Η ιστορία συνδέεται με την ανθρωπιά, το αισθητικό και καλλιτεχνικό αποτέλεσμα με ένα ξεκάθαρο μήνυμα απέναντι στον φασισμό, τον ρατσισμό και τον εθνικισμό. Η ταινία μικρού μήκους του 3ου Γενικού Λυκείου Χανίων, διάρκειας 3,50 λ. με τίτλο “Φλύαρη Ψυχή” βραβεύεται αύριο στον πανελλήνιο διαγωνισμό που διοργάνωσαν το Υπουργείο Παιδείας και το Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδας.
Στο διαγωνισμό μετείχαν 37 σχολεία με 108 συμμετοχές, και οι μαθητές έπρεπε να φτιάξουν μια ταινία μικρού μήκους με θέμα «Το Ολοκαύτωμα και οι Έλληνες Εβραίοι». Δημιουργοί του “Φλύαρη Ψυχή” ο καθηγητής Θοδωρής Παράσχου και οι μαθητές Φωτεινή Μπουζουνιεράκη, Κυριάκος Τσαμαντάκης, Δέσποινα Κουκουλάκη που με τη στήριξη του διευθυντή του σχολείου κ. Μίλτου Παπαγρηγοράκη έφτιαξαν την ταινία ενώ παράλληλα επισκέφθηκαν το Άουσβιτς- Μπιρκενάου.
Τα παιδιά εργάστηκαν σκληρά προκειμένου να πετύχουν το αποτέλεσμα αυτό. Διάβασαν βιβλία για το ολοκαύτωμα από τη Δημοτική Βιβλιοθήκη, πήραν στη συνέχεια συνέντευξη από τον Ι. Βεντούρα (εβραιόπουλο που είχε διασωθεί από Κρητικιά), μίλησαν με ιστορικούς, αναζήτησαν στοιχεία κα.
ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΠΑΓΓΕΛΙΑ
«Συγκεντρώσαμε υλικό από αυτά που διαβάσαμε και φτιάξαμε μια δική μας ιστορία πάνω στην οποία είναι δομημένη η ταινία. Η ιστορία είναι φανταστική όμως ξέροντας τι ακριβώς συνέβη στους ανθρώπους που οδηγήθηκαν στο Άουσβιτς, καταλαβαίνουμε ότι θα μπορούσε να είναι 100% αληθινή» λέει η Φωτεινή Μπουζουνιεράκη. Η απαγγελία της Φωτεινής στην ταινία είναι συγκλονιστική, γεμάτη πάθος που αποκλείεται να αφήσει κάποιον ασυγκίνητο.
«Με βοήθησε σε αυτό το ότι είχα ασχοληθεί με το θέατρο, ήμουν και στη θεατρική ομάδα του σχολείου» μας λέει η Φωτεινή που επισκεπτόμενη στη συνέχεια το Άουσβιτς μαζί με τους συμμαθητές της πιστεύει πως «αφού πήγα στο Άουσβιτς η απαγγελία μου φάνηκε τρομερά…υποτονική. Όταν βιώνεις ένα τέτοιο πράγμα πως να το αποδώσεις; Θυμάμαι όταν πήγαμε στο Άουσβιτς το δωμάτιο με τις φωτογραφίες των ανθρώπων που χάθηκαν εκεί πριν το στρατόπεδο,
Από τη μεριά της Δέσποινα Κουκουλάκη σημειώνει πως η όλη εργασία ήταν πολύ διδακτική για όλους όσους συμμετείχαν. «Μόνο κερδίσαμε από τη συμμετοχή μας αυτή, ανεξάρτητα από τη βράβευση μας για την οποία δεν ξέραμε κάτι, δεν γνωρίζαμε ότι θα δοθούν βραβεία. Για μας είναι πολύ ζωντανές και οι μνήμες της επίσκεψης στο Άουσβιτς. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις ζωγραφιές στους τοίχους από τα παιδιά που απεικονίζουν οικογένειες αγαπημένες, καρδούλες αφιερωμένες στις μητέρες τους, λουλούδια αλλά και ανθρώπους να κρεμιούνται ή να πυροβολιούνται. Αυτός ο συνδυασμός, των επιθυμιών και της πραγματικότητας που βίωναν και τον αποτύπωσαν πάνω στους τοίχους με συγκλόνισε» λέει.
