«O μόνος δρόμος για να επιτύχεις είναι η αποτυχία και οι δυσκολίες», δηλώνει στα “Χ.ν.” η Χανιώτισσα νέα Πρόεδρος της Παγκόσμιας Επιστημονικής Εταιρείας Δυσφαγίας. Πρόκειται για την Δρ Γεωργία Μαλανδράκη Καθηγήτρια στο Τμήμα Επιστημών Ομιλίας, Λόγου, & Ακοής και στο Τμήμα Βιοϊατρικής Τεχνολογίας του Πανεπιστημίου Purdue των ΗΠΑ.
Η διακεκριμένη Χανιώτισσα επιστήμονας είναι η νεαρότερη σε ηλικία πρόεδρος στα χρονικά λειτουργίας της Παγκόσμιας Επιστημονικής εταιρείας.
Η έρευνα της εστιάζει στο πώς θα βοηθήσει άτομα με διαταραχές κατάποσης (δυσφαγίας) μετά από εγκεφαλικά επεισόδια, κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις από τροχαία, ασθενείς με πάρκινσον, καρκίνο της κεφαλής, του τραχήλου κ.α.
Οπως δηλώνει η ίδια στα “Χ.ν.”: «Η θέση του Προεδρείου έρχεται συνήθως ως αναγνώριση ερευνητικών προσπαθειών χρόνων, γιατί η συγκεκριμένη επιστημονική εταιρεία έχει ερευνητικό χαρακτήρα, στον τομέα των διαταραχών κατάποσης, δηλαδή της δυσφαγίας σύμφωνα με τον ιατρικό όρο. Ήμουν μέλος της εταιρείας για πάρα πολλά χρόνια, απλό μέλος στην αρχή ενώ αργότερα είχα και εθελοντική δράση. Και οι ηγέτες της εταιρείας σε εκείνη τη φάση, αναγνωρίζοντας το έργο των νεότερων μελών αποφάσισαν να μου προτείνουν να αναλάβω το προεδρείο».
Η Χανιώτισσα νέα Πρόεδρος της Παγκόσμιας Επιστημονικής Εταιρίας Δυσφαγίας Δρ Γεωργία Μαλανδράκη μιλά για την έρευνα της στον τομέα των διαταραχών κατάποσης, τα νεότερα θεραπευτικά δεδομένα και τους νέους επιστήμονες
ΑΠΟ ΤΑ ΧΑΝΙΑ ΣΤΙΣ ΗΠΑ
Μιλωντας για την επιστημονική της διαδρομή η κα Μαλανδράκη επισημαίνει: « αρχικά φεύγοντας από τα Χανιά πήγα στην Πάτρα, αυτός ήταν ο πρώτος σταθμός, εκεί έκανα το προπτυχιακό μου στο τμήμα Λογοθεραπείας και αφού τελείωσα ένιωθα ότι χρειάζομαι παραπάνω γνώσεις. Επειδή το τμήμα ήταν νεοσύστατο (της Πάτρας) και πολλοί από τους καθηγητές μας είχαν ήδη σπουδάσει στις ΗΠΑ με παρότρυναν πάρα πολύ να κοιτάξω για μεταπτυχιακές σπουδές στην Αμερική. Έτσι άρχισα να το ψάχνω, αποφάσισα ότι αυτός ήταν ο δρόμος για μένα, και στη συνέχεια κατάφερα με αρκετό κόπο και υποτροφίες να φύγω στην Αμερική. Όταν πραγματικά αγαπάς αυτό που κάνεις και αφιερώνεις χρόνο και ενέργεια, τότε η Αμερική σε ανταμείβει. Επομένως το ένα έφερε το άλλο, έμεινα εκεί για το Μεταπτυχιακό μου, μετά το Διδακτορικό κ.λπ., με αποτέλεσμα σήμερα να έχω την τιμή να έχω έδρα στο Πανεπιστήμιο του Purdue των ΗΠΑ.
ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΠΗΓΗ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ
Τι ήταν όμως αυτό που ενέπνευσε τη Χανιώτισσα επιστήμονα να ακολουθήσει τον συγκεκριμένο ερευνητικό τομέα; «Όταν ήμουν 10 ετών, η μεγαλύτερη μου αδελφή, γέννησε τον πρωτότοκο γιο της, τον Τηλέμαχο ο οποίος είναι πραγματικά ένα ευλογημένο παιδί που όμως είχε κάποιες δυσκολίες όσον αφορά στην κοινωνικοποίηση του, την επικοινωνία του και αργότερα διεγνώσθη στο φάσμα του αυτισμού και με οριακή νοημοσύνη. ’Έζησα λοιπόν από πολύ κοντά, σε πολύ μικρή ηλικία τις δυσκολίες που αντιμετώπισε η αδελφή μου και η οικογένεια μας, προκειμένου να βοηθηθεί ο Τηλέμαχος στις δυσκολίες που είχε και να αναπτυχθεί σωστά. Και αυτό ήταν η αφορμή της έμπνευσης να ασχοληθώ με τον τομέα της Λογοθεραπείας αρχικά και Λογοπαθολογίας αργότερα» μας απαντά.
