Κάποτε µπήκαν στον κόσµο των εξαρτήσεων, έζησαν στο σκοτάδι αλλά, τελικά, κατάφεραν µέσα από τη δική τους θέληση και τη βοήθεια του ΚΕΘΕΑ Αριάδνη στα Χανιά να απεξαρτηθούν και να βγουν στο φως.
Τώρα, µε ανθρωπιά και όµορφα συναισθήµατα, βοηθούν άλλους ανθρώπους να βγουν από τον σκοτεινό κόσµο των εξαρτήσεων.
Τρεις από αυτούς τους ανθρώπους οι οποίοι είναι, σήµερα, µέλη του Συλλόγου Αποφοίτων του ΚΕΘΕΑ µοιράστηκαν µε τα “Χανιώτικα νέα” τις δικές τους ιστορίες.
Ιστορίες που δείχνουν ότι, όσο κι αν φαίνεται δύσκολο, όταν υπάρχει θέληση και αποφασιστικότητα, η απεξάρτηση είναι εφικτή και που αναδεικνύουν το σηµαντικό έργο που επιτελεί το ΚΕΘΕΑ και στα Χανιά.
«Σανίδα σωτηρίας το ΚΕΘΕΑ»
«Το ΚΕΘΕΑ για εµένα ήταν η σανίδα σωτηρίας στη µέση του πελάγους», µας λέει ο Γιάννης Φρ. και επισηµαίνει ότι το “κλειδί” για τη φυγή από την εξάρτηση, «είναι στο µυαλό µας».
Ο Γιάννης Φρ., είναι σήµερα 59 χρονών. Ξεκίνησε τη χρήση ουσιών σε µικρή ηλικία αλλά µπόρεσε να απεξαρτηθεί όταν το αποφάσισε και εδώ και πέντε χρόνια είναι απόφοιτος του ΚΕΘΕΑ του οποίου η βοήθεια ήταν πολύτιµη.
Ο ίδιος περιγράφει στα “Χανιώτικα νέα”:
«Είµαι 59 ετών, απόφοιτος εδώ και πέντε χρόνια του ΚΕΘΕΑ ΑΡΙΑ∆ΝΗ στα Χανιά. Με τις ουσίες ξεκίνησα από πολύ µικρός, από ηλικία 14 χρονών, όπου ξεκίνησα να δουλεύω σαν βοηθός σερβιτόρου στο λιµάνι. Πιο πολύ από περιέργεια και από µαγκιά, καπνίζαµε κανένα τσιγάρο πού και πού. Το τσιγάρο πού και πού, έγινε σε καθηµερινή βάση και στη συνέχεια, πολλές φορές την ηµέρα. Μετά, έγινε από το πρωί µέχρι το βράδυ να θες να “πίνεις” για να είσαι σε µία κατάσταση ευθυµίας. Μετά, έγινε ανάγκη. Οταν πλέον δεν µπορούσε να προσφέρει τα ίδια συναισθήµατα το τσιγάρο, πέρασα και σε άλλα ναρκωτικά. Σε ηλικία 19 χρονών περίπου που ήµουν φοιτητής στη Θεσσαλονίκη, ξεκίνησα να κάνω περιστασιακή χρήση κοκαίνης, LSD και σε αµφεταµίνες, δηλαδή διάφορα χάπια όπως “έκσταση”, τα οποία τα συνδύαζα µε πάρτι, µε εξόδους, µε παρέες. Μετά, άρχισαν πλέον και αυτά να µην µου φτάνουν. Ξεκίνησα την ηρωίνη (καπνιστή) η οποία δεν µου άρεσε όµως σαν ναρκωτικό. ∆εν µου έκανε καλό φτιάξιµο και ξαναγύρισα στην κάνναβη και στο αλκοόλ. Πολύ αλκοόλ, πολύ κάνναβη. Ωσπου στο τέλος έφτασα σε µια ηλικία όπου πλέον ότι και αν έπινα, ήµουν στην ίδια κατάσταση και δεν µπορούσα να βρω ικανοποίηση σε τίποτα. Το αποκορύφωµα και ο παράγοντας ο οποίος µε οδήγησε στο ΚΕΘΕΑ ήταν η απόρριψη από τη µεγάλη µου κόρη η οποία µου δήλωσε ότι δεν θέλει να µε ξαναδεί γιατί είµαι χρήστης και είµαι άρρωστος. Εγώ µέχρι τότε δεν δεχόµουν ότι είµαι άρρωστος. ∆εχόµουν ότι κάνω κάτι το οποίο µε βοηθάει για να είµαι καλά, για να είµαι κοινωνικός, για να προσφέρω στον κόσµο κ.λ.π.. ∆εν το είχα δει ποτέ σαν αρρώστια. Τότε συνειδητοποίησα ότι µπορεί να έχει και δίκιο. Προσπάθησα µόνος µου να διακόψω. Το αποτέλεσµα ήταν να µην παίρνω ναρκωτικά και να πίνω πάρα πολύ αλκοόλ. Σαν υποκατάστατο λειτουργούσε το αλκοόλ. Ελεγα ότι µπορεί να διακόψω για ένα µήνα αλλά σε αυτόν τον µήνα έπινα υπερδιπλάσιας ποσότητα αλκοόλ από ότι έπινα συνήθως. Εκανα διάφορες προσπάθειες µόνος µου ώσπου στο τέλος κατάλαβα ότι δεν µπορώ να το κόψω µόνος µου και ότι χρειάζοµαι βοήθεια γιατί πραγµατικά το µυαλό µου είχε αρρωστήσει και είχε κολλήσει».
