Γυρίστε το χρόνο αρκετά χρόνια πίσω. Πώς φανταζόσασταν ότι θα ‘ναι σήµερα ο τόπος µας όταν ήσασταν παιδιά; Τι σας έλειπε και ποιες ασχήµιες και προβλήµατα θέλατε να διορθώσετε;
Υποκειµενικό ερώτηµα, θα πει κανείς. Στην περίπτωση των Χανίων όµως, τα πράγµατα είναι ξεκάθαρα και αντικειµενικά.
“Καθρέφτης” του προβλήµατος η ειδησεογραφία, όπως αποτυπώνεται στις σηµερινές σελίδες των ‘‘Χανιώτικων νέων’’.
Ζούµε σε ένα τόπο που στο 2025 δεν έχει καταφέρει ακόµη να εξασφαλίσει την προστασία για τις ευαίσθητες περιβαλλοντικά περιοχές. Έπρεπε για παράδειγµα να “γονατίσει” το Λαφονήσι για να ληφθούν τα πρώτα µέτρα, ενώ για τους πυλώνες στα Λευκά Όρη καθόµαστε και… διαπραγµατευόµαστε αν πρέπει ή όχι να τους εγκαταστήσουµε.
Να πιάσουµε και τις υποδοµές; Την ώρα που στο εξωτερικό υλοποιούν οδικά έργα µε ενεργειακές καινοτοµίες και παράλληλα δίκτυα σταθερής τροχιάς, εδώ παλεύουµε να σχεδιάσουµε ένα στοιχειώδη αυτοκινητόδροµο. Όσο για τα χάλια των κάθετων αξόνων και του συνόλου του επαρχιακού οδικού δικτύου, τι µπορεί να ελπίζει κανείς όταν µέσα στο κέντρο των Χανίων συναντάς τριτοκοσµικούς δρόµους, µε κατεστραµµένους κυβόλιθους που παίζουν µε τα νεύρα και τα… όρια της τύχης των δικυκλιστών.
Να πιάσουµε και όσα επισηµαίνει η Ένωση Ξενοδόχων; Αεροδρόµιο χωρίς ραντάρ, µε τραγική οδική πρόσβαση, νότιος άξονας χωρίς λιµενικές υποδοµές, κάθε χρόνο περισσότεροι τουρίστες µε… λιγότερο νερό και ανεπαρκείς βιολογικούς καθαρισµούς.
Μη συνεχίσουµε να “σκαλίζουµε” γιατί είναι ατέλειωτος ο κατάλογος. Από τα µαθήµατα σε κοντέινερ, µέχρι τις ελάχιστες παιδικές χαρές, τις υποδοµές για τα ΑµεΑ και άλλα πολλά.
Κερασάκι στην τούρτα; Η µεγαλύτερη ντροπή του τόπου µας. Η προκλητική αδιαφορία για την εξεύρεση χώρου που θα στεγάσει τους θησαυρούς του Ιστορικού Αρχείου Κρήτης.
Στην περίπτωση αυτή βρίσκεται και η απάντηση στο «πού πήγαν όσα περιµέναµε να γίνουν στα Χανιά µικροί;»: Όταν δεν σέβεσαι το παρελθόν σου, δεν µπορείς να σχεδιάσεις το µέλλον σου.
