Χανιώτες του εξωτερικού: Μαρία Ξανθουδάκη

» Διευθύντρια Εκπαίδευσης στο Εθνικό Μουσείο
Επιστημών και Τεχνολογίας Leonardo da Vinci του Μιλάνου

Στο Μιλάνο ζει και εργάζεται η Μαρία Ξανθουδάκη η οποία είναι διευθύντρια Εκπαίδευσης και του Κέντρου Ερευνας για την Ατυπη Mάθηση (CREI) του Εθνικού Μουσείου Επιστημών και Τεχνολογίας Leonardo da Vinci του Μιλάνου.
H Μαρία Ξανθουδάκη είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Sussex της Μεγάλης Βρετανίας με διδακτορικό δίπλωμα στην Μουσειακή Εκπαίδευση. Κατέχει Μάστερ στην Καλλιτεχνική Αγωγή από το ίδιο πανεπιστήμιο. Αποφοίτησε από το Παιδαγωγικό Τμήμα Προσχολικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Πριν καταλάβει τη θέση στο Μουσείο Επιστημών και Τεχνολογίας ήταν Senior Research Associate στο Παιδαγωγικό Τμήμα του Πανεπιστημίου East Anglia της Μεγάλης Βρετανίας. Eργάστηκε σε πολλά εκπαιδευτικά και ερευνητικά προγράμματα σε συνεργασία με μουσεία και πανεπιστήμια, όπως το Συμβούλιο της Ευρώπης, το Victoria & Albert Museum του Λονδίνου, το Sainsbury Centre for Visual Arts, την Πινακοθήκη Μοντέρνας και Σύγχρονης Τέχνης του Τορίνου. Επίσης, για 10 συνεχή χρόνια δίδαξε Μεθόδους Έρευνας στην Εκπαίδευση στο Παιδαγωγικό Τμήμα του Καθολικού Πανεπιστημίου του Μιλάνου και τέλεσε Επισκέπτρια Καθηγήτρια στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Bocconi του Μιλάνου.
Στην τωρινή της θέση έχει την ευθύνη της ανάπτυξης της εκπαιδευτικής πολιτικής του Μουσείου, του σχεδιασμού και της υλοποίησης των εκπαιδευτικών και επιμορφωτικών προγραμμάτων που απευθύνονται σε μαθητές και εκπαιδευτικούς, οικογένειες και άλλους επισκέπτες, της ερευνητικής δράσης του Κέντρου Έρευνας για την Άτυπη Εκπαίδευση το οποίο αποτελεί μέρος του Τμήματος Εκπαιδευσης, των προτζεκτ σε εθνικό και διεθνές επίπεδο και την ευθύνη του προσωπικού που υπάγεται στο Τμήμα Εκπαίδευσης.