Πώς τελικά πήρε την απόφαση να απευθυνθεί στο ΚΕΘΕΑ; Ο ίδιος εξηγεί:
«Για το ΚΕΘΕΑ άκουσα σε µία διαφήµιση στο ραδιόφωνο όπου έλεγε ότι τα ραντεβού είναι άµεσα, ότι δεν χρειάζονται χρήµατα και οι υπηρεσίες είναι δωρεάν και έκλεισαν ραντεβού. Πήγα την πρώτη φορά. Αυτά που µου έλεγαν δεν µου άρεσαν και ξαναγύρισα στη χρήση. Μετά από τρεις µήνες, σε ηλικία 50 ετών, κατάλαβα ότι η χρήση δεν µε οδηγεί πουθενά, ξαναγύρισα στο ΚΕΘΕΑ όπου έµεινα στο πρόγραµµα και µετά από 4 χρόνια αποφοίτησα επιτυχώς και από τότε είµαι καθαρός. ∆εν πίνω αλκοόλ, δεν καπνίζω τσιγάρο και, γενικώς µπορώ να πω ότι η ζωή µου έχει αλλάξει µε 180 µοίρες στροφή».
Για το αν ήταν εύκολο να βρει απαγορευµένες ουσίες, απάντησε: «Οπως πας στο περίπτερο και αγοράζεις τσιγάρα».
Για το αν είχε µπελάδες µε την Αστυνοµία σηµείωσε:
«Μία δύο φορές είχαµε κάτι προβλήµατα αλλά όχι ιδιαίτερα. Και οι ίδιοι οι αστυνοµικοί καταλαβαίνουν ότι είσαι χρήστης και αν δεν υπάρχει σκοπός το κέρδος και το εµπόριο δεν σε τραβολογάνε. ∆ηλαδή και οι ίδιοι καταλαβαίνουν ότι είσαι άρρωστος και σε αφήνουν στην ησυχία σου».
Εν τέλει για τη βοήθεια που του παρείχε το ΚΕΘΕΑ τονίζει:
«Το ΚΕΘΕΑ για εµένα ήταν η σανίδα σωτηρίας στη µέση του πελάγους. Η βοήθεια για εµένα ήταν ανεκτίµητη. Προσπαθώ να βοηθήσω και άλλους ανθρώπους να ξεφύγουν από αυτό µε τη στάση ζωής µου. Γενικότερα, το ΚΕΘΕΑ µας έχει δώσει µια ώθηση στο να γίνουµε καλύτεροι άνθρωποι και να προσφέρουµε στην κοινωνία όσο µπορούµε περισσότερο».
Το µήνυµά του για τα νέα παιδιά που παίρνουν ουσίες και επιθυµούν να βγουν από αυτόν τον δρόµο;
«Το κλειδί είναι στο µυαλό µας. Το µυαλό µας θα πάρει την απόφαση να διακόψει αυτόν τον φαύλο κύκλο που σε βάζει όχι µόνο στο περιθώριο αλλά σε σκοτώνει και σωµατικά. Ολο το µυστικό είναι το να θες. Αµα θέλεις και δεχτείς την κατάστασή σου, µπορείς να πάρεις βοήθεια και µπορείς να αλλάξεις, σε οποιαδήποτε ηλικία και να ΄σαι, η νέος ή µεσήλικας ή ακόµα και ηλικιωµένος».
«Να δώσουν ευκαιρία στον εαυτό τους»
Με σκοπό να βοηθήσει έναν άλλον άνθρωπο από το περιβάλλον της, η Μαίρη Τ., 28 χρόνων, απευθύνθηκε στο ΚΕΘΕΑ στα Χανιά και, τελικά, κατάφερε να σταµατήσει η ίδια τη χρήση κάνναβης.
«Μου είπαν ότι ο µόνος τρόπος για να τον βοηθήσω είναι να είµαι το καλύτερο παράδειγµα για αυτόν», µας λέει η ίδια.
