Ένα «γόνιμο αξιοκρατικό περιβάλλον έτοιμο να ενισχύσει τη τεχνολογική καινοτομία και την εξωστρέφεια» αναζητεί ο 28χρονος Γιάννης Σπαντιδάκης για να επιστρέψει στα πάτρια εδάφη. Ο Γιάννης εργάζεται ως ερευνητής στο ΜΙΤ (Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης) ένα εκ των κορυφαίων πανεπιστημίων στον τομέα του στον κόσμο.
Γεννήθηκε το 1994, και είναι ο δεύτερος γιος του Βλασίου Σπαντιδάκη και της Νίκης Καπιδάκη με καταγωγή από το Φρε Αποκορώνου. Μαθητής του 2ου Γυμνασίου και Λυκείου (Κοραή) με αγαπημένες ασχολίες το μπάσκετ, τη μουσική, το θέατρο καθώς και τους διαγωνισμούς μαθηματικών επέλεξε να σπουδάσει στη σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών (ΗΜΜΥ) του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ) από όπου και αποφοίτησε 1ος.
«Σκοπός μου ήταν ανέκαθεν η επίλυση δύσκολων προβλημάτων και για αυτό επέλεξα να κάνω τη διπλωματική μου εργασία πάνω στην ανάπτυξη αλγορίθμων. Ακολουθώντας αυτό το στόχο, αφού αποφοίτησα, ξεκίνησα διδακτορικές σπουδές το 2017 στο τμήμα Επιχειρησιακής Έρευνας του ΜΙΤ στις Ηνωμένες Πολιτείες υπό την επίβλεψη της καταξιωμένης καθηγήτριας και υπεύθυνης του τμήματος, Γεωργίας Περάκη. Ως ερευνητής τα τελευταία 5 χρόνια, αναπτύσσω τεχνικές μοντελοποίησης και βελτιστοποίησης με εφαρμογές κυρίως σε δίκτυα διανομής προϊόντων καθώς και στο τομέα υγείας. Στα πλαίσια της διατριβής μου, έχω συνεργαστεί και δουλέψει με μεγάλες εταιρίες όπως IBM και ZARA καθώς και με το κέντρο ελέγχου ασθενειών των ΗΠΑ (CDC)» λέει στα “Χ.ν.” ο νέος επιστήμονας.
Τον ρωτάμε για το πως βρέθηκε στο ΜΙΤ. « Το έναυσμα δόθηκε κατά το 4ο έτος φοίτησης μου στο ΕΜΠ όπου επιλέχθηκα να συμμετάσχω σε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα που έστελνε Έλληνες φοιτητές για 10 μέρες σε αμερικάνικα πανεπιστήμια. Κατά τη διάρκειας αυτής της επίσκεψης είχα την ευκαιρία να δω από κοντά τη διεξαγωγή έρευνας στο ΜΙΤ καθώς και να συνομιλήσω με διδακτορικούς φοιτητές και καθηγητές για τη καθημερινότητα τους και το έργο τους, Μετά την επιστροφή μου στην Ελλάδα, ήμουν πεπεισμένος ότι ήθελα να ξαναβρεθώ σε αυτό το ακαδημαϊκό περιβάλλον και να διεξάγω έρευνα υψηλού επιπέδου στα πλαίσια ενός διδακτορικού. Η αίτηση για διδακτορικό είναι αρκετά ανταγωνιστική διαδικασία καθώς οι γνώσεις σου και η ακαδημαϊκή σου πορεία πρέπει να ξεχωρίσουν τόσο μέσω εξετάσεων, όσο και προσωπικών συνεντεύξεων ανάμεσα σε κορυφαίους φοιτητές διεθνώς. Όμως με τη καθοδήγηση και τις συστατικές επιστολές αναγνωρισμένων καθηγητών του ΕΜΠ που είχα τη τιμή να συνεργαστώ, κατάφερα να γίνω δεκτός σε αρκετά διδακτορικά προγράμματα πανεπιστήμιων Ευρώπης και Αμερικής. Ανάμεσα τους ήταν και το ΜΙΤ, και έχοντας ήδη πολύ θετική εικόνα για το ίδρυμα το προτίμησα έναντι των άλλων».