Για την πορεία της από τα Χανιά στο εξωτερικό και την εγκατάσταση στο Μιλάνο, αναφέρει: «Ξεκίνησα από το Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Κρήτης και όταν πλέον κατάλαβα ότι δεν είναι αυτή ακριβώς η πορεία που επιθυμώ να ακολουθήσω έφυγα στην Αγγλία για ένα Μάστερ στην Τέχνη στην Εκπαίδευση και μετά διδακτορικό στην Μουσειακή Εκπαίδευση, και τα δύο στο Πανεπιστήμιο του Sussex και με υποτροφία του ΙΚΥ. Στη συνέχεια έκανα πρακτική άσκηση στο Συμβούλιο της Ευρώπης στο Στρασβούργο, στο Τμημα Πολιτιστικής Πολιτικής όπου εργάστηκα για το προγραμμα Πολιτισμός Δημιουργικότητα και Νέοι, για να ξαναγυρίσω έπειτα στην Αγγλία και να ξεκινήσω την επαγγελματική μου σταδιοδρομία ως Ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο East Anglia, στο Παιδαγωγικό Τμήμα, στον τομέα της Εκπαίδευσης στα Μουσεία Τέχνης. Εκείνη την περίοδο είχα την ευκαιρία να γνωρίσω και να συνεργαστώ με μουσεία όπως το Victoria & Albert Museum και το Sainsbury Centre for Visual Arts.
Όταν έφτασα στην Ιταλία από την Αγγλία – εν τω μεταξύ είχα γνωρίσει τον σύζυγο μου που είναι Ιταλός – δεν είχα μια μόνιμη θέση και καμιά γνώση της γλώσσας, αλλά έφερνα μαζί μου ένα Ευρωπαϊκό πρόγραμμα που είχα σχεδιάσει εγώ σε συνεργασία με μουσεία της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας. Ενώ έτρεχε η δουλειά γι αυτό, ερχόμουν σε επαφή με τους ανθρώπους του πολιτισμού στο Μιλάνο μέχρι που o προκάτοχός μου στο Μουσείο μού ζήτησε να σχεδιάσω ένα Ευρωπαϊκό πρόγραμμα και για εκείνους, κάτι στο οποίο δεν είχαν ως τότε εμπειρία. Από εκεί ξεκίνησαν όλα. Το Ευρωπαϊκό πρόγραμμα εγκρίθηκε, το συντόνισα για 3 χρόνια και εν τω μεταξύ είχε ξεκινήσει η μεγάλη αλλαγή και ο εκσυγχρονισμός του Μουσείου Επιστήμης και Τεχνολογίας όπου βρίσκομαι σήμερα. Έτσι, από τα μουσεία τέχνης πέρασα για πρώτη φορά στα επιστημονικά μουσεία και ξεκίνησε μια θαυμάσια πορεία στο πιο ενεργό και καινοτόμο ίσως μουσείο της Ιταλίας, τουλάχιστον όσον αφορά στα μουσεία επιστήμης και τεχνολογίας.
Η ίδια σημειώνει ότι έζησε στην Αγγλία πολλά χρόνια, φέτος είναι 20 χρόνια που ζω στην Ιταλία «αλλά δεν θα πω ότι είμαι Ιταλίδα, θα πω είμαι Ελληνίδα, είμαι απο την Κρήτη». Επίσης αναφέρει ότι «τα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα ήταν, στα δικά μου χρόνια τουλάχιστον, άψογα και νιώθω ότι πήρα πολλά από τους δασκάλους και καθηγητές μου. Φεύγεις από την Ελλάδα με ικανότητες, με δομή, κάτι που αναγνωρίζω σε πολλούς Έλληνες που συναναστρέφομαι στον επαγγελματικό μου χώρο. Οι βάσεις για εξέλιξη υπάρχουν, από κει και πέρα εξαρτάται από σένα, αν έχεις μεθοδικότητα, αγάπη για δουλειά και ‘επιχειρηματικό’ μυαλό!».
Η ίδια σημειώνει επίσης ότι στο εξωτερικό έμαθε «τι σημαίνει έρευνα, όχι μόνο ως συγκεκριμένη δραστηριότητα αλλά και ως τρόπος σκέψης», κατάλαβε ότι «όταν δουλεύεις σκληρά εχοντας οργανωμένες καλές ιδέες ανταμείβεσαι και αναγνωρίζεσαι —όμως πρέπει να εχεις κατάρτιση, να μην σταματάς να ενημερώνεσαι και να κρατάς τα μάτια ανοιχτά, δεν γίνεται ο οποιοσδήποτε οπουδήποτε» έμαθε «να ειμαι πολίτης του κόσμου, να μην επαναπαύομαι και να αναζητώ το άριστο σε οποιαδήποτε γωνιά της γης».
Σήμερα στο Κέντρο Ερευνας για την Ατυπη Εκπαίδευση του Εθνικού Μουσείου Επιστημών και Τεχνολογίας του Μιλάνου, είναι διευθύντρια του Τμήματος «που έχει την ευθύνη για όλες τις φάσεις του εκπαιδευτικού έργου του Μουσείου, από τoν σχεδιασμό έως την εκτέλεση. Το Τμήμα επίσης περιλαμβάνει το CREI© (Centro di Ricerca per l’Educazione Informale), το Κέντρο Έρευνας για την Άτυπη Εκπαίδευση, το οποίο ιδρύθηκε το 2009 ως κέντρο έρευνας, πειραματισμού και πρακτικής μεθόδων, εργαλείων και δραστηριοτήτων για την άτυπη εκπαιδευση».
Το Εκπαιδευτικό Τμήμα σχεδιάζει «προγράμματα που απευθύνονται σε διαφορετικές κατηγορίες επισκεπτών με στόχο ο επισκέπτης να παίξει ενεργό ρόλο στην πειραματική και μαθησιακή διαδικασία χτίζοντας τη δική του προσωπική διαδρομή». Το Μουσείο καλοσωρίζει πάνω από μισό εκατομμύριο επισκέπτες ετησίως μεταξύ των οποίων 4.500 σχολικά γκρουπ, που σημαίνει γύρω στους 112.500 μαθητές από όλες τις σχολικές βαθμίδες όπως επίσης και μια κοινότητα περίπου 3.000 εκπαιδευτικών.
Η Μαρία Ξανθουδάκη σημειώνει ακόμη ότι «φέτος είναι μια ιδιαίτερη χρονιά μια που γιορτάζουμε την επέτειο των 500 χρόνων απο το θάνατο του Λεονάρντο ντα Βίντσι με μια μεγάλη μόνιμη έκθεση που ανοίγει στο κοινό στις 10 Δεκεμβρίου».
«Θα επέστρεφα»
Για το αν θα επέστρεφε στα Χανιά αν της δινόταν η ευκαιρία, λέει: «Και βέβαια θα επέστρεφα. Όχι μόνο γιατί ειναι η πόλη που γεννήθηκα και αγαπώ αλλα και για τη θάλασσα που ξυπνάς και βλέπεις μπροστά σου, για την αγριάδα του γυμνού βουνού, για τους ανθρώπους που συναντάς σε κάθε βήμα και σου θυμίζουν τόσες πολλες στιγμές της ζωής. Αλλα η ευκαιρία να επιστρέψω θα ήθελα να μπορεί να μου επιτρέψει να συνεχίσω αυτό που ξεκίνησα -εκτός και αν αποφασίσω ότι είναι ώρα για μια ριζική αλλαγή!!».

Μέσα από τη στήλη “Χανιώτες του εξωτερικού” τα “Χ.ν.” παρουσιάζουν ιστορίες συμπολιτών μας που έφυγαν από τα Χανιά και διακρίνονται σε διάφορους τομείς στο εξωτερικό.