«Ξεκίνησα», αναφέρει, «τη χρήση όταν (το 2018) είχα ανέβει για πρακτική στην Αθήνα – τελείωνα τότε τη σχολή µου (Μηχανολόγος – Μηχανικός). Εκεί, η µόνη παρέα που είχα, ήταν ένα ζευγάρι, που έκανε χρήση κάνναβης, οπότε ξεκίνησα και εγώ σιγά – σιγά. Οταν γύρισα στα Χανιά, ξεκίνησα να ζητάω την κάνναβη. Τη βρήκα εύκολα, κυρίως σε κοινές παρέες. Και από εκεί µετά ψάχνεις και βρίσκεις, είναι πάρα πολύ εύκολο. ∆εν είχα καταλάβει ότι είχα κάποιο πρόβληµα. Ηµουν λειτουργική, είχα τη δουλειά µου. Πίστευα ότι ήταν πολύ καλά τα πράγµατα. Ο λόγος που πήγα στο ΚΕΘΕΑ ήταν για άλλο άτοµο το οποίο θεωρούσα ότι είχε µεγαλύτερο πρόβληµα εξάρτησης από εµένα. Απευθύνθηκα στο ΚΕΘΕΑ για το άλλο άτοµο. Εγώ θεωρούσα ότι είµαι εντάξει. Πήγα λοιπόν. Τους είπα ότι κάνω χρήση κάνναβης αλλά εγώ είµαι εντάξει. Μου είπαν ότι δεν µπορώ να κάνω κάτι για να βοηθήσω τον άνθρωπο που θέλω και ότι ο µόνος τρόπος για να τον βοηθήσω είναι να είµαι το καλύτερο παράδειγµα για αυτόν. Οπότε πρέπει να ξεκινήσω από τον εαυτό µου. Εγινα έξαλλη. Θύµωσα πάρα πολύ. Θυµάµαι χαρακτηριστικά ότι πήρα τηλέφωνο την κολλητή µου και της είπα: “∆εν το πιστεύω, µου είπαν εµένα ότι έχω πρόβληµα που εγώ δεν έχω”. Θύµωσα πάρα πολύ. Ξαναπήγα όµως. Και κάπως έτσι ξεκίνησα. Οχι τόσο συνειδητά για εµένα. Γιατί εγώ στο µυαλό µου είχα ότι πάω να βοηθήσω το άτοµο αυτό. Στην πορεία κατάλαβα το πόσο σηµαντικό ήταν αυτό για εµένα».
Η ίδια σηµειώνει: «Είχα δοκιµάσει σχεδόν απ΄όλα, εκτός από ηρωίνη. Την κάνναβη τη διάλεξα κυρίως γιατί ήταν εύκολο να τη βρω, ήταν οικονοµική σε σχέση µε τα άλλα και ο λόγος ήταν ότι ξεχνούσα τα προβλήµατά µου. Για να σταµατήσω χρειάστηκε του ΚΕΘΕΑ η παρέµβαση. Μου είπαν: έρχεσαι εδώ, έχουµε ένα συγκεκριµένο πλαίσιο µέσα στο οποίο σε ανυποψίαστο χρόνο µπορούµε να σου κάνουµε drag test. Καταλαβαίνεις ότι αν βγεις θετική, δεν µπορείς να είσαι σε οµάδα. Φεύγεις από την οµάδα. Μπορείς να συνεχίσεις αν θες να ξανακάνεις αίτηµα να κάνουµε προσωπικές συνεδρίες, αλλά την οµάδα σου δεν µπορείς να την έχεις. ∆ηλαδή, υπήρχε αυτή η προϋπόθεση για εµένα».
«∆εν δυσκολεύτηκα να σταµατήσω γιατί ένιωσα ότι στο ΚΕΘΕΑ είχα µια οικογένεια, ένιωσα στήριξη. Αµέσως έδειξα εµπιστοσύνη. Η εµπιστοσύνη είναι το πιο σηµαντικό πράγµα».
«Σταµάτησα (την κάνναβη) µετά από ενάµιση µήνα που έκανα προσωπικές συνεδρίες και µπήκα στην οµάδα. Για να µπεις στην οµάδα η προϋπόθεση είναι να είσαι καθαρός. Αποφοίτησα πέρυσι».
Ως µέλη του Συλλόγου Αποφοίτων, όπως µας λέει, «κυρίως στηρίζουµε την οµοσπονδία του ΚΕΘΕΑ και ό,τι αποφάσεις παίρνει ο Σύλλογος γιατί, όπως εµείς βοηθηθήκαµε από εκεί, θεωρούµε ότι και εµείς µπορούµε να βοηθήσουµε νέα παιδιά και είναι πολύ σηµαντικό», τονίζει.