Η ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ…
Το αντικείμενο εργασίας του Γιάννη έχει να κάνει με την ανάπτυξη μεθόδων πρόβλεψης μηχανικής μάθησης, μοντελοποίησης, και βέλτιστης επίλυσης προβλημάτων. Τι είναι όμως αυτό με περισσότερες λεπτομέρειες ; «Μέσω της δουλειάς μου προσπαθώ να απαντήσω σε ερωτήματα όπως: Ποια αναμένεται να είναι η ζήτηση ενός νέου προϊόντος σε κάθε χώρα της Ευρώπης; Πως θα εξελιχθεί ο αριθμός των κρουσμάτων και των θανάτων λόγω Covid-19 στη χώρα; Ποια είναι η βέλτιστη ποσότητα τροφίμων ή προϊόντων που πρέπει να προμηθευτεί μια επιχείρηση ώστε να μην υπάρξει έλλειψη αλλά ούτε υπερβολική περίσσεια; Για την απάντηση αυτών και άλλων πολλών τέτοιων ερωτημάτων, απαιτείται η δημιουργία υπολογιστικών μεθόδων, με τη βοήθεια των μαθηματικών και της πληροφορικής. Οι μέθοδοι αυτοί που αναπτύσσονται σε προγράμματα υπολογιστών, μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις παραμέτρους του προβλήματος και τα διαθέσιμα δεδομένα ώστε να βοηθήσουν στη λήψη αποφάσεων. Στα πλαίσια της διατριβής μου έχω συνεργαστεί με εταιρίες παγκόσμιας εμβέλειας δοκιμάζοντας στη πράξη την αποτελεσματικότητα των μοντέλων και των αλγορίθμων με σκοπό την συνεχή βελτίωση τους. Οι μέθοδοι αυτοί έχουν σημαντική εμπορική σημασία αλλά μπορούν να χρησιμοποιηθούν ακόμα και στην καταπολέμηση της πανδημίας. Συγκεκριμένα, το 2020, υπό την επίβλεψη της καθηγήτριας μου, Γεωργίας Περάκη, και σε συνεργασία με άλλους φοιτητές του ΜΙΤ αναπτύξαμε ένα μοντέλο πρόβλεψης κρουσμάτων και θανάτων λόγω Covid-19 για τις ΗΠΑ. Μάλιστα το ονομάσαμε “Κασσάνδρα” καθώς προέβλεπε εύστοχα τη δυσοίωνη εξέλιξη της πανδημίας με αποτέλεσμα να χρησιμοποιηθεί σε συνδυασμό με άλλα μοντέλα από το κέντρο ελέγχου ασθενειών των ΗΠΑ (CDC).»
ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ
Ρωτάμε τον Γιάννη για τον τρόπο λειτουργίας του ΜΙΤ. «Είναι ένα κυρίως ερευνητικό πανεπιστήμιο και αυτό είναι ξεκάθαρο από το γεγονός ότι έχει περισσότερους μεταπτυχιακούς φοιτητές απ’ ότι προπτυχιακούς. Στόχος του είναι να δώσει όση περισσότερη ελευθερία και πόρους στους ερευνητές και να τους αφήσει να δημιουργήσουν. Το μεγαλύτερο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα του πανεπιστημίου είναι η ποιότητα των φοιτητών του. Το ΜΙΤ όντας ιδιαίτερα επιλεκτικό, μαζεύει εξαιρετικά καταρτισμένα άτομα από όλες τι γωνίες του πλανήτη που έχουν όρεξη να αφιερώσουν μεγάλο κομμάτι της ζωής τους για να καινοτομήσουν και να προάγουν την επιστήμη. Το πανεπιστήμιο επικροτεί την συνεργασία και τη μίξη ιδεών από διαφορετικούς κλάδους, δίνοντας έμφαση εξίσου σε θεωρία και πράξη. Η φοίτηση και η έρευνα βέβαια μπορεί να γίνει πολύ ανταγωνιστική οδηγώντας πολλούς ικανούς φοιτητές να πάσχουν από το “σύνδρομο του απατεώνα” καθώς κοιτούν πόσο καταξιωμένοι είναι όλοι γύρω τους και πιστεύουν ότι βρέθηκαν εκεί από τύχη χωρίς να το αξίζουν. Προσωπικά οι άνθρωποι που γνώρισα και συνεργάστηκα τα τελευταία 5 χρόνια είναι το μεγαλύτερο κεφάλαιο των διδακτορικών μου σπουδών, καθώς με ωθούσαν συνεχώς να διευρύνω τους ορίζοντες μου τόσο ακαδημαικά αλλά και πολιτισμικά.»
