Με συνεργασίες σε Ρωσία και Βρετανία, ο δρ Ιωάννης Π. Χριστοδούλου, αναπληρωτής Καθηγητής Στρατηγικής στο Κρατικό Παν/μιο Αγίας Πετρούπολης και Επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου, ακολουθεί μια λαμπρή καριέρα στο εξωτερικό.
Mέχρι πρόσφατα διατελούσε ως Senior Lecturer of Business Strategy με τελευταίο σταθμό το Westminster Business School όπου διακρίθηκε. Τώρα, συνεχίζει στο ίδιο ως επισκέπτης καθηγητής καθώς ανέλαβε νέα καθήκοντα στο Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης στη Ρωσία.
Πλέον τελεί ως ακαδημαϊκός διευθυντής του μεταπτυχιακού προγράμματος CEMS Masters in Management (κορυφαία 10 παγκόσμια μεταπτυχιακά σύμφωνα με τους Financial Times). Ο ρόλος του εκεί περιλαμβάνει την στρατηγική ανέλιξη του παν/μιου συνάπτοντας συνεργασίες με κορυφαία ιδρύματα του κόσμου όπως το London School of Economics, Cornel, HEC Paris, Bocconi, St Gallen και εταιρείες όπως η Google, Facebook, κ.α. Μέρος των καθηκόντων του περιλαμβάνει την ανάπτυξη εκπαιδευτικών προγραμμάτων, με εμφαση τη καινοτομια, επιχειρηματικοτητα και ηθική πρακτική.
Ο κ. Χριστοδούλου γεννήθηκε στα Χανιά τον Μάιο του 1979 και τελείωσε το 4ο Γενικό Λύκειο Χανιών. Το 1997 πέρασε στη σχολή Επιχειρησιακής Έρευνας και Μάρκετινγκ του Ο.Π.Α. (1ος στη τότε 4η Δέσμη στη Κρήτη και 6ος στην Ελλάδα).
Μια από τις σημαντικότερες στιγμές της καριέρας του, όπως μας λέει, είναι όταν διακρίθηκε από το Westminster Business School ως ένας από τους κορυφαίους εκπαιδευτές του Ηνωμένου Βασιλείου.
Τα Πανεπιστήμια στη Βρετανία
Σε ερώτησή μας για την εμπειρία του από τα Πανεπιστήμια και το εκπαιδευτικό σύστημα της Βρετανίας, ο κ. Χριστοδούλου σημειώνει μεταξύ άλλων:
«Όταν παρουσίασα το 1ο άρθρο μου στην ολομέλεια Βρετανική Ακαδημία Διοίκησης Επιχειρήσεων είχα τελειώσει μόλις το διδακτορικό μου. Στο κοινό βρισκόταν και 2 συγγραφείς των όποιων την έρευνα είχα κατακρίνει ως παρωχημένη πλέον. Όπως καταλαβαίνετε, μόλις συνειδητοποίησα το συγκεκριμένο γεγονός παρέλυσαν τα πόδια μου. Προς μεγάλη μου έκπληξη, μόλις τελείωσα τη παρουσίαση, οι συγκεκριμένοι συνάδελφοι με συνεχάρησαν και μου πρότειναν να συνεργαστούμε. Αυτό θεωρώ ήταν το πρώτο μεγάλο μου μάθημα. Όσο επικριτικοί και αν είναι οι συνάδελφοι που έχω γνωρίσει, 99,9% το κάνουν με γνωστική και επικουρική διάθεση. Συνεπώς γεγονότα όπως το συγκεκριμένο με βοήθησαν να αναγνωρίσω ότι η πραγματική ακαδημαϊκή κουλτούρα και υπόσταση φωλιάζει στην πνευματική ελευθερία, στην απειροστική υπόσταση της μάθησης, την μετριοπάθεια μπροστά στην ομορφιά της γνώσης και στην αλληλεγγύη της έρευνας.
