ειδικευμένος υπάλληλος ή ακόμα και συναδελφός μας ο οποίος ανήκει σε μια κυρίαρχη ομάδα. Ενας άνθρωπος ο οποίος είναι από διαφορετική εθνοτική ομάδα είναι πολύ εύκολο να γίνει στόχος». Επίσης ανέφερε ότι «η ηθική παρενόχληση είναι η μορφή εκείνη ψυχολογικής παρενόχλησης η οποία γίνεται με διάφορους τρόπους και διαχειρίζεται και τη σεξουαλική παρενόχληση» και ότι οι «παράγοντες ηθικής παρενόχλησης έχουν να κάνουν με τον τρόπο που είναι οργανωμένο το ίδιο το εργασιακό περιβάλλον», όπως όταν σε ένα περιβάλλον «κυριαρχεί ο ανταγωνισμός, μια κουλτούρα όπου έχουμε την ανοχή του θύματος προς το θύτη, ελλιπείς μηχανισμούς και τη μη παρέμβαση της διοίκησης σε περιστατικά βίας και παρενόχλησης όπως και η μη κατάρτιση των μηχανισμών πρόληψης της ηθικής παρενόχλησης».
