» Τεχνολογίες απορρύπανσης και φυσικά “βιοφίλτρα”
Πάνω σε τεχνολογίες απορρύπανσης, αντιμετώπισης των πλαστικών μέσα στη θάλασσα αλλά και χρήση φυσικών “βιοφίλτρων” εργάζονται υποψήφιοι διδάκτορες στο Tμήμα Χημικών Μηχανικών στο Πολυτεχνείο Κρήτης, που χθες στο πλαίσιο του “3ου Συνεδρίου Υπ. Διδακτόρων” παρουσίασαν ένα μέρος της δουλειάς τους.
Μοντέλα και τεχνικές για τα επεξεργασμένα αστικά λύματα, μελέτη των νανοσωματιδίων, φωτοχημικές διεργασίες και δεκάδες άλλες εφαρμογές αναδείχθηκαν στο πλαίσιο του συνεδρίου.
ΜΙΚΡΟΠΛΑΣΤΙΚΑ
Χαρακτηριστική η διδακτορική εργασία της Kατερίνας Καρκανοραχάκη υποψήφιας διδάκτωρ στο Πολυτεχνείο Κρήτης στη Σχολή Χημικών Μηχανικών για την αντιμετώπιση των πλαστικών και μικροπλαστικών στη θάλασσα και πως αυτά επιδρούν με το υδάτινο περιβάλλον και τις κοινότητες σε αυτό. «Κάναμε μια παρακολούθηση του φαινομένου του θρυμματισμού των πλαστικών μέσα στη θάλασσα σε μικροπλαστικά και νανοπλαστικά. Αυτά έχουν πολύ πιο έντονες επιδράσεις στους θαλάσσιους οργανισμούς σε σύγκριση με τα μεγαλύτερα σε όγκο πλαστικά και υπάρχει μεγάλη δυσκολία στη συγκέντρωση τους λόγω τους μεγέθους τους. Είδαμε πως κινούνται όλα αυτά μέσα στην υδάτινη στήλη και πόσο εύκολη ή δύσκολη θα ήταν η συλλογή τους σε ένα μελλοντικό χρόνο. Το τελευταίο που μελετήσαμε ήταν οι κοινότητες που μπορούν να αναπτυχθούν πάνω στα πλαστικά με απώτερο σκοπό να εντοπίσουμε τους οργανισμούς που θα μπορούσαν να διασπάσουν το πλαστικό» ανέφερε στα “Χ.ν.” η κ. Καρκανοραχάκη. Η μελέτη της έγινε τόσο σε εργαστήριο, όσο και στο πεδίο και συγκεκριμένα στον κόλπο της Σούδας.
ΘΑΛΑΣΣΙΟ ΕΡΜΑ
Η αντιμετώπιση των οργανισμών που μπορούν να διακινηθούν από το ένα οικοσύστημα στο άλλο μέσα από το έρμα που μεταφέρουν τα πλοία ερευνήθηκε από την
Πετρούλα Σερίδου υπ. Διδάκτωρα και αυτή στο Πολυτεχνείο Κρήτης. «Η διαχείριση του έρματος γίνεται με διάφορους τρόπους και μια από αυτές είναι ο οζωνισμός που εξοντώνει τους παθογόνους οργανισμούς. Εργάστηκα πάνω στην τεχνολογία των νανοφυσαλίδων ( μικροσκοπικές σφαιρικές φυσαλίδες με διάμετρο κάτω από 1 μm, οι οποίες παρουσιάζουν σημαντικές ιδιότητες όπως το μέγεθος και η σταθερότητα τους) και πως αυτές μπορούν να παραμείνουν στο νερό για μεγάλο διάστημα για να ενισχύσουμε την απολυμαντική τους δράση για να δούμε αν η διαδικασία του οζωνισμού έχει καλύτερη απόδοση» είπε η κ. Σερίδου συμπληρώνοντας παράλληλα πως «η χρήση νανοφυσαλίδων όζοντος φαίνεται να αποδίδει καλύτερα καθώς επιτυγχάνεται μεγαλύτερη απόδοση απολύμανσης (CFU-inactivated/mg ozone) στις διαφορετικές αλατότητες και να ενισχύει του χρόνο ημιζωής των οξειδωτικών που δημιουργούνται από την αντίδραση του όζοντος με το θαλασσινό νερό.
Eπιπλέον, έχει μελετηθεί σε εργαστηριακή κλίμακα η εφαρμογή των νανοφυσαλίδων οξυγόνου στην αποδόμηση υδρογονανθράκων σε τεχνητούς υγροβιότοπους καθώς και στην βιοεξυγίανση ρυπασμένων εδαφών με αντιμόνιο».
ΣΦΟΥΓΓΑΡΙΑ-ΒΙΟΦΙΛΤΡΑ
Η χρήση σπόγγων ως δυνητικά βιοφίλτρα για την αποκατάσταση ρυπασμένων μονάδων ιχθυοκαλλιέργειας ήταν το αντικείμενο της εργασίας της Δέσποινας Βαραμογιάννη- Μαμάτση απόφοιτη του τμήματος χημικών μηχανικών στο ΕΜΠ που συνεχίζει με το διδακτορικό της στο Πολυτεχνείο Κρήτης.
Στο πλαίσιο του προγράμματος “spinaqua” η φοιτήτρια συνέλεξε σπόγγους από το Σταυρό και τη Σούδα και τους εγκλιμάτισε στις εγκαταστάσεις του ΕΛΚΕΘΕ στο Ηράκλειο.
«Σε ελληνικό επίπεδο δεν έχουν χρησιμοποιηθεί οι σπόγγοι ως βιοφίλτρα, έχουν γίνει κάποιες απόπειρες στη Ν. Ζηλανδία, τον Καναδά και σε άλλες περιοχές . Όμως δεν είναι τόσο μεγάλη η ανάπτυξης τους καθώς για την ίδια εργασία έχουν χρησιμοποιηθεί περισσότερο τα μακροάλγη (φύκια). Οι σπόγγοι έχουν μια ιδιαίτερη ικανότητα να τρέφονται φιλτράροντας το νερό και συγκρατώντας ταυτόχρονα σωματίδια (βακτήρια, φυτοπλαγκτόν) και διαλυτά οργανικά κομμάτια, περιττώματα από τα ψάρια αλλά και υπολείμματα τροφής. Έτσι μειώνεται το οργανικό φορτίο σε μια υδατοκαλλιέργεια» μας είπε η ερευνήτρια, αναλύοντας στη συνέχεια το πως μελέτησε τη δυνατότητα των σφουγγαριών να φιλτράρουν ή να απορροφούν σωματίδια και οργανικούς ρύπους ανάλογα το είδος και το μέγεθος τους.