Μια άλλη υπόσταση που θεωρώ θετική είναι ότι τα περισσότερα παν/μια του Ην. Βασιλείου έχουν μια πολύ οργανωμένη δομή, με διαφανείς διαδικασίες και πολύ έντονο το στοιχείο της διοίκησης ανθρωπίνων πόρων (HRM) προκειμένου να υπάρχει δίκαιη και ισότιμη μεταχείριση οποιουδήποτε εργαζομένου. Ασχέτως φύλου, ηλικίας, θέσης, εμπειρίας υπάρχει σεβασμός και φιλική διάθεση…
Μια άλλη διαφορά είναι ο ρόλος των φοιτητών και της φοιτητικής δραστηριοποίησης. Πραγματικά αγαπώ το φοιτητικό κίνημα. Οι φοιτητές είναι ξεκάθαρά το πιο σημαντικό κεφάλαιο ενός ιδρύματος. Χαίρομαι να βλέπω πολιτικοποιημένους φοιτητές και ενεργούς ακαδημαϊκούς πολίτες μέσω φοιτητικών οργανώσεων με ποικίλους στόχους και δράσεις. Ωστόσο, θεωρώ ότι αυτές πρέπει να τροφοδοτούνται και να ενεργοποιούνται από τους ίδιους του φοιτητές κ τις ανάγκες τους (bottom up approach)…
Επίσης, έχω βιώσει και θαυμάσει την έντονη δίψα για μάθηση και εξέλιξη από φοιτητές αναπτυσσόμενων χωρών. Δε θα ξεχάσω ποτέ στην Ινδία / στα περίχωρα της Hyderabad όταν έκανα μάθημα στρατηγικής σε αμφιθέατρο 400 ατόμων. Έγινε διακοπή ρεύματος , το οποίο και σήμαινε απουσία φωτός, air condition , Η/Υ, projector κτλ. Οι φοιτητές μου εκεί ατάραχοι μου ζήτησαν να συνεχίσω το μάθημα. Και όταν του είπα ότι δεν έχουμε ούτε φως, τότε ανά γκρουπ ‘’άνοιγαν’’ το φως από τα κινητά τους τηλέφωνα. Έκανα λοιπόν την τελευταία 1,5 ώρα του μαθήματός μου υπό το ημίφως των κινητών τηλεφώνων των φοιτητών μου. Ένιωσα πραγματικά περήφανος που δίδαξα παιδιά με τέτοια αφοσίωση. Παρόμοια αποφασιστικότητα ένιωσα και στη Τασκένδη του Ουζμπεκιστάν με μια ταυτόχρονη φυσική ευγένεια και σεβασμό προς το διδάσκοντα. Στην Κίνα και τη Ρωσία είδα τους πιο σκληρά εργαζόμενους φοιτητές με διακαή πόθο να μορφωθούν και να διεθνοποιηθούν ως εργαζόμενοι».
Σε ερώτησή μας για τη δικτύωση των Πανεπιστημίων, ξεκίνησε την απάντησή του με έναν παραλληλισμό:
«Το γεγονός ότι υπάρχει το Facebook και το Instagram σημαίνει ότι μπορούμε να κάνουμε φίλους ανά τον κόσμο εύκολα; Σε μια πρόσφατη έρευνα, βρέθηκε ότι το μόνο το 15% των φίλων μας στα κοινωνικά δίκτυα προέρχεται από χώρες πέραν αυτής που μεγαλώσαμε. Τι σημαίνει αυτό; Ότι η υπάρχουσα τεχνολογία επιτρέπει περισσότερο τη σύσφιξη/διατήρηση (ελπίζω) των υπάρχοντών σχέσεων παρά τη δημιουργία νέων. Ας εξετάσουμε την ίδια σχέση στα παν/μια. Η ουσιαστική δικτύωση παν/μίων, όπως και στη περίπτωση των ανθρώπων, πρέπει να βασίζεται σε επίπεδο αρχών, κουλτούρας, νοοτροπίας, συστημάτων και συνηθειών. Βεβαίως και στη ψηφιακή εποχή μπορούμε να κινήσουμε τις σχετικές διαδικασίες πιο γρήγορα και με μεγάλη διαφάνεια. Η ψηφιακή γνώση, ειδικά τους τελευταίους 8 μήνες, έχει έντονη προοπτική ‘’δια-συνδεσιμότητας’’, αλλά όχι απαραίτητα εύκολη.».