Η ΕΡΕΥΝΑ
Η Δρ Μαλανδράκη είναι Διευθύντρια του Ερευνητικού Εργαστηρίου και της Ερευνητικής Κλινικής Δυσφαγίας του Purdue. Η έρευνα της ομάδας της, όπως μας λέει: «εστιάζει σε ένα υποπεδίο, σε ένα κομμάτι της λογοθεραπείας- λογοπαθολογίας που ονομάζεται διαταραχές κατάποσης ή σύμφωνα με τον ιατρικό όρο δυσφαγία. Είναι ένα κομμάτι που πολλοί δεν γνωρίζουν, αφορά περισσότερο ζητήματα με την κατανάλωση φαγητού δηλαδή από το πώς θα φτάσει από το πιάτο μέχρι το στόμα και από το στόμα στο στομάχι. Οποιεσδήποτε διαταραχές μπορεί να έχει ένας ασθενής στο κομμάτι της σίτισης ή της κατάποσης είναι οι διαταραχές με τις οποίες ασχολούμαστε σε κλινικό και σε ερευνητικό επίπεδο. Υπάρχει μια μεγάλη γκάμα ασθενειών και διαταραχών που οδηγούν σε προβλήματα κατάποσης. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι οποιαδήποτε ασθένεια μπορεί να επηρεάσει τα νεύρα και τους μύες που χρησιμοποιούμε για να καταπιούμε, δηλαδή στην κεφαλή και στον λαιμό μας, μπορεί να οδηγήσει και σε πρόβλημα κατάποσης. Για παράδειγμα διαταραχές κατάποσης είναι πάρα πολύ συχνές σε εγκεφαλικά επεισόδια, κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις από τροχαία, σε ασθενείς με πάρκινσον ή με μυασθένειες, σε μια πολύ μεγάλη γκάμα ασθενών. Όπως επίσης και σε ασθενείς με καρκίνο της κεφαλής και τραχήλου που είναι κάτι πολύ συχνό. Δηλαδή είτε από νευρολογική πάθηση είτε από δομική όπως λέμε, ανατομική δυσκολία στην κεφαλή και στον λαιμό, μπορεί να προκληθούν αυτές οι διαταραχές και αφορούν πάρα πολλές ηλικίες».
ΝΕΟΤΕΡΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ
«Ο συγκεκριμένος ερευνητικός τομέας στην Αμερική έχει πολύ μεγάλη άνθηση και στο κλινικό και στο ερευνητικό κομμάτι. Κι έχει αναγνωριστεί η ανάγκη για να αντιμετωπίσουμε αυτούς τους ασθενείς και να βελτιώσουμε την κατάποσή τους. Στο δικό μου εργαστήριο, το οποίο είναι εργαστήριο νευροαπεικόνισης, αξιολόγησης και θεραπείας της δυσφαγίας, ασχολούμαστε με δύο πτυχές έρευνας. Η πρώτη πτυχή αφορά στο πώς να κατανοήσουμε καλύτερα πώς ο εγκέφαλος και το νευρο-μυικό σύστημα ελέγχει την κατάποση τόσο σε υγιείς πληθυσμούς όσο και σε νευρολογικούς πληθυσμούς, δηλαδή πληθυσμούς μετά από νευρολογικές παθήσεις. Παίρνοντας αυτή τη γνώση και την κατανόηση της, να τη χρησιμοποιήσουμε για να αναπτύξουμε θεραπείες που να ευνοούν την νεύρο-αποκατάσταση και την αποκατάσταση των διαταραχών κατάποσης σε αυτούς τους ασθενείς. Η δεύτερη πτυχή η οποία αφορά το θεραπευτικό κομμάτι και είναι ακόμα πιο εντατική, ειδικά τα τελευταία χρόνια μετά την πανδημία, είναι το κομμάτι της τηλεθεραπείας. Ασχολούμαστε πολύ με την προσπάθεια να αξιολογήσουμε την εγκυρότητα και αξιοπιστία θεραπευτικών μεθόδων που μπορεί να εφαρμόζονται είτε δια ζώσης π.χ. σε μια κλινική είτε στο σπίτι του ασθενούς. Έχουμε αρχίσει επίσης και δημιουργούμε φορητές συσκευές wearable devices, τις οποίες μπορεί να φοράει ο ασθενής στο σπίτι όπως πχ φοράμε το ρολόι ή κάποιο αυτοκόλλητο. Η συσκευή παίρνει βιο-ατρικά στοιχεία για το κομμάτι της κατάποσής του και να βοηθιέται έτσι να κάνει τις ασκήσεις που αφορούν τους μύες της κατάποσης. Πρόκειται για αρκετά καινοτόμα βήματα που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια που γίνονται σε συνεργασία με πολύ αξιόλογους συνεργάτες στον τομέα της Βιο-ατρικής τεχνολογίας στο πανεπιστήμιο».
ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ
Σχετικά με τις προοπτικές για έναν νέο ερευνητή- επιστήμονα που υπάρχουν στο εξωτερικό σε σύγκριση με την Ελλάδα, η Γ. Μαλανδράκη αναφέρει: «πιστεύω ότι γενικά στους ιατρικούς τομείς, ειδικά στον δικό μου που έχω παραπάνω γνώση και μπορώ να πω, σίγουρα η Ελλάδα στην έρευνα είναι ακόμη σε νηπιακό στάδιο. Σίγουρα γίνονται προσπάθειες από τα διάφορα τμήματα λογοπαθολογίας που υπάρχουν στη χώρα μας αλλά είναι σχετικά πρώιμες.
Εάν κάποιος ενδιαφέρεται σοβαρά σε αυτό τον κλάδο και θέλει πραγματικά να αφιερώσει χρόνο και ενέργεια, σίγουρα το εξωτερικό και ειδικά η Αμερική θεωρείται μια χώρα που μπορεί να προσφέρει περισσότερες ευκαιρίες στο ερευνητικό κομμάτι».
Αναφερόμενη η ίδια στη δική της επιστημονική διαδρομή και στις δυσκολίες που συνάντησε αναφέρει: «σε όλες τις διαδρομές υπάρχουν εμπόδια. Θα πω μια φράση που έλεγε η Διδακτορική μέντορας μου, όταν κάποια στιγμή είχα απογοητευθεί πάρα πολύ κατά τη διάρκεια του Διδακτορικού μου, καθώς λόγω ενός μικρού λάθος στη συλλογή δεδομένων τα καθιστούσε… άχρηστα κι εγώ είχα περάσει μήνες να τα συλλέγω. Οπότε είχα απογοητευτεί πάρα πολύ, έκλαιγα, ήμουν σε “κακό χάλι” που λέμε και τότε η μέντορας μου είχε πει:
«Γεωργία στην έρευνα, εάν οι διαδικασίες που ακολουθείς λειτουργούν 50% του χρόνου, θα πρέπει να είσαι πολύ ευχαριστημένη». Συνεπώς, ζούμε με την αποτυχία εμείς οι επιστήμονες και οι ακαδημαϊκοί. Ο μόνος δρόμος για να επιτύχεις είναι η αποτυχία και οι δυσκολίες.
Υπάρχουν πάρα πολλές δυσκολίες και αποτυχίες. Μπορεί να υπάρχουν δημοσιεύσεις για ευχάριστες στιγμές, βραβεύσεις, κονδύλια αλλά για κάθε ένα κονδύλιο που έχω πάρει εγώ προσωπικά στο δικό μου το εργαστήριο, υπάρχουν από πίσω τουλάχιστον 20-30 που δεν έχω πάρει εκείνη την χρονιά.
Οπότε το μήνυμα που θα έστελνα σε κάποιο νέο επιστήμονα είναι πως εάν πραγματικά αγαπάει αυτό που κάνει και θέλει να το κάνει στον ύψιστο βαθμό, θα πρέπει να το κυνηγήσει όσο μπορεί. Πλέον η γνώση είναι πιο διαθέσιμη σε σχέση με παλιότερα, υπάρχει μια παγκοσμιοποίηση της πληροφορίας, οπότε πρόσβαση στη γνώση έχουμε όλοι. Ωστόσο πρέπει να αφιερώσει κάποιος πολλή γνώση και προσπάθεια για να βρει πού είναι οι αξιόπιστες πηγές, ποια πανεπιστήμια και καθηγητές είναι αυτά που θα τον βοηθήσουν περισσότερο και να συνεχίσει να το ψάχνει μέχρι να βρει αυτό που πραγματικά θέλει.
Χρειάζεται προσωπική προσπάθεια. Θα πω και κάτι ακόμα, πίσω από το γραφείο μου στην Αμερική υπάρχει ένα μαγνητάκι και έχει τρεις φράσεις, οι οποίες είναι: Never give up, Never give up, Never give up. Να μην τα παρατάς ποτέ, πάντα να σηκώνεσαι. Θα πέφτεις κάποιες φορές, αλλά πρέπει πάντα να σηκώνεσαι ξανά στα πόδια σου».
Τέλος, για το ενδεχόμενο επιστροφής στην Ελλάδα η κα Μαλανδράκη αναφέρει: « η αγάπη μου για τα Χανιά, για την Κρήτη είναι απύθμενη. Και γι΄ αυτό τον λόγο όλα τα χρόνια που βρίσκομαι στο εξωτερικό – αυτόν τον Αύγουστο κλείνω τα είκοσι χρόνια έξω- προσπαθώ να έρχομαι, προσπαθώ να μοιράζομαι γνώσεις με Έλληνες συναδέλφους μου και δεν έχω διακόψει τους δεσμούς μου, επαγγελματικούς και προσωπικούς. Το να γυρίσω μόνιμα λόγω επαγγέλματος θα ήταν αρκετά δύσκολο αλλά… στη συνταξιοδότηση θα το σκεφτώ σοβαρά να γυρίσω πίσω».