Το µήνυµά της για ανθρώπους που είναι µέαα στις ουσίες;
«Θέλω να παροτρύνω τα άτοµα που είναι µέσα στις ουσίες, έστω κι αν είναι λειτουργικά, να προσπαθήσουν να δουν καθαρά τον εαυτό τους, να δώσουν ευκαιρία στον εαυτό τους και όταν λέω καθαρά, εννοώ αποχή και στη συνέχεια αλλαγή τρόπου ζωής».
«Το ΚΕΘΕΑ µου έδειξε τον δρόµο»
Ο ∆ηµήτρης Π. είναι µέλος του Συλλόγου Αποφοίτων του ΚΕΘΕΑ, απόφοιτος από την οµάδα του τζόγου.
Του ζητάµε να µας πει τη δική του ιστορία.
«Οι ιστορίες είναι πάντα παρόµοιες. Θα πω ότι είµαι ο ∆ηµήτρης και είµαι καλά. Για να σου πω την ιστορία µου, θα πρέπει να πω τι είναι η εξάρτηση κατ αρχάς. Η εξάρτηση, λοιπόν, είναι η λανθασµένη απάντηση όλων µας σε προβλήµατα είτε κοινωνικά, είτε ψυχικά, είτε οικονοµικά που ο εκάστοτε αντιµετωπίζει. Εποµένως, είναι µια ασυνείδητη ή συνειδητή επιλογή και όχι µια αρρώστια που κάπου την κολλήσαµε και δεν θεραπεύεται».
Ο ίδιος πέρασε από κάθε µορφή τζόγου.
«Πέρασα από όλα. Οταν είσαι σε αυτή τη φάση δοκιµάζεις τα πάντα. Οτιδήποτε σου δηµιουργεί ανδρεναλίνη. Οτιδήποτε υπήρχε είχε δοκιµαστεί. ∆εν είχα ένα συγκεκριµένο παιγνίδι. Επαιζα γύρω στα 6- 7 χρόνια. Κανείς δεν καταλαβαίνει ότι έχει θέµα εκείνη τη στιγµή. Πρέπει να υπάρχει παρέµβαση από κάποιον άλλον. Για εµένα υπήρχε η πρώην συζυγός µου που έκανε αυτή την παρέµβαση. Αυτή ήταν το µέσο. Αλλά, το όχηµα στη δικιά µου πορεία ήταν το ΚΕΘΕΑ. Για αυτό σαν απόφοιτος θέλω να ξεκαθαρίσω ότι εµένα, επί της ουσίας αυτό που µου έδειξε το δρόµο, ήταν η στεγνή θεραπεία του ΚΕΘΕΑ. Ηταν η θεραπεία χωρίς διάφορα υποκατάστατα. Οχι απλά η αποχή. Ηταν η απεξάρτηση. Ηταν η αλλαγή όλων των δικών µου δραστηριοτήτων. Στο ΚΕΘΕΑ αν δεν κάνω λάθος µπήκα το 2020 και χρειάστηκαν 4,5 χρόνια. Αλλά η κάθε περίπτωση ήταν διαφορετική. Εµείς µέσα από οµάδες µαθαίνουµε το πριν και το µετά. Το πόσο κλεισµένοι στο σκοτάδι ήµασταν τότε και τη διαφορά µέσα από το φως».
Με αφορµή τις πρόσφατες κινητοποιήσεις ενάντια στο νέο νοµοσχέδιο για το ΚΕΘΕΑ και την απεξάρτηση, µας λέει:
«Εµείς σαν απόφοιτοι δεν έχουµε ουσιαστικά επιλογή σε αυτό που γίνεται. Απλά εµείς θα χρησιµοποιήσουµε όσα µέσα αγώνα διαθέτουµε, ώστε να κρατήσουµε όλη αυτή τη θεραπευτική προσέγγιση του ΚΕΘΕΑ, ζωντανή απέναντι στις εξαρτήσεις. Οπως κάποιοι πάλεψαν για εµάς όλο αυτόν τον καιρό, έτσι και εµείς θα παλέψουµε για αυτούς. Και όχι για εµάς, για τους επόµενους που θα έρθουν. Ο σκοπός του Συλλόγου Αποφοίτων είναι πολύ ξεκάθαρος. Είµαστε ξεκάθαρα υπέρ της δηµόσιας στεγνής θεραπείας. Σηµαίνει ότι στηρίζουµε οποιαδήποτε πρωτοβουλία στεγνής δηµόσιας θεραπείας. Με τον τρόπο που εµείς εισπράξαµε από το ΚΕΘΕΑ όλες αυτές τις αξίες, θέλουµε να µεταλαµπαδεύσουµε αυτό το πράγµα εκεί, σε αυτόν που δεν το ξέρει και το χρειάζεται».