Για το τι ευκαιρίες εξέλιξης έχει ένας Έλληνας απόφοιτος ΑΕΙ που επιλέγει το εξωτερικό, σημειώνει: «Θεωρώ εξαιρετικές. Εμείς οι Έλληνες σκεφτόμαστε πολυδιάστατα. Επίσης, θεωρώ ότι το Ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα ορθώς έχει μια ολιστική υπόσταση και εξαιρετικές βάσεις στη κατανόηση της γνώσης. Αναφορικά με την εκπαίδευση στα ΑΕΙ, έχουμε εξαιρετικούς συναδέλφους που αγαπάνε την επιστήμη τους και δουλεύουν υπέρ του δέοντος. Φρονώ λοιπόν, ότι ο Έλληνας απόφοιτος ΑΕΙ έχει πέρα από τη γνωστική κατάρτιση, έχει και την κοινωνική ευφυία όταν βρεθεί σε ένα οργανωμένο σύστημα του εξωτερικού να μπορέσει να γίνει εξαιρετικά δημιουργικός…».
Η επιστροφή στα Χανιά
Για το αν θα επέστρεφε στα Χανιά αν είχε την ευκαιρία, απαντά:
«Η πρόσφατη επιτάχυνση της “ψηφιοποίηση” της ακαδημίας μου επιτρέπει να έχω ελπίδες να δουλεύω από τον τόπο μου για κάποιους μήνες το χρόνο και να εργάζομαι πλήρως στο εξωτερικό. Ήδη έχω ξεκινήσει διαδικασίες στο να φέρω την οικογένεια μου πίσω στο τόπο που μεγάλωσα καθώς οι εξαιρετικές αναμνήσεις μου αλλά και οι ισχυρές προσδοκίες μου για το μέλλον με ελκύουν έντονα. Φυσικά σε αυτά μέσα πρωτεύουν η οικογένεια και οι καλοί μου φίλοι. Θα ήθελα τα παιδιά μου να βιώσουν το εκτεταμένο καλοκαίρι, την αγκαλιά της Κρητικής γης και θάλασσάς, τις ζωντανές μυρωδιές μας, να ζήσουν την ευρύτερη οικογένεια με παππού και γιαγιά. Αν με ρωτάτε αν θα επέστρεφα εργασιακά μόνιμα στα Χανιά; Πιστεύω , δεδομένης της ευκαιρίας ότι θα το έκανα κρατώντας μέρος της δουλείας μου στο εξωτερικό ώστε να μπορώ να συνεισφέρω ακόμη πιο ουσιαστικά. Θεωρώ ότι έχω την επαγγελματική ωριμότητα να προσφέρω στην πατρίδα μου με μεγάλη αγάπη και πάθος. Πιστεύω λοιπόν ότι οι άνθρωποι πρέπει να κάνουμε τις επιλογές μας σωστές. Έχοντας μια δουλειά που πραγματικά λατρεύω, εργάζομαι ασταμάτητα προς αυτή τη κατεύθυνση όπου και αν βρίσκομαι».
Μέσα από τη στήλη “Χανιώτες του εξωτερικού” τα “Χ.ν.” παρουσιάζουν ιστορίες συμπολιτών μας που έφυγαν από τα Χανιά και διακρίνονται σε διάφορους τομείς στο εξωτερικό.