Όσο για τις συνθήκες ζωής και την καθημερινότητα στο Cambridge της Μασαχουσέτης (απέναντι από τη Βοστόνη) ο Χανιώτης επιστήμονας δηλώνει πως μένει « σε μια περιοχή ανάμεσα στο ΜΙΤ και στο Χάρβαρντ που ζουν κυρίως φοιτητές με σκοπό να βρισκόμαστε πολύ κοντά στο κάμπους και τα εργαστήρια. Η Βοστόνη είναι από τις πιο όμορφες και ευρωπαϊκές πόλεις της Αμερικής, καθώς και πολύ φιλόξενη για μετακίνηση με ποδήλατο και περπάτημα. Τα μειονεκτήματα της είναι το πολύ υψηλό κόστος ζωής καθώς και το γεγονός ότι τους χειμερινούς μήνες παγώνει, περιορίζοντας αρκετά τις δραστηριότητες. Στη καθημερινότητα μου αφιερώνω αρκετό χρόνο στο πανεπιστήμιο όπου μοιράζεται κυρίως σε ατομική έρευνα, συναντήσεις με καθηγητές και εταιρίες και διδασκαλία μεταπτυχιακών φοιτητών. Μέσα στη βδομάδα θα ξεκλέψω χρόνο για να αθληθώ παίζοντας μπάσκετ στο εσωτερικό τουρνουά του πανεπιστημίου ή πηγαίνοντας γυμναστήριο. Τα σαββατοκύριακα θα παίξω μουσική και θα αφιερώσω χρόνο σε εξόδους και συλλόγους που δραστηριοποιούμαι όπως τον Ελληνικό σύλλογο φοιτητών ΜΙΤ. Μέσω αυτού φέρνουμε σε επαφή όλη την ελληνική παροικία της Βοστόνης, οργανώνοντας εκδηλώσεις που μας επιτρέπουν να διαφημίσουμε το πολιτισμό μας και να αισθανθούμε κοντά στην πατρίδα. Τέλος, τη περίοδο που ήμουν πρόεδρος του συλλόγου, ξεκινήσαμε μια σειρά από δράσεις με σκοπό να φέρουμε το ΜΙΤ πιο κοντά στην ελληνική αγορά εργασίας αλλά δυστυχως η πανδημία μας διέκοψε απότομα τα σχέδια.»
Επιστροφή στην Ελλάδα ;
«Η επιστροφή στην Ελλάδα είναι πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου» τονίζει ο ερευνητής και συνεχίζει « απόδειξη αυτού είναι ότι τα τελευταία 5 χρόνια, παρόλο τις αδιάκοπες απαιτήσεις του διδακτορικού, επιδιώκω να γυρνάω τουλάχιστον 2 φορές το χρόνο στο όμορφο λιμάνι των Χανίων και στην οικογένεια μου. Είμαι πολύ δεμένος με τον τόπο που μεγάλωσα και με τους ανθρώπους του και για αυτό θα επέστρεφα υπό τις σωστές συνθήκες. Όπως όλοι οι νέοι, θα ήθελα να δω τη χώρα μου να αλλάξει εργασιακή κουλτούρα, επιβραβεύοντας τη δημιουργικότητα και την επιχειρηματικότητα και όχι να τη καταπνίγει με γραφειοκρατία και υπερφορολόγηση. Στόχος μου είναι να παραμείνω μερικά χρόνια ακόμα στο εξωτερικό και να επιστρέψω όταν βρεθεί ένα γόνιμο αξιοκρατικό περιβάλλον έτοιμο να ενισχύσει τη τεχνολογική καινοτομία και την εξωστρέφεια.»
Μέσα από τη στήλη “Χανιώτες του εξωτερικού” τα “Χ.ν.” παρουσιάζουν ιστορίες συμπολιτών μας που έφυγαν από τα Χανιά και διακρίνονται σε διάφορους τομείς στο εξωτερικό.