Στην ίδια θέση και ο Κυριάκος Τσαμαντάκης τονίζει τα έντονα συναισθήματα που τους κατέλαβαν όλους «όταν βρεθήκαμε στα υπόγεια κελιά των κρατουμένων που έχουν διατηρηθεί αναλλοίωτα. Παρότι έχω διαβάσει πολλά πράγματα για τα στρατόπεδα εξόντωσης και ήξερα τι είχε συμβεί εκεί μπαίνοντας σε αυτά τα κελιά και φανταζόμενος πως ζούσαν οι άνθρωποι μέσα σε αυτά μπορώ να πω ότι συγκλονίστηκα».
ΑΙΣΘΗΤΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ
«Τα παιδιά θα θυμούνται σε όλη τους της ζωή τη δράση αυτή. Μια καλλιτεχνική δράση που αφηγείται ένα πολιτικό ζήτημα που θα το ζήσουν ακόμα πιο έντονα αύριο. Τα παιδιά αύριο θα ψηφίσουν και θα κληθούν να αποφασίσουν αν θα τείνει η κοινωνία μας να κάνει άλλα ολοκαυτώματα ή όχι» λέει ο υπεύθυνος καθηγητής κ. Θοδωρής Παράσχου συμπληρώνοντας πως «την ιδέα για τη συμμετοχή στο διαγωνισμό «την είχαμε από τον Χρήστο Φραδέλο το θεολόγο του σχολείου που είχε φτιάξει μια σχετική ομάδα από πέρυσι . Με την αύξηση ρατσισμού, των εθνικιστών τάσεων, της ακροδεξιάς γενικά θέλαμε να κάνουμε κάτι και τα παιδιά πραγματικά έφτιαξαν ένα μοναδικό σενάριο. »
Μοναδικό και το αισθητικό αποτέλεσμα της ταινίας αφού η σύνδεση βίντεο, φωτογραφιών, απαγγελίας είναι εξαιρετική. «Θέλαμε να δουλέψουμε πάνω σε κάτι που να είναι αισθητικά , όσο τον δυνατόν πιο άρτιο. Βρήκα τη φωτογραφία με τα παπούτσια και πρότεινα στα παιδιά να δομήσουν την ιστορία τους εκεί. Με την τεχνική του stop motion πιστεύω ότι φτιάξαμε κάτι ποιοτικά καλό» επισημαίνει ο εκπαιδευτικός.
Δείτε την ταινία
Δείτε την ταινία μικρού μήκους των μαθητών του 3ου Γενικού Λυκεόυ Χανίων
Η Χανα Αρεντ διατύπωσε τη θεωρία της περί “κοινοτοπίας του κακού” η οποία εξηγουσε τη σταση του Ναζι δολοφονου Αϊχμαν. Σύμφωνα με αυτήν, όσοι διαπράττουν μεγάλα εγκλήματα δεν είναι διεστραμμένα μυαλά που διαμορφώνονται από την πίστη στο κακό, όπως πιστεύουν στερεοτυπικά οι άνθρωποι. Το κακό γεννιέται και αναπτύσσεται μέσα από την αδράνεια και την υποταγή των ανθρώπων· από την αδυναμία τους να αμφισβητήσουν το σύστημα το οποίο τους μετατρέπει σε υπάκουους ανθρώπους που εναρμονίζονται πειθαρχώντας σε διαταγές.
Ευτυχως ανθρωποι σαν τα παιδιά που εφτιαξαν αυτο το αριστουργημα και οι φωτισμενοι τους δάσκαλοι “δεν βολευονται” με την ευκολια του κακού .Και αυτο ειναι το απολυτο μηνυμα αισιοδοξιας .